Verbroedering met Rome

Wie de ontwikkeling van het kerkeüjk leven volgt, kan meermalen zijn ogen en oren niet geloven, als hij let op de geweldige snelheid, waarmee sommige protestanten bezig zijn, om te komen tot een algehele verbroedering met Rome.

Het is weer enkele jaren geleden - en we verbazen ons er al niet meer over-dat het Nederlandsch Bijbelgenootschap aankondigde, dat de „Nieuwe Vertaüng" zou worden vervangen door een nog weer nieuwere, waaraan nu ook roomse theologen zouden meewerken.

In „Hervormd Nederland" van 6 september lazen wij hierover: „Het zal een jaar of zes duren voordat het Nieuwe Testament uitkomt. Met de vertaling van de hele Bijbel zal ongeveer tien jaar zijn gemoeid."

Als deze verwachting bewaarheid zou worcten, dan zou dat dus betekenen, dat we over tien jaar de Nieuwe Vertaling zullen zien verdwijnen. Ze is een geschikt breekijzer gebleken, om de Statenvertaling te bestrijden en dan zullen: al degenen, die deze vertaüng zijn gaan gebruiken, genoodzaakt zijn, om naar dteze nieuwe „oecumenische" vertaüng over te gaan.

Letten we op hetgeen er al bekend geworden is over de beginselen, die aan de „oecumenische vertaling" ten grondslag Hggen, dan kvumen we nu al zeggen, dat de Nieuwe Vertaling in vergeüjking tot deze komende vertaling in feite nog heel dicht bij de Statenvertaling zal blijken te staan. Dat komt, omdat men nu definitief van het „letterlijk vertalen" is afgestapt, maar daarover D.V. later mogeüjk nog wel eens.

Regelmatig kunnen we ook lezen, dat'predikanten de mis bedienen (of zoals men tegenwoordig üever zegt: de eucharistie vieren) in „oecumenische diensten"; Ondfer hen zijn er, die bij de aanvang van hun ambtelijke bediening de Drie Formulieren van Eni^eiS hebben ondertekend, waardoor ze dus zelf betuigen, dat zij zich aan vervloekte afgoderij schuldig maken (catechismus, antwoord 80). Niemand echter, die zich) er nog over verbaast.

Hoe dit oecumenisch streven tegelijk gepaard gaat met onverdraagzaamheid jegens degenen, die daar andes o ver «denken, blijkt uit hetgeen er gaat gebeuren met de theologische faculteit van de rijksuniversiteit te Utrecht. In het blad „De Waarheidsvriend" heeft dfe. G. Boer uit Katwijk, de voorzitter van de Gereformeerde Bond, onthuld, dat volgend jaar de Katholieke Theologische Hogeschool Utrecht samen zal gaan met de theologische faculteit. (Later werd bekend , dat ook het seminarie van de Oud-Kathoüeke Kerk meedoet.) Voorlopig is hgt eerst nog vijf jaar op proef.

Voor dit experiment werd niet de universiteit van Amsterdam uitgekozen, niet die van Groningen of van Leiden, maar juist, die vaa Utrecht, terwijl het bekend is, dat dat de plaats is, waar de studenten van gereformeerde-bondsrichting gewoonlijk heengaan. Dat gaat dus betekenen^ dat de toekomstig© gereformeerdebondspredikanten hun opleiding voor een groot deel van roomse professoren, zullen krijgen.

Begrijpelijk, dat ds. Boer zijn verontwaardigiug uitte over dit plan, dat in alle stilte voorbereid is.

Het is onbegrijpelijk, dat sommige professorea van de Utrechtse faculteit, van wie we toch nog anders verwachtten, daaraan kunnen meewerken.

Ds. Boer maakte ook melding van de eisen, die de roomse studenten nu al steUen. Vooral niet te veel bestudering van de Bijbel, maar veel psychotogie en sociologie. Dat zijn immers de vakken, waar de predikant/pastoor (tegenwoordig samengevat onder het nieuwe modewoord „pastor") veel meer aan heeft.

Men moet zich eens even indenken, wat dit 'gaat betekenen. Dan kunnen we er nog dankbaar voor zijn, dat onze gemeenten - hoe eenvoudig ook - de mogelijkheid van een eigen predikantsopleiding hebben.

De Gereformeerde Bond heeft die mogehjkheid niet, ingekapseld als men zit in de Nederlandse Hervormde Kerk. Men zou nu eventueel - opgeschrokken door de verandering in Utrecht - een eigen opleiding kunnen gaan stichten, maar men zou er niets mee bereiken. Die opleiding zou immers toch niet door de synode van de Hervormde Kerk erkend wordenf zodat de afstuderendb mensen toch geen dominee zouden kunnen worden, (Abraham Kuyper liep dezetf ervaring op, toen de eerste kandidaat van de Vrije Universiteit, kandidaat Houtzagers, in 1885 van de ambteüjke bediening geweerd werd.)

Intussen wordt er al weer gewerkt aan iets ander, wat nog ergerlijker is. Daarvan konden we lezen in het Algemeen Handelsblad van 18 augustus 'm een vraaggesprek met ds. F. H. Landsman, de secretaris-generaal van de Nederlandse Hervormde Kerk. Ds. Landteman is zelf blijkbaar geschrokken van dit artikel, toen hij het in de krant zag staan, want hij heeft naderhand laten weten, dat het vele onwaarhe-

den bevatte. Maar wiji hebben sterke redenen, om het er voor te houdfcn, dat dit maar een doekje voor het bloeden is geweest, al bUjft het natuurlijk niet juist, als een journalist open en bloot in de krant schrijft, wat hem in vertrouwen wordt rrieegedeeld.

Het gaat om de priesters, die willen gaan trouwen. Men weet, dat het verplichte priestercelibaat in de Roomse Kerk op het ogenblik sterk in discussie is. Veel priesters zeggen openhjk, dat zij daar niet meer aan willen gehoorzamen. Velen, leggen hun ambt om deze reden neer.

(Dat zijn dan de eerlijken. Ds. H. J. Hegger vertelt in zijn laatste brochure van een Belgische bisschop, die priesters, die willen trouwen, openhjk de raad geeft om maar te gaan samenleven met een vrouw zondfer te trouwen. Als ze dan maar elke week hun zonde biechten, hoeven ze hun ambt niet neer te leggen.) Nu meent men, dat de afschaffing van de celibaatsplicht nog maar een kwestie van tijd is. Het kan nog een paar jaar duren, maar - met of zonder medewerking van de paus - de getrouwde pastoor komt er toch. Dus priesters, die hun ambt nog moeten neerleggen, omdat ze gaan trouwen, hebben vaak de gedachte: het is maar voor een paar jaar; daarna kan ik weer terug.

Maar wat moeten die mensen in die paar jaar dan doen? Daarover is nu overleg gaande. En mede gelet op het predikantentekort in de Hervormde Kerk heeft men een oplossing gevonden.

We lezen in het Algemeen Handelsblad: „Er wordt op het ogenbük overleg gevoerd tussen leidende figuren van de Nederlandse-roomskatholieke kerkprovincie en de Nederlandse Hervormde Kerk over de vraag hoe uitgetreden r.k. priesters binnen het kader van de Hervormde Kerk pastoraal werk kunnen verrichten, zonder dat zij verplicht zijn Ud te worden van dit kerkgenootschap.

Ds. Landsman-meent, dat op deze wijze wordt voorkomen, dat capabele geestelijke leidslieden die zich niet meer in de Rooms-Kathoheke Kerk thuis voelen, voor het bedieningsambt verloren gaan. Te zijner tijd kunnen zij desnoods besluiten hun priesterlijke functie weer op zich te nemen.

Ds. Landsman: „De Hervormde Kerk voelt zich verplicht een „open huis" te zijn. Er zijn priesters die eigenlijk geen bezwaar tegen hun ambt hebben uit confessionele overwegingen, die overtuigd binnen het instituut van de Roomse Kerk zouden kunen werken, maar voor wie het cehbaatsprobleem onoplosbaar is. Het is te gek, dat deze mensen tot dusver geen pastoraal werk kunnen verrichten in officieel kerkverband."

Verderop lezen we dan nog: „Tijdelijke krachten in hervormde dienst zal niets in de weg worden gelegd terug te keren naar hun oorspronkelijke functie binnen de Roomse Kerk. ( . . ) Als de tijd is aangebroken, dat expriesters die tijdelijk de hervormde ambtsbediening op zich hebben genomen, zondter gewetensbezwaar naar dfe Roomse Kerk kunnen terugkeren, dan zeg ik in mijn hart: laten we dan ook maar ophouden met gescheiden te zijn. Ais er geen fundamentele verschillen meer zijn tussen twee kerken, dan dienen beide partijen ook organisatorisch verenigd te worden."

Let wel: het gaat hier dlus niet om priesters, die - eventueel mede door de ceUbaatskwestie - de ogen geopend zijn en de Roomse Kerk welbewust de rug toekeren. Neen, de priesters waar het hier om gaat, blijven geheel al lid van dé Roomse Kerk. Zij zouden ook graag priester zijn gebleven, maar dat is hen (naar zij hopen voor een paar jaar nog) onmogelijk. Ds. Landsman zou deze roomse priesters nu voor deze tijd in db hervormde ambtsbediening willen hebben.

De predikanten in de Hervormde Kerk, die nog een rechtzinnige waarheid brengen, kregen eerst te maken met vrijzinnige collega's.

Smds 1958 hebben ze ook vrouwelijke collega's.

Straks hebben ze roomse coUega's. In hun eigen kerk.

En we vragen ons af, wat er toch nog meer moet gebeuren, voordat zij handtelen naar artikel 28 van hun en onze beloofsbelijdenis.

K.

S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen