II DE WERKMEESTER DES GELOOFS EN DE GENADEMIDDELEN.

Zondag 25.

Nog steeds wordt dus in onze Catechismus over het geloof gesproken. Zondag 7 heeft ons laten weten dat alleen zij door Christus zalig worden, die Hem door een oprecht geloof worden ingelijfd. In de uitvoerige behandeling van de twaalf geloofsartikelen hebben we toen verder gezien wat de christen nodig is te geloven tot zijn zaligheid. En zo deelt hij dan ook in de bate des geloofs, waarbij de beide vorige zondagen ons bepaald hebben. Door het geloof wordt men dus Christus ingeplant en de door Hem verworven gerechtigheid tot zijn zaligheid deelachtig.

Nu volgt hierop nog weer de vraag: Aangezien dan alleen het geloof ons Christus en al Zijn weldaden deelachtig maakt, vanwaar komt zulk een geloof? " En üi het antwoord op deze vraag wordt ons gezegd dat de Heilige Geest van dit geloof de Werkmeester is. Dit geloof hebben we van onszelf niet. Het is Gods gave. Ook worden niet alle mensen dit geloof deelachtig. In Titus 1 : 1 wordt over dit geloof dtiidelijk gesproken als het geloof der uitverkorenen Gods. Ook zegt ons Handelingen 13 .-48 zo duidelijk: En er geloofden zovelen als er geordineerd waren tot het eeuwige leven".

Voor deze uitverkorenen gebruikt de Heilige Geest het Woord Gods als middel om het geloof in het hart te werken. Daar de Heihge Geest dit geloof werkt, spreekt de Schrift ook van Hem als de Geest des geloofs. Over de Persoon en het werk des Heiligen Geestes hebben we nu echter zozeer niet te spreken, daar dit al geschied is bij de behandeling van de 20e zondags afdeling.

Deze zondag bepaalt er ons nu meer bij, hoe de HeiUge Geest het geloof middellijk werkt door de verkondiging van het heilige Evangelie en het ook tegelijk sterkt door datzelfde gepredikte Woord en door de bediening der Sacramenten. Zo vragen dus de genademiddelen nu in het bijzonder onze aandacht.

Woord en Sacramenten vormen samen de genademiddelen. Het Woord heeft een dubbelvoudige werking, daar het geloof er middellijk door gewerkt en versterkt wordt. De Sacramenten dienen alleen tot versterking van het geloof. Door de bediening van de Heilige Doop worden we het geloof niet deelachtig en ook gaan we niet ten Avondmaal om daardoor het geloof te verkrijgen, want om aan het Heilig Avondmaal te gaan, moeten we het geloof reeds bezitten.

Allereerst dus bepaalt deze zondag ons bij de inplanting van het geloof door middel van het Woord Gods. Het is vandaar dat het Woord Gods het zaad der wedergeboorte wordt genoemd. In de bekend© gelijkenis van de zaaier lezen we zo: Het zaad is het Woord Gods". Van dat Woord spreekt de Schrift dan ook; als jiet zaad der wedergeboorte. In 1 Petrus 1 : 23 lezen we: Gij, die wedergeboren zijt, niet uit vergankelijk, maar uit onvergankelijk zaad, door het levende en eeuwig blijvende Woord Gods" En de apostel Jacobus zegt ons in het Ie hoofdstuk van zijn zendbrief: Naar Zijn *'1 heeft Hij ons gebaard door het Woordl der Waarheid, opdat wij zouden zijn als eerstelingen fijner schepselen".

Is God aan enig middel gebonden? Neen, we öebben altijd te erkennen dat Hij vrij is in Zijn Werkingen. Toch is h^t Zijn wil geweest om aoor middel van de prediking Zijns Woords het gelo< geloof in het hart te werken. Daar hebben we •tegei egenover alle geestdrijvers aan vast te houden.

De Heere roept door de prediking des Woord tot bekering. We zullen wel begrijpen, dat deze zondagsafdeling ons over de uit-en inwendige roeping doet spreken. Zo vinden we hier een mime stof. We kunnen in de toelichting van dit onderwerp maar kort zijn. In de toepassing hopen we op de betekenis van de uitwendige roeping nog wel terug te komen. Bij de bespreking van dit eerste antwoord hebben we u meer op de inwendige roeping te wijzen, waartoe de Heere de uitwendige roeping als middel gebruikt.

Deze inwendige roeping is onwederstandelijk in tegenstelling van de uitwendige roeping die de mens wel kan tegenstaan. En ook komt die inwendige roeping alleen tot de uitverkorenen, terwijl de uitwendige roeping ook tot dé verworpenen komt. Zoals we reeds hebben opgemerkt, zijn het alleen de uitverkorenen die met het oprechte geloof begiftigd worden. En zo worden zij dus alleen door middel van de uitwendige roeping door God inwendig geroepen. De uitwendige roeping, al worden velen er onder verhard, zal dus toch zeker kracht doen tot zaligheid. God laat Zijn knechten niet tevergeefs Zijn Woord verkondigen. De verkondiging van Zijn Woord is alzo niet tevergeefs, omdat Hij er altijd door verheerlijkt zal worden. De Heere doet met Zijn Woord wat Hem behaagt. Het zal een reuk des doods ten dode zijn en ook een reuk des levens ten leven. In, beiden zegt de apostel Gode een goede reuk van Christus te zijn, in degenen die zalig worden en in degenen die verloren gaan. De gerechtigheid Gods zal ook weer te meer verhoogd worden in het straffen van de zonden, als Hij Zich door middel van dfe prediking Zijns Woords van de mens heeft vrijgemaakt. Toch wil Hij ook die prediking tot zaligheid gebruiken. Dat is het waar deze zondagsafdehng ons in het bijzonder bij bepaalt. Deze zondagsafdeling spreekt over het oprechte geloof, zoals het door de Heihge Geest door middel van de verkondiging des heiligen Evangelies in het hart gewerkt wordt.

Onwederstandelijk wordt de zondaar neergeveld onder die prediking, als het God behaagt om die prediking tot zijn zaligheid te gebruiken. Dat Woord is in zichzelf levend en krachtig, en scherpsnijdender dan enig tweesnijdend zwaard, maar toch moet het door Gods Geest tot onze zaligheid bekrachtigd worden. Als die Geest Zich niet paart met de prediking, zal dat Woord geen kracht doen tot onze behoudenis. Gods knechten kunnen dan dat Woord wel zuiver en recht verkondigen en met met vele ernstige vermaningen dat Woord willen brengen aan de harten en consciënties van hun hoorders, maar al hun arbeid werpt geen vrucht af tot zaligheid, als Gods Geest er niet in mee komt.

Dit is echter het wonder waarvan deze zondagsafdehng gewaagt, dat het God behaagt om door die prediking dode zondaren tot het leven te roepen. Dan wordt van stonde aan het geloof in de ziel geplant. Men kan met dat zuivere Woord voorheen wel hebben gespot of anders er nimmer van hebben gehoord of van hebben wülen horen, maar met een verwonde ziel komt men dan onder dat Woord vandaan en als een verslagene valt men voor God in het stof neer. Zo gebruikt de Heere die prediking allereerst tot ontdekking van 's mensen ellende.

Wel wordt hier in deze zondag over de verkondiging van het Evangehe gesproken, maar dit sluit de prediking van de wet niet uit. Geheel de prediking van het Woord, (we hopen daar nog wel op terug te komen) is verkondiging van het Evangehe. Door de wet is echter de kennis der zonde. En als het geloof door middel van de prediking in de ziel geplant wordt, komt er allereerst kennis der zonder door de wet. Die Middelaar Die in het Evangelie voorgesteld wordt, is de ziel nog zo geheel verborgen.

(Wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen