451 DE Bijbelse Geschiedenis

Antwoorden 731 t.m. 736.

731. De plechtige godsdienstoefening, waarin Ezra de wet voorlas, vond inderdaad plaats op een feestdag. Er staat in Neh. 8 : 1 dat het was, toen de zevende maand aankwam (het was dus nieuwe maan). Maar behalve de nieuwe maan was er voor de eerste van de zevende maand nog een bijzonder voorschrift om een heilige samenroeping te doen plaatsvinden. Geen dienstwerk zult gy doen; het zal u een dag des geklanks zijn (zie Num. 29 : 1). Door het blazen op ramshoomen werd op die dag het volk vermaand aan God te gedenken 108 en zich in boetvaardigheid voor te bereiden op de Grote verzoendag, welke de tiende van de zevende maand gehouden stond te worden. 732. De plaats was op de straat voor de Waterpoort, een ruime brede straat waar een grote menigte bijeen kon komen, hetgeen in de voorhof van de tempel niet kon. Menigmaal is een godsdienstoefening in de openlucht gehouden, waarbij werd ervaren dat God toch in het midden was.

73^3. Ja, het volk kwam in groten getale op. Als een enig man, staat er. Niet alleen de mannen kwamen, maar ook de vrouwen en kinderen. De huisvaders namen hun gezin mee naar de plaats van de openbare godsverering.

734. De Schrift laat blijken dat er met grote aandacht en eerbied geluisterd werd. Het hoge gestoelte, dat voor Ezra gemaakt was, kwam de aandacht ten goede, want hierdoor werd hij niet alleen beter gehoord maar werd hij ook gezien. Het openen van het boek was zodoende al indrukwekkend. Hij deed het voor de ogen des gansen volks.... en als hij het opende, stond al het volk (vers 6). En even verder lezen we: En het volk stond op zijn standplaats, waarmee uitgedrukt wordt dat zij gewillig en eerbiedig waren om onderwezen te worden, want de oren des gansen volks waren naar het wetboek, zij wilden als het ware geen woord missen van hetgeen er gezegd werd. De priesters en de levieten die naast Ezra stonden en die zich onder het volk begaven hielpen bij het lezen en verklaren degenen die niet onder het bereik van Ezra's stem konden komen. Ezra had een grote steun aan zulke helpers en deze helpers waren bevoorrecht onder zulk een leiding te mogen dienen. Vooral de gemeente had profijt van deze.ambtsdragers want, aldus wordt in vers 9 meegedeeld, den zin verklarende, zo maakten zij, dat men het verstond in het lezen.

735. Omtrent de indruk die het gehoorde maakte wordt in vers 10 opgetekend, dat al het volk weende, als zij de woorden der wet

hoorden. Evenals koning Josia, die zijn klederen scheurde toen hem de woorden der wet werden voorgelezen, toonden zij ook hier tekenen van boetvaardigheid. De ontdekking aan de veelheid van de overtredingen van Gods rechten en inzettingen verbrak hun hart en zij zagen in dat zij deswege Zijn rechtvaardige toorn zich op de hals hadden gehaald.

736. Sommige van de godsdienstige handelingen, welke beschreven zijn in Nehemia 8, waren ceremonieel van aard maar we vinden er ook die uitsluitend morele betekenis hebben. Zo bestond de godsdienstoefening, waarbij Ezra voorging uit lezen, prediken en bidden. Hierbij was in wezen niets onderscheiden van een eredienst, welke onder de nieuwe bedeling gehouden wordt. De Grote Verzoendag en het Loofhuttenfeest, welke daarna op respectievelijk de tiende en de vijftiende der maand werden gehouden, waren wèl ceremonieel. De voorschriften kunnen we vinden in Lev. 23. Opmerkelijk is dat het volk zich vóór deze hoogtijdagen moest verootmoedigen, op straffe van uitgeroeid te worden (Lev. 23 : 29). Calvijn zegt dat wij hieruit moeten leren, hoezeer Gode het offer van een verbroken en verslagen hart behaagt, wanneer Hij heeft bevolen dat zulk een zware straf zal worden voltrokken aan de verachter van deze ceremoniën. Het laatste feest was het Loofhuttenfeest, dat zeven dagen duurde (Lev. 23 : 39). Dit was een feest van dankbaarheid en omdat dit aan het slot van de reeks hoogtijden kwam, werd Israël erdoor onderwezen dat het slechts dan Godewelgevallige dankbaarheid zou kunnen bewijzen, nadat het door bloedige offeranden in een verzoende betrekldng met God was gesteld. En dan was het Loofhuttenfeest niet alleen ter gedachtenis aan de woestijnreis, waar de Heere Zijn volk door allerlei wonderlijke wegen had doorgeholpen tot het in Kanaan gekomen was, maar het was tevens een afschaduwing van hun vreemdelingschap in deze wereld, een type van de heilige blijdschap wegens de verwachting dat zij hier geen blijvende stad hadden. In de dagen van Nehemia was er bij het horen van de wet droefheid en verslagenheid ontstaan en toen hadden de voorgangers hen opgewekt niet te wenen maar vreugde te bedrijven volgens de inzetting des feestdags (zie Lev. 23 : 40). Hieraan werd gevolg gegeven. Voor een deel van het volk was er niet meer dan een uiterlijke onderwerping aan de inzettingen door aanrading van de priesters en de algemene werkingen des Geestes, maar voor het levende volk van God onder hen was de blijdschap een geheiligde vreugde des harten. Er staat dat zij de woorden verstonden welke tot hen gesproken werden. Voor henVerden de zaken der woorden toegepast en zo verkregen zij het gewaad des lofs voor een benauwde geest. In wezen was het dezelfde vreugde in God door Christus als vrucht van de waarachtige bekering als waarover de H. Catechismus handelt (zondag 33). Opmerkelijk is ook dat de profeet Zacharia op de noodzakelijke onderhouding van het loofhuttenfeest wijst als hij de toebrenging van de heidenen aankondigt. Deze zullen van jaar tot jaar optrekken naar Jeruzalem, zegt hij in hfd.st. 14 : 16, om aan te bidden den Koning, den Heere der heirscharen, en om te vieren het feest der loofhutten. Het is duidelijk dat de profeet hier voorzegt dat de levende kerk van het Nieuwe Testament zal delen in de betekenende zaak van de ceremoniële inzettingen. Het is zeker dat, als de Heere nog eens het deksel van het aangezicht der joden zal afnemen, het met de onderhouding van zijn hoogtijden gedaan zal zijn. Tegenwoordig is een bezoek aan Israël zeer in trek. Dat er zelfs predikanten zijn die zeggen dat het bijwonen van een Oud-Testamentisch feest, als de Grote Verzoendag, diepe indruk op hen gemaakt heeft, is feitelijk te betreuren. Bij onze vaderen merken we meer een bewogenheid wegens de verloochening van het eniggeldend Offer dat door Christus gebracht is.

Och, daalde 't heil uit Sion spoedig neer Voor Israël! Als God Zyn volk uit lyden En banden redt, zal Jakob zich verblijden. En Israël, al juichend geven d'eer Aan Zijnen Heer.

Psalm 53 : 6.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen