De rechte betekenis van de Avondmaalsviering.

Meditatie

II

Zondag 29.

In de bediening van het Heilig Avondmaal geeft Christus Zijn volk gelovig Zijn vlees te eten en Zijn bloed te drinken. In de vorige zondagsafdeling is ons dat duidelijk aangetoond. Maar daarom is het dat nu in deze zondagsafdeling ineens de vraag wordt gesteld: „Wordt dan uit brood en wijn het wezenlijke lichaam en bloed van Christus".? Zoals ons bekend zal zijn, leert Rome dat brood en wijn in het Heilig Avondmaal wezenlijk veranderen in het lichaam en bloed des Heeren. Dat is de leer der transsubstantiatie. Transsupstantiatie betekent wezensverandering of wezensovergang. De substantie of het wezen van brood en vnjn zouden volgens Rome overgaan en veranderen in het lichaam en bloed des Heeren.

Deze leer der transsubstantiatie is echter een grove dwaling. Rome dwaalt dus in de leer van de Heilige Doop, zoals we bij de behandeling van de vorige zondagsafdeling gehoord hebben. Maar Rome dwaalt niet minder in de leer van het Heilig Avondmaal.

Het blijkt uit deze dwaling, dat men niets verstaat van het gelovig en geestelijk eten en drinken van het lichaam en bloed des Heeren. En waar men niets van het geestelijk leven kent, daar vervalt men ook zeer licht in de afwijking van de zuivere leer. Maar daarom is ook de wederlegging van deze Roomse dwaling in het geheel niet overbodig en behoeft dat ook voor ons geen droge stof te zijn.

voor ons geen droge stof te zijn. Als de dwaling wordt weerlegd, dan blijkt het te duidelijker van welk een dierbare troostvolle inhoud de zuivere leer der Waarheid is. En evenals in de vorige zondagsafdeling worden we ook in deze zondagsafdeling toch weer op zulk een praktische wijze op de grote betekenis van de rechte Avondmaalsviering gewezen. Brood en wijn behoeven in het Heilig Avondmaal niet in het lichaam en bloed des Heeren te veranderen, om toch Zijn lichaam en Zijn bloed te eten en te drinken en alzo een ware geestelijke gemeenschap met Hem te ervaren.

Ook behoeft Christus niet lichamelijk bij de Avondmaalsviering aanwezig te zijn, zoals de Luthersen leren, om Zijn tegenwoordigheid waar te nemen in onze ziel. De Luthersen leren immers de consubstantiatie of de medeaanwezigheid van Christus bij het Heilig Avondmaal. Bij elke Avondmaalsviering zou Hij dus nog lichamelijk tegenwoordig zijn. Naar Zijn mensheid zou Hij dus overalomtegenwoordig zijn. Bij de behandeling van de 18e zondagsafdeling zijn we bij deze Lutherse misvatting aangaande de naturen van Christus al bepaald. Reeds bij de menswording van Christus zou de Goddelijke natuur de menselijke natuur geheel en al hebben doordrongen, maar dit zou bij de hemelvaart ten volle openbaar gekomen zijn. Christus is echter naar Zijn menselijke natuur niet overalomtegenwoordig, want de overalomtegenwoordigheid is een eigenschap van de Goddelijke-en niet de menselijke natuur. We moeten de naturen van Christus niet met elkaar vermengen, want die zijn van elkaar onderscheiden, ook al zijn ze zeer nauw met elkaar verenigd. Christus is dus niet lichamelijk in, bij en onder de tekenen van het Heilig Avondmaal aanwezig. En brood en wijn veranderen ook niet in Zijn lichaam en bloed, zoals de Roomsen zeggen. Zo gauw als de priester de bekende sacramentele woorden: „Neemt, eet, dat is Mijn lichaam", gesproken heeft, zou het brood volgens Rome geen brood en de wijn geen wijn meer zijn. In elke kruimel brood en elke droppel wijn zou de volle Christus zijn te vinden, beide naar de Goddelijke en de menselijke natuur. Daarom mag er ook niets van dat brood en die wijn verloren gaan en gebruikt Rome ouwels inplaats van brood en drinkt de priester alléén van de wijn. Dit gaat helemaal tegen het uitdrukkelijk bevel des Heeren in, want Christus heeft brood en wijn verordineerd als tekenen in het Heilig Avondmaal, die ons wijzen op Zijn lichaam en bloed. En van de wijn heeft Hij duidelijk |ezegd: „Drinkt allen daaruit”.

De tekenen dienen dus in het Avondmaal door al de Avondmaalgangers te worden gebruikt zoals Christus die heeft ingesteld. De vraag wordt hier gesteld: .Wordt dan uit brood en wijn het wezenlijke lichaam en bloed van Christus".? En het antwoord daarop is: „Neen; maar gelijkerwijs het water in de doop niet in het bloed van Christus veranderd wordt, noch de afwassing der zonde zelve is (waarvan het alleen een Goddelijk waarteken en verzekering is) alzo wordt ook het brood in het Avondmaal niet het lichaam van Christus zelf”.

Het is wel opvallend dat Rome niet leert, dat het water in de doop ook verandert in het bloed des Heeren. Maar zoals het is bij de Heilige Doop, zo is het ook bij het Heilig Avondmaal: van het teken wordt wel gesproken als van de betekende zaak. De Doop wordt wel het bad der wedergeboorte genoemd, hoewel de doop zelf niet wederbaart. En zo nu wordt ook het brood in het Heilig Avondmaal naar de aard en de eigenschap der sacramenten het lichaam van Christus genoemd, zoals hier verder in het antwoord gezegd wordt.

Er wordt in de bediening van het Heilig Avondmaal een dierbare gemeenschap met Christus ervaren. En alzo is er in het Heilig Avondmaal een gelovig eten van Zijn lichaam en drinken van Zijn bloed. Men mag dan dus geloven: Christus' lichaam is voor mij verbroken en Zijn bloed is voor mij vergoten!

Maar zo mag men daarin dan ook dat volkomen Godebevredigende rantsoen vinden, waardoor het recht voldaan is en de schuld is weggenomen. En zou men dan geen geestelijke spijs en drank vinden in de bediening van het Heilig Avondmaal ? Zo heeft men waarlijk genoeg aan die gerechtigheid, die door de Middelaar is verworven. Daar behoeft niets aan toegedaan te worden. Men wil er ook niets meer aan toedoen. Hier is een volkomen verzadiging te vinden voor een hongerige en dorstige ziel.

Welk een blindheid komt toch bij Rome in de leer van de transsubstantiatie openbaar! Men vat de uitspraak van Christus, door Hem bij de instelling van het Heilig Avondmaal gebruikt, letterlijk op. Christus heeft toch gezegd: „Dit is Mijn lichaam". Voor de Roomse transsubstantiatieleer valt alle nadruk op het woordje „is". Maar de Schrift spreekt meerdere malen op zulk een wijze. We lezen dat Christus een vloek geworden is, maar dat wil niet zeggen dat Hij in een vloek is veranderd. Ook lezen wij: „En de steenrots was Christus". Die steenrots is echter ook niet in Christus veranderd.

Naar de aard en de eigenschap der sacramenten wordt het brood in het Heilig Avandmaal het lichaam van Christus genoemd, zoals we hier in het antwoord kunnen lezen. Van de besnijdenis heeft de Heere ook gesproken alsof het Zijn verbond zelf was. De wijn in het Heilig Avondmaal wordt ook het Nieuwe Testament in Zijn bloed genoemd. Dit is dus geheel een sacramentele spreekwijze.

Zouden brood en wijn niet kunnen veranderen in vlees en bloed.? Is de Heere niet machtig om zulk een verandering te werken.? Ja gewis. We weten dat er in Egypteland zulk een wezenlijke verandering plaatsvond, als het water bloed werd. En ook op de bruiloft te Kana in Galiléa is water in wijn veranderd.

In Egypte was water werkelijk bloed geworden en op de bruüoft te Kana was water werkelijk wijn geworden, maar Rome's ouwel is een ouwel gebleven en de wijn is wijn gebleven. Rome zelf stemt toe, dat aanzien, smaak en samenstelling niet veranderen, hoewel er toch een wezenlijke verandering zou plaatsvinden. Maar wat is dit dan toch voor een wezenlijke verandering?

Wordt vervolgd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen