DE ZALIGSPREKING DER TREURENDEN.

meditatie

„Zalig zijn die treuren; want zy zullen vertroost worden."

Mattheüs 5:4.

VI

Maar hier wordt gesproken van een bovennatuurlijke troost, van een Goddelijke en hemelse vertroosting, en die is een ware, krachtige en hartverkwikkende troost en daarin mogen Gods kinderen uitroepen: „In de grootste smarten, büjven onze harten, in den Heer' gerust. 'kZal Hem nooit vergeten. Hem mijn Helper heten. Al mijn hoop en lust". Psalm 33. O, dat eeuwige wonder en dat juist in die tijden dat zij nergens meer troost vinden noch verwachten kunnen als een Jakob bij Beth-El, en op andere plaatsen meer. Deze vertroosting is van en door de Heere, Die beter kan troosten dan een moeder haar kind. Een moeder weet menigmaal geen raad om een schuldig, berouwvol en ellendig, treurend kinderhart te troosten, maar Hij staat boven alles en heeft alk harten in handen, en alle middelen staan Hem ten dienste, om Zijn schuldige, naar Hem treurende volk te vertroosten. Daarom wordt Hij ook genaamd de God aller vertroosting. Die in alle droefenis, kruis en verdrukkingen vertroost, de ziel in de hachelijkste nood liefelijk omhelst, zodat zij in de wanhoop niet nederstort maar verheugd in God mag worden, blijmoedig, bij ogenblikjes de eerkroon dragende. De Vader heeft die uitgedacht in de eeuwige vrederaad in Zijn ondoorgrondelijke wijsheid door de Zoon te verkiezen om Zijn geschonden deugden te verheerlijken' en op te luisteren, de gehoorzaamheid op te brengen, de vloek der Wet weg te nemen, de schuld te betalen, de dood, duivel, hel en zonde te overwinnen en heeft Hem tot dat einde gezalfd (Jes. 61 : 1). De Zoon heeft dat alles vrijwillig op Zich genomen om die troost in onze natuur door lijden en sterven aan te brengen. De Heilige Geest heeft Zich bereid verklaard om die duur betaalde en verworven troost in de tijd van Gods welbehagen toe te brengen in hun hart tot hun zalige vertroosting en des Heeren verheerlijking. Daar Hij nu ook de alwetende God was, en dat alles wist, kon en mocht Hij met vrijmoedigheid prediken: „Zalig zijn die treuren; want zij zullen vertroost worden." Zo worden Christus en de Heilige Geest beide Troosters genaamd. „Simeon, verwachtende de Vertroosting Israels", dat is Christus; en de Heilige Geest wordt in Joh. 14: 16 een andere Trooster genaamd. En daarom zullen zij vertroost worden tot spijt van alle vijanden. Tot zulk een einde nu heeft de Vader Hem geheiligd en in de wereld gezonden om hun die vertroosting te verwerven.

Daarom moest Hij de pers alleen treden en niemand der volkeren zou met Hem zijn. Hij zou voorttrekken in Zijn grote kracht om Zijn bloed te gaan storten tot verheerlijking van Gods deugden, tot vergeving der zonden, tot reiniging Zijns volks en tot overwinning van dood, hel en verdoemenis. O, wat heeft "die dierbare Borg, Hoofd en Middelaar des verbonds, daartoe ondragelijke smart en lijden moeten ondergaan en verbrijzeld moeten worden. Hij heeft in die weg onuitsprekelijke smaadheden geleden, ondragelijke pijnen en kwellingen naar ziel en lichaam doorstaan, en dat geheel vrijwillig uit onpeilbare liefde tot des Vaders deugden en welzijn Zijner geliefde uitverkorenen. Daarom moest Hij geheel des Vaders vertroosting missen en uitroepen, onder de toom van een rechtvaardige, wrekende Rechter: „Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten ? " Zo moest Hij de vervloekte kruisdood sterven, in het stof des doods gelegd worden en opstaan ten derde dage om Zijn volk die vertroosting te verwerven en te schenken, uit loutere genade op grond van recht.

Zie, nu laat de Heere zulke treurigen Sions toeroepen: „Troost, troost Mijn volk, zal u- lieder God zeggen: Spreekt naar het hart van Jeruzalem, en roept haar toe, dat haar strijd vervuld is, dat'hare ongerechtigheid verzoend is, dat zij van de hand des HEEREN dubbel ontvangen heeft voor al hare zonden", Jesaja 40 : 1 en 2. Daartoe is Hij ook ten hemel gevaren om Zijn verworven verzoening en gerechtigheid aan de Zijnen toe te passen door Zijn Geest tot him vertroosting en zaligheid der ziel.

O, wat mag hun schuldige, treurige en amechtige ziel die zalige troost smaken in hun grote doodsnoden door Zijn toezeggingen uit Zijn Woord; daar Zijn toezeggingen hen levendmaken en hun troost is in him naamloze ellende. Dan is hun aangezicht als zodanig niet meer zoals wij van een onvruchtbare troosteloze Hanna lezen in 1 Samuel 1. Als Hij deze of gene schriftuurplaats of belofte met kracht op hun ziel doet vallen en in hun binnenste dringt, dat Hij op hen zal zien, op een arme en verslagene van geest en die voor Zijn Woord beeft (Jesaja 66: 2). Dan is zulks tot hun zalige vertroosting en sterkte des harten in zulke bange uren, en tot grote verwondering dat de Heere op zulk een schuldig schepsel in gunst wil en zal neder zien. Alle beroeringen worden dan van binnen gestild, want dan doet Hij de storm der zee bedaren; alle golven stillende door hen in de ruimte van het zalig worden te voeren, en aJle vijanden verdrijvende (Psalm 65). Met recht mogen zij dan een hemelse vertroosting ondervinden, een levendige vertroosting waarin hun arme, schuldige ziel adem mag scheppen.

Zo wordt nu des Heeren volk rijkelijk getroost uit de korenschuur van die meerdere Jozef en mogen dan ook uit soevereine liefde en genade met hart en mond Zijn daden verkondigen. Des Heeren treurende volk wordt zalig vertroost aJs Hij Zijn Woord voor hen ontsluit door de Geest. Dan is dat Woord hun vermaking bij dagen en nachten; dan mogen zij het vinden en in de opening van hetzelve de zaligheid smaken en daarin Gods grote goedertierenheid smakende dat de Heere goed is.

O, dan zullen zij met de profeet Jeremia uitroepen: „Als Uwe woorden gevonden zijn, zo heb ik ze opgegeten, en Uw Woord is mij geweest tot vreugde en tot blijdschap mijns harten", Jer. 15 : 16. Ja, dan mogen zij zingen:

„Ik roem in God, ik prijs 't onfeilbaar Woord; Ik heb het zelf uit Zijnen mond gehoord." Ziet daar leert de ziel iets van tot Gods eer en heerlijkheid, want dan zullen zij Hem eer en heerlijkheid geven, en tot hun zaligheid. O, wat worden zij niet onuitsprekelijk vertroost als hen de vertroosting Israels geopenbaard wordt, de enige Zaligmaker in hun dodelijk uur. Daar waar zij niet anders dan met een Korach, Dathan en Abiram, wegens de zonden van opstand in het paradijs begaan, de eeuwige rampzaligheid wachten, naar des Heeren rechtvaar-

digheid. Welk een eeuwig wonder en dat aan zulle een hellewicht, een verdoemeling, een vervloekte, waardig om nooit vertroost te worden, maar eeuwig verdoemd en gepijnigd tot verheerlijking van Gods recht. Dan een hemelse vrede en vreugde door die schone Zaligmaker en rijke Vertrooster; het is een ure om nooit te vergeten Qoh. 1 : 40). Och, wat een wegsmelten in die liefde van Hem, in kleinheid en tederheid, en daar met Jakob mogen ondervinden: „Dit is een huis Gods en een poort des hemels"; de Heere in Christus in Zijn eeuwige liefde gewisselijk aan die plaats zijnde. Daar betoont Die dierbare Persoon des Middelaars al aan hun ziel tot haar rijke vertroosting, dat Hij de sleutels der hel en des doods heeft, en dat Hij leeft en zij zullen leven. Welk een vertroosting als zij van de duisternis in het licht komen, van de dood in het leven en van de rampzaligheid in de gelukzaligheid. Niet minder als zij als doodschuldige ingeleid worden in die eeuvwge verkiezende liefde, in die dierbare vrederaad, eeuwigheidsgedachten des

Heeren, gedachten des vredes en niet des kwaads; in Zijn Middelaarswerk in de staat Zijner vernedering tot verzoening, in de staat der verhoging ter toepassing, en dat tot herstelling in Gods gemeenschap. O; wat wordt dan hun ziel rijkelijk vertroost. Des te meer wanneer zij door Christus met de Rechter verzoend worden op eeuwige rechtsgronden; o, als een doemwaardige gelost worden in de poort des gerichts smaken zij deze vertroosting. Een Borg voor hun schuld te mogen ontvangen, een God voor hun hart, uitdelgjng der zonden, gereinigd van alle onreinheid en bekleed met de klederen des heils. Wat mogen zij dan vertroost zijn en zeer vrolijk in de Heere, verheugd in de God huns heils. Dan mogen zij met een verootmoedigd, klein en verbroken hart met Hiskia uitroepen: „Heere, bij deze dingen leeft men; en in al deze is het leven mijns geestes", Jesaja 38. Zijnde hun ziel beveiligd van de dood en in de groeve des verderfs niet neergedaald. Maar ook als Hij de ziel uit zware kastijdingen, proef- en drukwegen

uithaalt, onder Zijn wijs voorzienig bestel, de vijand scheldt, de krachten des ongeloofs verbreekt, de gevangenis opent, de nachten der verdrukking, der beproeving en der verberging beëindigt, dan wordt hun treurige ziel vertroost. O, dan mogen zij in de nacht zelfs Gode lofzangen zingen en met Asaf instemmen: „Ik zal dan gedurig bij U zijn; Gij hebt mijn rechterhand gevat; Gij zult mij leiden door Uw raad, en daarna zult Gij mij in heerlijkheid opnemen. Wien heb ik nevens U in de hemel} Nevens U lust mij ook niets op de aarde ! Bezwijkt mijn vlees en mijn hart, zo is God de Rotssteen mijns harten, en mijn Deel in eeuwigheid. Maar mij aangaande het is mij goed nabij God te zijn". Psalm 73. Zo hebben wij maar een klein stukje van die rijke troost voor Gods ellendige arme volk weggelegd, verklaard, die straks aan het einde van hun loopbaan een eeuwdge vertroosting zullen genieten zonder over enig ding ooit meer treurig te zijn daar dan de eerste dingen zijn wegge­ gaan (Openbaring 21 : 4).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen