DE VALSE LEER DER ALGEMENE VERZOENING.

(vervolg)

In vr. 35 wordt vervolgens gevraagd: Hoe wordt het Verbond der Genade bediend onder het N. Testament?

Antw. Onder het N. Testament, toen Christus, de wezenlijke inhoud, vertoond is, werd nog hetzelfde Verbond der Genade bediend in de verkondiging des Woords, Mark. 16, 15, en de bediening der Sacramenten, des Doops, Matth. 28, 19, en des H. Avondmaals, 1 Cor. 11:23 - 25, in dewelke de genade en zaligheid voorgedragen wordt in meerdere volheid, klaarheid en kracht, aan alle natiën, 2 Cor. 3 : 6-18; Hebr. 8 : 6, 10, 11; Matth. 28, 19.

We merken hierbij op, dat in dit antwoord, sprake is van een voordragen van de genade en zaligheid... aan alle natiën, wat nog wat anders is dan aanbieden. In antwoord 44, vervolgens, wordt geleerd, dat Christus als Priester Zichzelf opgeofferd heeft, om te zijn een verzoening voor de zonden Zijns volk, Hebf' 2, 17, en om geduriglijk voor hetzelve te bidden, Hebr. 7, 25.

En in antw. 45 geleerd, dat Hij aan Zijn uitverkorenen de zaligmakende genade schenkt, bedwingende en overwinnende al hunne vijanden, en alle dingen krachtig besturende tot Zijn eigen eer, Rom. 14 : 10, 11, en hun best, Rom. 8 28; en ook omdat Hij wrake doet over de overigen, die God niet kennen, en het Evangelie niet gehoorzaam zijn, 2 Thess. 1:8, 9; Psalm. 2, 9. We merken hierbij op, dat als er gezegd wordt, dat Christus wraak doet als Koning over allen, die het Evangelie niet gehoorzaam zijn, dan dat Evangelie voor dezulken die verloren gaan toch ook de eis inhoudt van wel gehoorzaam te zijn. En dat niet om in eigen kracht maar te beginnen om de eis te volbrengen, waar de eis de gave niet meebrengt, noch het recht om in eigen kracht te beginnen.

Vr. en antw. 63 handelt over de zichtbare kerk, dat is het geheel van hen, die de ware godsdienst belijden. Tot de voorrechten daarvan behoort ook het genieten van de gewrone middelen der zaligheid. Hand. 2:39, 42, aanbiedingen der genade door Christus, aan al de lidmaten derzelver in de dienst des. Evangelies, betuigende, dat een iegelijk, die in Hem gelooft, zalig zal worden, Ps. 147:19, 20; Rom. 9, 4; Ef. 4:11, 12; Mark. 16:15, 16, en niemand uitsluitende, die tot Hem komen wil, Joh. 6, 37. We merken hierbij op, dat hier sprake is van aanbieding van genade, en in antw. 35 van voordragen van genade

Een wezenlijk onderscheid tussen beide wordt niet gesteld.

Verder wordt er betuigd, dat een iegelijk, die in Hem (Christus) gelooft, zahg zal worden,

Hierbij dient dan toch dat geloven nader bepaald te worden tot het zaligmakend geloven, met uitslmting van het historisch, of tijdgeloof, of ook ingebeeld geloof. Het zal ook niet genoeg zijn te geloven met vasthouden aan de zonde, en aan het geloof. Ook zal niet het willen komen in eigen kracht van nature welkom kunnen zijn. Zo zal hier ook uitgesloten zijn het beginnen te komen en te geloven van het natuurlijke hart, dat dan onder het werkzaam worden in die weg tot een bovennatuurlijk werkzaam zijn door de bijkomende bovennatuurlijke genade, zou geraken.

Dit wordt dan nader bevestigd in antw. 68, waar geleerd wordt, dat alleen de uitverkorenen krachtig geroepen worden, maar anderen door de dienst des Woords geroepen worden en enige gemene werkingen des Geestes hebben, Matth. 7, 22, enz.; welke omdat zij moedwillig de genade, hun aangeboden, verzuimen en liersmaden rechtvaardig gelaten zijn in hun ongeloof, nimmermeer waarlijk tot Jezus Christus komen.

Hier blijkt wel duidelijk dat de uitwendige roeping valt onder de algemene, niet zaligmakende bediening des Geestes, voor hen die nog onherboren zijn. Dat aanbod valt daar dus ook onder, en waar het door hen afgewezen) wordt, blijkt daar ook weer uit, dat het de eis van aannemen met een waar geloof insluit, en dus voorwaardelijk van aard is.

In antw. 71 geleerd, dat het zahgmakend geloof eis is en gave, eis vóór de wedergeboorte, en gave daarmede zoals Ef. 2, 8 betuigt.

In antw. 76 onderwezen dat de genade Gods tot de zodanigen is, die boetvaardig zijn. De rechte voorwerpen van de genade zijn dus de ware boetvaardigen. En dat wordt dan nu ook gepredikt, dat de genade voor de zodanigen is en voor die alleen met uitsluiting van de onboetvaardigen, zolang ze zo zijn. Eü vóór de wedergeboorte of de opwekking uit de geestelijke doodstaat is de mens toch maar niet anders in zijn doen en laten dan onboetvaardig tegenover God. En te minder in staat nog, waar in antw. 75 geleerd wordt, dat door de krachtige werking des Geestes met de levendmaking het zaad der bekering ten leven en van andere zaligmakende genade in het hart der uitverkorenen geworpen wordt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen