EEN HANDVOL KOREN. V

Meditatie

„Is er een handvol koren in het land op de hoogte der bergen, de vrucht daarvan zal ruisen als de Libanon."

Psalm 72 : 16.

De heilige taal noemt de bergen: bevruchte, alsof het waren de opzwellingen en de dikte van het groot gaan des aardrijks, en deze naam past niet alleen op haar vanwege de verheven gedaante die zij hebben, boven alle andere gedeelten van het aardrijk, maar ook omdat zij ia zich bevatten en voortbrengen, als uit haar ingewanden, alles dat in de wereld het meeste geprezen en gezocht wordt. Alzo is het ook Jezus Christus, in Wien waarlijk verborgen zijn al de verscheiden en overvloedige schatten der genade, die God aan de mensen uitdeelt, en uit Zijn volheid ontvangen wij ook allen genade voor genade. Joh. 1 : 16. Maar daar de beschrijving van deze goederen behoort tot het derde deel, dat spreekt van de vruchten van deze berg, zo gaan vnj die voorbij.

Ten derde: Indien de bergen rijk zijn, voortbrengende van buiten bomen, van buitengewone grootheid, en van binnen gesteenten, marmer en purper, waarvan schone gebouwen worden gemaakt, indien men aldaar vindt vette weiden, heüzame kruiden, aangename bloemen; indien aldaar de metalen geformeerd worden en de mijnen van goud en zilver worden uitgehold, alsook de steenrotsen der diamanten, der smaragden en andere kostelijke stenen; indien vandaar de beken en fonteinen vlieten, die rollende en kruipende over de vlakke vdden. de landen vruchtbaar maken en de landerijen versieren; zo is het zeer terecht dat daardoor Jezus vertoond wordt. Want zoals van de berg Libanon gehaald zijn geweest de bomen en uitgehouwen zijn geweest de grote stenen, waarvan de tempel van Jeruzalem is gebouwd geweest, zo zijn ook uit de Heere Jezus getrokken al de levende stenen en de heilige en onverderfelijke stoffen, waaruit de Kerk is samengesteld, welke is de geestelijke Tempel daar God in woont. In Hem worden gevonden de weiden der zielen, de geneesmiddelen tegen haar kwaden en de rijke schildering van verscheiden deugden die daarin bloeien: „In Hem zijn verborgen de hemelse rijkdommen, het goud waarvan de stad Gods gebouwd is en de kostelijke stenen waarvan haar ftmdamenten blinken". (Openb. 21). De liefde waarvan zij blinkt en de wonderlijke gaven die meegedeeld zijn aan de apostelen en van Hem is het tenslotte dat afvlieten de stromen die deze heilige Stad verkwikken, de fonteinen en de beken der genade, die aan de allerwoeste plaatsen de heerlijkheid van de Libanon geven en maken dat onze harten, die van nature onvruchtbaar en droog zijn, vruchtbaar en overvloedig worden in alle goede werken. Maar al deze goederen, die zo breed en zo verscheiden zijn, worden alhier begrepen en als samengevat tot één enige vrucht, welke is de tarwe waarvan het brood gemaakt wordt, waardoor verstaan wordt alles wat noodzakelijk is tot onderhoud van ons leven, zo overvloedig vertoond dat '^qn aren dik en hoog gaan ruisen en heen en weder gedreven worden, zoals door het aanstoten der winden de hoge dichtgetakte toppen der cederen en cypressen plegen te doen, waarmee de berg Libanon bedekt en overschaduwd was.

Hier wordt ten eerste: niet anders gesproken als van vrucht, omdat Jezus Christus niet vergeleken wordt bij bomen, die niet anders als loof en blad hebben, zoals de groten der wereld en de wijsheid der eeuw, maar bij de appelboom en bij de wijnstok, bomen die inzonderheid geacht zijn om hun vrucht. Ten tweede: er wordt gesproken van een overvloedige vrucht, omdat er in Jezus Christus niets is dat niet vruchtbaar is en omdat Hij alleen bekwaam is om te vervullen al het begrip, de begeerte en de kennis die vnj hebben. Er wordt gezegd dat deze overvloed zal uitgaan van een handvol, omdat Hij uit kleine beginselen heeft doen voortkomen grote en wonderlijke werken. Beziet Hem van welke kant u wüt, u zult in Hem niet anders zien dan vrucht, die het leven geeft en onderhoudt. Hij en al Zijn daden strekken niet anders dan om ons weer te brengen en te verenigen met God, Die de ware Springader des levens is, en om in ons te doen sterven al wat de dood veroorzaakt. In Zijn menswording heeft Hij gelegd de on­

bewegelijke gronden van onze verzoening met God, want Hij heeft onze natuur getrouwd en daarin heeft Hij ons alle getrouwd en heeft die in enigheid des persoons onafscheidelijk met Zich verenigd, opdat wij nooit van God zouden gescheiden noch uit de schoot van Zijn liefde gerukt worden. Door Zijn menswording heeft Hij ons de Goddelijke natuur deelachtig gemaakt, ons vlees aannemend heeft Hij ons Zijn Geest medegedeeld. In Zijn leven heeft Hij ons een volmaakt voorbeeld gegeven van alle soorten van deugden die evenzo vol en waarachtig zijn, als leeg en met een ijdele luister overdekt zijn al die deugden, die op de akker der natuur en op de bouwerij van de wereldse filosophie groeien.

Hij heeft als een vreemdeling op de aarde gewandeld opdat wij tot burgers des hemels en huisgenoten van het huis Gods zouden aangenomen worden. Hij heeft Zich bedekt met onze zwakheid, opdat wij mochten hebben vrije toegang tot Zijn heerlijkheid, onder de gestalte van een dienstknecht, opdat wij zouden verheven worden tot alle koninklijke waardigheid. Zijn vermakingen zijn geweest met de mensenkinderen, opdat het welbehagen der mensen zou zijn hun wandel in de hemelen te hebben. Ten derde: Hij is geworpen geweest in de aarde door de dood en ziet daarvan de vruchten. Ie. De rechtvaardigheid Gods is genoeg gedaan, want onze smarten heeft Hij gedragen en de toom Gods is gestild geworden, want de offerande van Zijn lichaam is geweest een reuk der bevrediging, die Zijn aangezicht helder gemaakt en Zijn handen van de wraak ontwapend heeft. 2e: Onze verzoening vervuld en onze vrede gemaakt zijnde, heeft Hii de vrede gemaakt, aan het kruis, uitgewist hebbende het handschrift, dat tegen ons was, onze zonden uitgewist zijnde, weggenomen zijnde dit vlammende zwaard, dat ons de ingang van het paradijs belette, deze afgrond die er was tussen God en ons opgevuld zijnde, zo is ons de ingang geopend en de weg effen gemaakt om in te gaan in bet heilige.

In déze dood hebben de slag des doods ontvangen al de vijanden van ons leven, daar heeft de zonde haar kracht en heerschappij verloren, daar is de satan de kop vermorzeld, daar is teniet gedaan degene die de macht des doods had, daar zijn uitgetogen en in triumf geleid geweest al zijn machten, daar is de dood verslonden geweest tot overwinning, daar heeft de dood haar dood gevonden en de hel haar verderf. Zoals Simson besloten in Gaza, de poorten daarvan wegdroeg, zo heeft Jezus Christus de poorten der hel (dat was de dood) gebroken en heeft daarvan de poorten des levens gemaakt. Hij heeft haar venifn en angel afgenomen, zodat zij ten aanzien van ons niets ijselijks heeft dan in de schijn, en tenslotte in deze dood zijn alle gelovigen levend gemaakt en hierin worden de beginselen en de geboorte van de kerk gevonden. Alle gelovigen en kinderen Gods die er ooit geweest zijn in de wereld, zijn vruchten van deze handvol, ja van dit enkele tarwegraan dat door de dood in de

aarde is geworpen geweest, want zoals uit Adam, die in slaap gevallen was. God Eva getrokken heeft, zo heeft God uit Jezus Christus, liggende in de slaap de doods. Zijn kerk getrokken. Een' vrucht van deze dood is Zijn eigen opstanding, want de apostel zegt in Fil. 2: Hij is gehoorzaam geworden tot de dood, daarom heeft Hem God ook uitermate verhoogd. En de eerste daad van deze verhoging is, wanneer Hij Hem verlost heeft van de banden des doods en Hem heeft gegeven in de heerhjkheid van Zijn opstanding de zegepraal van Zijn overwinningen, en dat alles om de vruchten te vermeerderen die-ons daarvan voortkomen, namelijk: De versterking van ons geloof, dat waarlijk de Zone Gods gedood is in het vlees, maar levendgemaakt door de Geest. (1 Petr. 3 : 18). Uit het zaad Davids naar het vlees; Die krachtelijk bewezen is te zijn de 2Joon Gods naar de Geest der heiligmaking, uit de opstanding der doden (Rom. 1). De zekerheid van onze rechtvaardigmaking, want indien Hij niet ware opgewekt, zo was ons geloof ijdel, zo waren wij nog in onze zonden (1 Cor. 15). maar wie zal beschuldiging inbrengen, enz. (Rom. 8). Hij is overgeleverd om onze zonden en opgewekt om onze rechtvaardigmaking. De verheffing van onze hoop in de verwachting van onze eerste opstandinj want God heeft ons mede levendgemaakt me{ Hem. (Ef. 2:6). Zoveel als wij in Christu! Jezus gedoopt zijn. zijn wij in Zijn dood doopt, en zijn met Hem begraven door de dooj in de dood. opdat gelijkerwijs Christus uit di doden opgewekt is, tot heerlijkheid Gods des Vaders, wij ook alzo in nieuwigheid des levem wandelen zouden, want indien wij met Hem één plant geworden zijn enz. (Rom. 6). En van onze tweede opstanding (Rom. 8 : 11). En indien de Geest Desgenen, Die Jezus uit de doden opgewekt heeft, enz. (Wordt vervolgd.)

(Wordt vervolgd.)

Uit: „Geestelijke Schipvaert" door Eduard Marmet, anno 1666.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen