De herkomst van de BIJBEL 28

De kerkvader Crigenes probeerde hen daaruit te helpen en hen in staat te stellen een eigen, zelfstandig oordeel over de tekst te verkrijgen door het gehele Oude Testament in zes kolommen naast elkaar (vandaar de naam Hexapla) uit te geven. Dat was een geweldige arbeid. Wij moeten ons dus een Bijbel voorstellen met op elk blad zes kolommen tekst. In de eerste kolom stond de masoretische tekst in kwadraatschrift. De meeste Christenen zullen die wel niet hebben kunnen lezen. Maar meteen daarnaast stond de masoretische tekst nu echter vertaald in het voor elk leesbare Griekse schrift. In de derde kolom stond de griekse vertaling van Aquila; in de vierde die van Symmachus; in de vijfde een door hem zelf overgezette en vastgestelde tekst van de Septuaginta (De LXX) en tenslotte in de zesde kolom de vertaling van Theodotion.

Het is te betreuren dat de Hexapla bijna geheel verloreii is gegaan. Van deze reusachtige arbeid is alleen over een Syrische vertaling van Origenes - Septuaginta - tekst van de hand van bisschop Paulus. van Tela uit het jaar 616, te vinden in Milaan in de z.g. Codex Ambrosianus. Deze tekst van Origenes heeft in Palestina grote betekenis gekregen. Uit een en ander kan men opmaken welke verstrekkende gevolgen het heeft gehad dat bij de Joden in de verstrooiing het Hebreeuws voor het Grieks moest wijken. In Palestina deed zich né. de ballingschap een andere moeilijkheid voor. Daar werd het Hebreeuws als omgangstaal verdrongen door het Aramees, de taal die bijvoorbeeld in de dagen van de omwandeling door het volk algemeen gesproken werd. Om de inhoud van het Oude Testament te blijven verstaan moest het Hebreeuws overgezet worden in het Aramees. Dit geschiedde in de synagoge door de mentur-geman, dat wil zeggen de tolk.

Jaren is dit zo doorgegaan, maar omstreeks 300 na Christus werden deze mondelinge vertalingen, die dikwijls niet letterlijk waren, maar van allerlei verduidelijkende omschrijvingen waren voorzien, schriftelijk vastgelegd. Zo ontstonden de zogenaamde Targums. Dat waren of zijn dus vertalingen van het Hebreeuws in het Aramees. Van de boeken Daniël en Ezra bestaan geen targums, daar deze boeken oorspronkelijk reeds in het Aramees waren geschreven. Van het boek Esther daarentegen hebben wij er niet minder dan drie over .

Bij de Joden was dit geschrift dus in grote achting voornamelijk om voorgelezen te worden op het Purimfeest. Uiteraard waren voor de Joden de Aramese vertalingen van de Pentateuch (De Vijf boeken van Mozes) en van De Profeten, van de meeste betekenis. We hebben nu enkele vertalingen van alleen het Oude Testament besproken.

Nu volgt een bespreking van vertalingen van zowel het Oude- als het Nieuwe Testament.

(Wordt vervolgd).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen