NUT DAT IK WEGGA.

Doch Ik zeg u de waarheid, het is u nut, dat Ik wegga; want indien Ik niet wegga, zo zal de Trooster tot u niet komen; maar indien Ik henenga, zo zd Ik Hem tot u zenden.

Johannes 16:7.

De herdenking van Christus' hemelvaart doet ons vooruitzien op het Pinksterfeest waarop we de uitstorting van de Heilige Geest overdenken. De hemelvaart was immers onder meer noodzakelijk, omdat daardoor plaats moest komen voor de zending des HeUigen Geestes op de Pinksterdag. „Indien Ik niet wegga, zo zal de Trooster tot u niet komen", zo heeft CMstus tot Zijn discipelen gezegd.

In Johannes 7 lezen we ook al reeds, dat de Heilige Geest er nog niet was, overmits Christus nog niet verheerUjkt was. En Oud-Testamentisch is ook al door de mond van de profetische dichter gezegd: „Gij zijt opgevaren in de hoogte; Gij hebt de gevangenis gevankelijk gevoerd; Gij hebt gaven genomen, om uit te delen onder mensen”.

De Middelaar heeft er dan ook Zijn discipelen gedurig op gewezen, dat Hij vanuit de hemel Zijn Geest hun zou schenken, waartoe Hij dus ten hemel op moest varen. Toch hebben de iscipelen dit maar niet begrepen. Hij mocht van hen van geen scheiding spreken. Zijn licliameUjke tegenwoordigheid was hun zo' zoet. Maar Hij zou niet altijd' üchamelijk bij hen blijven. Allereerst zou er een smartelijke scheiding komen, als Hij dbor dte dood van hen zou worden weggenomen. Op deze scheiding heeft Hij Zijn discipelen ook steeds voorbereid. Maar tegelijk heeft Hij hen laten weten dat Hij daarna ook door Zijn hemelvaart van hen scheiden zou.

Bovenstaande woorden heeft Hij tot Zijn discipelen gesproken vóór Zijn sterven. Maar Hij heeft in die woorden toch in het bijzonder gedoeld op Zijn hemelvaart. Daaruit blijkt allereerst, dat Hij wist dat Hij in de dood niet zou blijven. Hij zou uit dfe dood opstaan en daarna opvaren ten hemel.

Ke hemelvaart z: ou Zijn discipelen en alzo ook Zijn ganse kerk ten nut zijn. Van welk een grote betekenis is toch die hemelvaart, die we thans herdenken! Die hemelvaart is het sluitstuk op Christus' middelaarswerk. De hemel die door de zonde voor ons toegesloten is, heeft Hij door die hemelvaart geopend. De weg is ontsloten tot die voUe gelukzaligheid die Zijn volk eenmaal naar ziel en hchaam beide zal verkrijgen. En ook heeft Christus in Zijn hemelvaart Zijn kerk teruggebracht in de gemeenschap Zijns Vaders. Zo is Hij een volkomen Zaligmaker, Die verlost van het hoogste Iwaad en brengt tot het hoogste goed.

Dus is die hemelvaart voor de kerk van een zeer groot nut. Och, dat dit nut ook onze ziel maar niet verborgen bleef! Het zou een gezegende hemelvaartsdag voor ons zijn, als we de betekenis van het heUsfeit dat we op die dag herdenken, eens recht mochten verstaan. In de gelovige aanschouwing van de verhoogde Middelaar zou de ziel allereerst een onuitsprekelijke blijdschap smaken vanwege die heerlijkheid < fie Christus na Zijn diepe vernedering van de Vadfer ontvangen heeft.

Hij, die Vorst der aarct, Is die hulde waard.

Maar hier mag de ziel ook door Christus die Ware en volkomen rust terug vinden in de gemeenschap van een drieënig God. Ook zal die hemelvaart dan betekenis voor haar krijgen, daar ze dan zal mogen eraren wat het haar te zeggen heeft dat er een ïddende Hogepriester is aan de rechterhand ies Vaders. Die is daar altijd ten goede voor 2jn kerk werkzaam. Zo was het Zijn kerk nu, dat Hij wegging. De discipelen hebben dit n nog niet verstaan. Maar daarom heeft Hij ooi zo met nadruk gezegd: „Doch Ik zeg u de naarheid". De discipelen hadden ook meer mt genot op dan met het nut waarover Christus iprak. En waar het genot hun ontviel, kondenzij niet denken dat dit nuttig voor hen was. 'ij kunnen het ook maar niet denken, dat het uttig voor ons is als de Heere het gebouwde a%aat breken en het geplante uit gaat rukken.

Maar deze waarheid hebsn Gods knechten dan ook altijd met klem eimet nadruk te prediken. Het kan ons toch ï hard schijnen, als de grond wordt weggesleen uit alle gestaltelijke verruimingen en zoe bevindingen. We wiUen wel opwassen in d genade, maar dan met behoud van al wat oi aangenaam is. Is tot de wasdom in de genai ons dan nodig dat we al die aangename zi^enietingen kwijtraken? We kunnen deze /aarheid zomaar niet overnemen. Deze waarhi lijkt ons zo hard en zo scherp. Dat is een 'larheid die ons aUes ontneemt. Maar we zijiyr zo onwetend van, dat deze prediking ten d^l heeft om door Gods genade in de middellijk^ veg ons vatbaar en ontvankelijk te maken W meerdere weldaden. I

Christus moest Zijn discfelen verlaten, daar er anders geen plaats voorle Trooster zou zijn. Van de Heilige Geest eeft Hij hier als de Trooster gesproken. In ht gemis van Christus' Uchamelijke tegenwoordjheid zou die Geest als de Trooster Zijn w« kunnen doen. Die Geest geeft de kerk een Ifende geloofsgemeenschap met een verhoogdéMiddelaar te beoefenen. Christus liet Zijn iscipelen hier achter in de strijd. Hij heeft zeir op voorbereid, dat ze in de wereld verdruking zouden hebben. Maar in die verdrukkiq zou de Geest hun Trooster zijn. Die Geestbu hen bij ogenblikken door het ontsloten vorhangsel doen heenblikken, om daar de verbogde Middelaar aan de rechterhand des Vades te aanschouwen.

Dan zouden ze mogen jeloven, dat Hij hen daar in de hemel nog rjet vergeten was. En hoever Hij dan ook hchlmelijk van hen verwijderd was, ze zouden ervaren dat Hij met Zijn Geest hen altijd nabijwas! Naar Zijn Godheid, genade, majesteit ei Geest wijkt hij immers nooit van Zijn kerk.

De komst van de Trooste is dan ook van zeer grote betekenis. We hop^ die uitstorting des Heiligen Geestes ook te gian herdenken. Zoals voor de discipelen, volgtjer ook voor de ziel nog een Pinksterfeest opide hemelvaartsdag. Wel hebben de heUsfeiteti reeds plaatsgevonden. Maar die heilsfeitea moeten ook afzonderlijk voor, ons betekenis krijgen. En hierin werkt God ook ordelijk in het leven van Zijn volk. Zo neemt Hij nog het eerste weg om het tweede er voor in de plaats te stellen. Zelfs na de kennis van een verhoogde Middelaar geldt het: „Doch Ik zeg u de waarheid, het is u nut, dat Ik wegga". Het moet Pmksterfeest worden voor de ziel. Gods Geest doet Zich dan kennen als die Persoon Die ons verzegelt tot de dag der verlossing. Hier ontvangt de ziel die dierbare verzekering van het geestelijke kindschap. Zo wordt ze er door di© Geest toe vervrijmoedigd om God als Vader aan te spreken.

Door Christus ontvangt ze door de Geest een vrije toegang tot de Vader.

Maar die Geest is ook de Trooster, Die in het gemis van Christus' gevoelige tegenwoordigheid de ziel doet weten dat ze door een onverbrekelijke band aan die Persoon verbonden is Niets zal haar dan van Zijn üefde kunnen scheiden. Men is vlees van Zijn vlees en been van Zijn benen. Hij zal als het Hoofd van Zijn kerk, Zijn lidmaten eens tot Zich nemen. Hij is heengegaan om plaats te bereiden. Straks zal Hij de Zijnen allen tot Zich trekken. De Heiüge Geest nu vertrooste de kerk in d© verdrukkingen van m leven door dit zalig vooruitzicht. Neen, Chnstus heeft Zijn discipelen geen wezen gelaten.

„Maar indien Ik henenga, zo zal Ik Hem tot U zenden". Met deze veelbetekenende toezegging nam Hij afscheid van Zijn discipelen. En na Zijn hemelvaart hebben ze hieraan teruggedacht. Dit deed hen te Jeruzalem de komst van de Geest biddend verbeiden. Mocht er ook bij ons m deze dagen zulk een uitzien zijn naar de komst van de Trooster!

V.

M.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen