VADERLANDSE GESCHIEDENIS.

Hoofdstuk 24.

Graaf Karel de Stoute. (1467)

Deze oproerige en oorlogszuchtige graaf gaf al in zijn jeugd veel bhjk van dapperheid en strijdlust. In zijn lO^jarige regering (1467-1477) leverde hij menige slag. Vechten, strijden, ooriog voeren: dat was zijn leven.

In het begm van zijn regering had hij veel werk Wet zijn eigen oproerige onderdanen te Hoorn, Zierikzee en andere plaatsen, maar de ijzeren hand van Karel bedwong en strafte alles, wat zich tegen hem verhief. Te strenge heren rege-''en niet lang, zegt het spreekwoord.

Kinderen in het laatste vers van ps. 78 staat. dat David Israël geleid heeft met een wijs en verstandig hart, maar die eer komt Karel niet toe. Ieder vreesde hem, maar niemand droeg hem oprechte achting en liefde toe.

Zulke vrome en wijze koningen als David zijn er ook niet veel op de wereld, vader.

Nee, er zijn onder alle standen meer onbekeerde mensen dan goede en vrome, en zo gaat het onder de vorsten ook. Onder de 19 koningen, die over het rijk van Israël geregeerd hebben, telt men er niet één, die God vreesde.

Karels hoofd was vol grote plannen; hij wilde zijn landen tot aan de Middellandse Zee uitbreiden. Al gauw wreekte hij zich op de Lotharingers, die hem in zijn oorlog met Frankrijk enige schepen ontnomen hadden. Zo gaf hij het voor. Hij neemt de stad Nancy in en keert zich tot hun bondgenoten, de Zwitsers, die de vermetele Karel „een boerenvolk" noemde. Maar nu, zegt de Heere, zal Ik Mij opmaken en u straffen, gij, geweldige, die u in het kwade beroemt. Ps. 52:1. Karel was zoals die groene inlandse boom, waarvan je leest in ps. 37.

Eerst laat de Alwijze hem toe het Zwitserse stadje Granson in te nemen. De maat van zijn zonden was nog niet vol; wat is de Heere toch lankmoedig! De graaf laat een gedeelte van de bezetting ophangen en de rest verdrinken.

Maar dan staan de Zwitsers als één man op. Zij knielen neer, voordat de slag begint. „Zij sloegen het oog op God; zij liepen als een stroom Hem aan." De vijanden zagen hen van ver geknield hggen, al spottend beginnen zij in een honend gelach uit te breken, daar zij meenden, dat de Zwitsers hun om genade smeekten. Zij baden om de hulp van de Heere der legerscharen; God hielp hen en de arme bidders werden overwinnaars, terwijl de vermetele Karel spoedig zou worden neergeveld.

’k Riep God niet vruchtloos aan; Hij wil mij niet versmaan In al mijn tegenheden. Hij zag van Sion neer. De woonplaats van Zijn eer; En hoorde ook hun gebeden.

De hoofdstad Nancy, onlangs door Karel ingenomen, werd hem ontnomen. Dit verlies veroorzaakte hem zo'n groot verdriet, dat hij ziek werd. Maar, zijn ziekte niet achtend, trekt hij opnieuw te strijde en levert een gevecht, waarin hij sneuvelde. (6 jan. 1477). De trotse Karel was 44 jaar oud, liet een verwarde regering en een lege schatkist ng^ aan zijn dochter Maria. Zijn neef René, die te Nancy tegen hem gestreden had, zag zijn lijk en riep uit: Lieve neef! Gij hebt ons veel kwaad gedaan; moge Uw ziel rust vinden bij God! „Zij zuUen rusten op hunne slaapsteden"; maar wie zijn die „zij", kinderen, „een iegelijk, die in zijn oprechtheid gewandeld heeft; " die alleen gaan in de eeuwige rust.

Zal u de dood het leven geven Moet sterven eerst uw leven zijn. Leer dan te sterven om te leven. Eer dat gij sterft in angst en pijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen