OUD TESTAMENTISCHE VOLKEN HUN OPKOMST EN ONDERGANG.

Als bijzonderheid verwijzen wij hier tussendoor naar Numerie 12 vers 1 waar ook een nakomeling van Cham (en vervolgens in de geslachtslijn van Kusch en Nimrod) ter sprake komt en dat zelfs om haar (want het was een vrouw) grote moeilijkheden ontstonden. We bedoelen de kwestie dat Mirjam en Aaron - - volbloed Semieten - tegen Mozes hun broer en leider van het volk Israël opstondten omdat hij, hetzij als tweede vrouw, of na de dood van Zippora de dochter van Jethro, een Kuschietische, dus een kleurling, tot vrouw genomen had. We hebben wel eens de indruk ge" kregen dat vele getrouwe bijbellezers daar nooit acht op geslagen hebben. Mirjam en Aa" ron vonden deze daad iets verschrikkelijks en begonnen Mozes zijn leiderschap te betwisten. Hoe kon nu de leidsman van het uitverkoren volk een kleiu-ling tot vrouw nemen, terwijl diezelfde leider laten zou voorschrijven dat het geslacht van Israël zuiver moest blijven. In de ogen van Mirjam en Aaron daalde Mozes zeer ia aanzien. Getrouwd met een negerin, met een Kuschietische, een nakomeling van Cham, de vervloekte zoon van Noach, die zijn broeders tot een knecht gegeven was!

Naar onze menselijke gedachten hadden Mirjam en Aaron geUjk, maar de Bijbel leert ons dat ze niet gelijk hadden. De persoon in kwestie, de man Mozes, heeft zijn zuster en broer niet met vele tegemredenen geantwoord. Van hem staat in het derde vers: „Doch de man Mozes was zeer zachtmoedig, meer dan alle mensen die op de aardbodem zijn." Met andere woorden hij heeft de stroom van verwijten over zich heen laten spoelen en niets terug" gezegd. Vandaar dat dte HEERE het voor Zijn knecht opnam en haastelijk, volgens het vierde vers, beide broers met Mirjam opriep om te verschijnen in de Tent der samenkomst. Daar werd het gericht gehoudten. En daar kregen Mirjam en Aaron te horen dat Mozes volgens het zevende vers: „In des HEEREN ganse huis" dat betekent in alle zaken getrouw was. Dus ook in de kwestie van zijn huwelijk met een nakomeling van Cham.

We hebben de opstand van Mirjam en Aaron, waarbij naar het schijnt Mirjam het grootste woord gevoerd heeft, in verband met de Oud-Testamentische volken waarover we immers in deze artikelen handelen, aangehaald. Tevens ook om de aandacht van de bijbellezer toe te - spitsen. Maar het is geenszins onze bedoeling om een lans te breken voor een vermenging van het blanke-met het gekleurde ras.­

In de opstand van Mirjam en Aaron tegen Mo In de opstand van Mirjam en Aaron tegen Mozes is het de vraag nog of zij de bijkomstigheid van zijn huwelijk met een Kuschietische niet hebben aangegrepen om hem zijn alleenleiderschap te ontnemen.

Dat van Nimrod meer bijzonderheden verteld worden vindt zeker zijn oorzaak in het feit dat hij de stichter van de grote stad Ninevé moet zijn geweest en daarmede tevens de grondlegger van het rijk der Soemeriërs.

Vanuit het land Sinear (dat is Babylonië) het begin van zijn koninkrijk trok hij uit het land Assur en heeft gebouwd! Ninevé en Rehoboth, Ir, Kalah en Resen, tussen Ninevé en tussen Kalah: dat is die grote stad.

Het blijkt dus dat die geweldige Nimrod zijn horden verzameld heeft en de vruchtbare vallei tussen de Tigris en de Eufraat waarin Ninevé met de andere genoemde steden gelegen hebben, overstroomd heeft. De toenmalige bevolking werd verdreven of uitgemoord en hun land in bezit genomen. Euwen later zou Jozua, zij het dan op een bescheidener schaal, hetzelfde doen met de volken welke in Kanaan woonden. Dan spreken we evenwel niet meer van een uitmoordten en verjagen, maar van een uitvoeren van de oordelen Gods. Daar ligt naar ons gevoelen wel degelijk verschil in.

Het is overigens wel duidelijk dat de gewijde Bijbelschrijver dit gedteelte beschreven heeft toen de steden Ninevé, Kalah en Resen, de zogenaamde „Assyrische driehoek" waarop we in dit vervolg nog zullen terugkomen, in volle glorie waren. Vandaar de merkwaardige bijvoeging: dat iis die grote stad!

Over het rijk van Nimrod, en later het Assyrisch rijk met de hoofdstad Ninevé, wordt veel in het oude Testament gesproken. In de meeste gevallen komt het schrikbewind, waaronder zowel het tienstammenrijk met Samaria als hoofdstad en Judéa met Jeruzalem te zuchten hadden dan naar voren.

In vergelijking met Assyrië en Egypte waren de koninkrijken Israël en Judéa, maar miniatuurrijkjes, welke voor en na de bloeiperiode onder het bewind van koning David en zijn zoon Salomo, bijna steeds op een of ander wijze door een machtiger volk overheerst werden.

De vallei waarin de Soemeriërs zich vestigden wordt in de wereldgeschiedenis meestal aange­ duid als „Het land tussen de rivieren". Zij ligt 1300 km ten noord-oosten van Egypte en uit opgravingen is bekend geworden dat de bewoners reeds vroeg een eigen beschaving hadden, Uit het gezegde: „Het land tussen de rivieren" is op te maken dat niet één, maar twee rivieren, de Tigris en de Eufraat, welke ongeveer parallel met elkaar door de brede vallei stromen, de akkers omspoelen. Beide stromen mondden uit in de Perzische golf. Het was een zeer vruchtbaar land. Onder de oude volken werd de landstreek Mesopotamië genoemd, hetwelk vrij vertaald „Het land tussen de rivieren" betekent. In een meer bloemrijke taal spreekt men ook vaak van het „Tweestromen land".

Thans hgt het oude Mesopotamië binnen de grenzen van het land Irak.

Wanneer we m onze gedachten koning Nimrod met zijn horden op zien trekken om een nieuw vaderland te zoeken, dan is het geen wonder dat hij zijn oog op het vruchtbare Tigris-Eeufraat-dal heeft laten vallen. De vallei is vlak en laag in het zuiden, en naar het noorden toe bergachtiger en hoger. Zij, wordt omgeven door woestijnen, welke enigermate een natuurlijke afweer vormen.

Maar. ... na korte of langere tijd herhaalde de geschiedenis van het dal zich steeds weet. Een stam trok vanuit dte woestijn het land binnen om zich aan de oevers te nestelen. In vele gevallen vestigde men een nationale beschaving. 2k)lang deze natie sterk bleef behield zij haar plaats in het dal. Zodra zij verzwakte, werd zij door een ander volk uit het dal zelve of door een van de „hongerige" stammen uit de woestijn, die altijd wachtten op een kans om zich tussen de meer bevoordeelde dalbewoners te kunnen dringen, onderworpen. Daarom is de geschiedenis van het „Twee stromenland" vervuld van strijd tussen vele volken.

(Wordt vervolgd)

V.

G.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen