ELISA’S TWEEDE SPIJSWONDER.

En zij aten. Zij gebruikte dus de spijzen. Zij proefden en smaakten van de gerstebroden en van de groene aren. Daar Ugt toch nog wel een beetje ondersqheid in die spijze. De tegenstelling is wel heel groot. Door de gerstebroden wordt immers afgebeeld de benauwdheid, en door de groene aren de vreugde. De profetenzonen leren het onderscheid wel verstaan. En elk van Gods kinderen ondervind het wel in het zieleleven. Ik wil u wel zeggen, dat er wel eens spijzen gegeten worden die voor het vlees nu niet zo aantrekkelijk zijn. Ik lees in Gods woord van iemand, die had zijn tranen tot spijs. En dan nog wel dag en nacht. Ik ben nieuwsgierig wie dat is geweest, zou u mij kunnen zeggen wde dan was?

Dat was iemand, die schreeuwde met zijn ziel tot God. Zijn ziel dorstte naar God, naar de Levende God. Dat was iemand die begeerde in te gaan en voor Gods aangezicht te verschijnen. Dat was iemand, die plachtte heen te gaan onder de schare, en met hen te treden naar Gods huis, met een stem van vreugdegezang en lof, onder de feesthoudende menigte. Dat was iemand die had dus reeds gesmaakt van de groene aren, en toen daarna toch nog te proeven de gerstebroden. Die persoon had een neergebogen ziel, die onrustig was in hem. Dat was iemand die woonde in het land der Jordaan. Hij hoorde de afgrond roepen tot de afgrond. Over die persoon waren al Gods baren en golven heengegaan. Nu, dan weet ik wel wie ge met die persoon bedoelt. Dat was David, de man naar Gods harte. De van God gezalfde koning over Israël. Dat zal David ook wel niet gedacht hebben toen hij door Samuel tot koning gezalfd werd. Wie van Gods kinderen en - knechten rekenen er op, dat hun tranen hun tot spijze zullen zijn? En dan nog wel dag en nacht. Dus telkens bij vernieuwing zulke spijs te moeten smaken. Dat is heel wat anders dan alijd maar jubelen. Maar mag ik u eens vragen, waarom waren zijn tranen hem tot spijze dag en nacht. Dat moet dan toch wel een reden gehad hebben? Ja, dat is ook zo. Lees Psalm 42 maar eens goed na, dan zult ge verstaan wat de reden was. De ganse dag zeiden zij tot David: Waar is uw God? O, dat „waar is uw God? " doet de ziel niet alleen neerbuigen, maar de ogen worden gevuld met tranen.

Wat een smartelijk verdriet had David toch. De ganse dag te moeten horen: Waar is uw God. Uw God die u verkoren heeft. Die u geroepen en gezalfd heeft. Die zoveel groene aren reeds deed smaken. En nu onder Gods baren en golven. Te moeten leven bij een verbergend God. Schijnbaar niet meer aan David denkt. Zich niet meer met David bemoeid.

Geen verlossing schenkt uit al de benauwdheden. Hoe aangenaam was zijn leven voorheen. Hoe droevig was het voor hem onder de genoemde omstandigheid. Toch zou ik wel willen' dat er meer zulke dorstige zielen waren. Hij toch dorstte naar God, naar de levende God. Die man werd onder al de droeve omstandigheden een biddende ziel. Hij kreeg een levende hoop, dat hij God nog zou loven voor de verlossingen Zijns aangezicht. Ja, des nachts zal zijn lied bij mij zijn. Ja, Hij is de menigvuldige verlossing mijns aangezichts en mijn God.

Kunt u hem dat nazeggen? Niet met de mond, maar met het hart. Dan zult ge ook verstaan, hoe de Heere de Zijnen voedt met gerstebroden. Zij komen wel in wegen der benauwdheid, maar Christus is hun voorgegaan. En Hij is mede benauwd in hun benauwdheid. Hij is voor Zijn volk het ware Gerstebrood, maar dan ook niet zonder groene aren.

Hij zorgt voor Zijn hongerig volk. En de Zijnen komen aan de weet en ervaren dat er genoeg is, dat ze zelfs overhouden. In Christus is alles te vinden wat ze nodig hebben, zowel voor tijd als voor de eeuwigheid. Dus voor ziel en lichaam. Ik wil dat hongerende volk toeroepen: Straks zult gij geen honger en kommer meer hebben. Hier reeds een enkel woord van God door Gods lieve Geest aan uw ziel toegepast, is voor u een feestmaal. Wat een vreugde der ziel. Ge krijgt iets te proeven en te smaken van het geestelijk huwelijksmaal. Een enkele blik op uw getrouwe Borg en Middelaar zal uw ziel bevredigen. Ja, van die volkomen Borgtocht houdt ge altijd over. Die is niet uit te ledigen. In open_ baringen 7 lees ik dat Johaimes zag 144.00Ö uit alle natie, geslacht, volk en talen, staande voor de troon en voor het Lam Gods. En dan zegt datzelfde woord Gods: Deze zijn het die uit de grote verdrukking komen. Zij hebben hun klederen gewassen in het bloed des Lams. Daarom zijn zij voor de troon. En dan leest ge ook: Zij zullen niet meer hongeren en niet meer dorsten. En God zal alle tranen van hun ogen afwissen. Wat is dat volk van God dan toch gelukkig. Ge houdt meer over, alsdat ge hier krijgt te genieten. Het tegenovergestelde van de wereld. Die houdt niets over, maar verliest alles. Volk van God, straks buigt uw ziel nooit meer neer, maar zal altijd God loven.

De bruiloft des Lams is aanstaande. Eeuwige verwondering blijft over. Het zalig genot wacht u daarboven bij uw God.

A.

E.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen