Gij, die slaapt

Van alle mensen van nature geldt, van alle standen en rangen, wat van Jona staat beschreven: Met een diepe slaap bevangen. Wel een zondige slaap van Jona, die Gods bevel ging negeren; maar een verzoende slaap, want hij bleef toch Kind des Heeren. Met een mens van nature is dat laatste geenszins het geval; eeuwig wonder als hy ooit uit zijn doodsslaap ontwaken zal. Eeuwig wonder, want in die diepe slaap slapen we zó vast: we zijn als iemand, die slaapt in het opperste van een mast; in naderend doodsgevaar, in gevaar van hel en verdoemenis, waarvan het gewicht en de inhoud niet recht te noemen is. Helaas, de mens slaapt ondanks alles door, dodelijk gerust, ja, wordt op allerlei manieren nog verder in slaap gesust. De satan laat door valse leraars hoop buiten Christus geven; en twijfel er maar niet aan, want dan kom je aan hun leven. Anderen hebben een slaapduivel; die gaan geeuwen en gapen zodra het over Gods Woord gaat; en na korte tijd: ze slapen. Weer anderen verslapen een groot gedeelte van Gods Dag; een rustdag, zeggen ze, dus meent men dat dat toch wel mag. Nog weer anderen slapen veel tijdens de dienst des Heeren, maar zeggen na afloop: Wat heeft hij weer kostelijk mogen leren. Zo is er een geest des diepen slaaps over ons uitgegoten; maar wie heeft dat nu eens als zonde voor God verdroten ? Een slapend mens weet er immers niets van dat hij slaapt; hij slaapt door en voort, totdat God hem voor eeuwig wegraapt. Tydens die slaap kunnen we de mooiste gezichten zien en dromen, welke echter eenmaal als bedrog en inbeelding openbaar komen. Er zal wel een almachtige daad Gods aan te pas moeten komen; het goddelijke „Ontwaakt" zal toch moeten worden vernomen: Ontwaakt, gij die slaapt; als Hy dat in de ziel gaat waar maken, dan alleen zal men uit zijn geestelijke doodsslaap ontwaken. Voor dezulken breekt er een andere tyd in hun leven aan; ze durven niet te gaan slapen; zullen ze ooit nog opstaan ? ! Die zien overal, voor, naast en achter zich de dood nakende; die leren het met Asaf inleven: Gij hield mijn ogen wakende, of zoals de berijming zegt: Slaap weerhield Gy van mijn ogen; in hun waarneming kan God zo één niet langer meer gedogen. Maar wat gelukkig dat God geen half werk zal verrichten: Ontwaakt, gij die slaapt... en ... Christus zal over u lichten. Het gaat altijd om Christus, op die ene Naam komt het aan, want buiten Hem is alles tekort, hoe ver het ook mocht gaan. Maar in Hem mag de Kerk zo gerust, in zoete vrede slapen, schoon het onheil soms voor hen schynt te zijn geschapen. Want de Bewaarder Israels zal steeds de Zijnen trouw bewaken; Hij slaapt en sluimert niet, geen kwaad zal kun ooit genaken. Wel is het droevig als die Kerk ook genoemd wijze maagden, zélf sluimeren en in slaap vallen, waarvan Christus gewaagde. Van een slapende Kerk kan immers geen kracht meer uitgaan; toen de Bruid sliep, toen liet ze haar Liefste buiten staan.

Eenmaal zullen we allen ontwaken, maar eeuwig onderscheid: de één tot eeuwige afgryzing, de ander tot eeuwige zaligheid; beiden tot Gods eer; Hij is rechtvaardig. Hij is volmaakt. Gods Woord klinkt nog heden in alle ernst door: Ontwaakt!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen