God regeert

God regeert. Onder die kop bracht een dagblad zijn berichtgeving, dat de Eerste Kamer het wetsvoorstel inzake de abortus met een kleine meerderheid van stemmen heeft verworpen.

Laat ons vooropstellen, dat dankbaarheid wel mag overheersen in het hart, dat het zo gelopen is. Van vele kanten zijn er brieven gezonden naar de leden van de Eerste Kamer, waarin zij — op verschillende gronden — met klem gewezen zijn op hun grote verantwoordelijkheid ia deze. Zoals in De Wachter reeds te lezen was, hebben ook deputaten van onze gemeenten voor het contact met de Hoge Overheid de kamerleden opgeroepen, hun stem aan dit wetsvoorstel niet te geven. Een verschillende kamerleden hebben openlijk verklaard, dat het hun geweten was, dat toch nog had gesproken, waardoor zij van voorstanders tot tegenstanders van dit vreselijke wetsvoorstel geworden waren. Wel beseffen we, dat er in de praktijk waarschijnlijk niets zal veranderen. De abortus-praktijk in ons land gaat gewoon door, zij het dan nu niet legaal, maar illegaal. Maar toch is het niet zonder betekenis, dat men het nog niet aangekund heeft, deze praktijk officieel voor geoorloofd te verklaren.

Maar nu die kop in de krant. „God regeert." Daar zijn wij van geschrokken. Omdat ze zo on-reformatorisch is.

Is het dan niet waar.? Natuurlijk is hét waar. Maar gesteld eens, dat de stemverhouding iets anders was geweest en het wetsontwerp was niet verworpen geworden maar aangenomen ?

Had de krant dan boven zijn bericht geplaatst „God regeert niet" ? Natuurlijk niet. Daaruit blijkt al, dat deze kop niet deugde.

Even zeker zou, wanneer de abortus wèl de meerderheid behaald had, de krant niet „God regeert" boven zijn bericht hebben gezet. Maar was de Godsregering dan in iets minder geweest ?

Plaatste de krant deze kop boven haar bericht, toen dezelfde Eerste Kamer enige tijd geleden aan gemeenteraden het recht ontnam, sportvelden en zwembaden op Gods dag gesloten te houden ? Regeerde God toen dan niet ?

Wij hebben de indruk, dat bij het plaatsen van zo'n opschrift (bewmst of onbevrust) de gedachte geleefd heeft, alsof zo'n gebeuren, als nu in de Eerste Kamer voorviel, zou kunnen dienen als bewijs, ddt God regeert. „Nu kan je tóch nog zien, dat God regeert." Het is zo menselijk, zo te denken. Maar het is niet minder verkeerd. Want het kan niet anders, of wie zo redeneert, ziet het Godsbestuur minder, wanneer de dingen anders lopen, dan liij wenselijk oordeelde.

Zulk redeneren is verkeerd, omdat de Gods­

regering voorwerp is van geloof. Het geloof dat God regeert, kan niet doorzichtig gemaakt worden. Daarom is het ook niet afhankelijk van wat er in de wereld gebeurt. Het geloof is een vaste grond der dingen die men hoopt, en een bewijs der zaken die men niet ziet.

Enige jaren geleden schreef ene Werner Keller een boek onder de uitdagende titel „De Bijbel heeft toch gelijk." Alsóf het „gelijk" van de Bijbel nu bewezen zou zijn door oudheidkundige opgravingen betreffende de zondvloed, de val van Jericho en dergelijke. De Bijbel heeft altyd „gelijk", ook al zouden alle wetenschapsmensen voor de volle honderd procent alle bewijzen van het tegendeel op tafel leggen. De Heere heeft onze „bewijzen" van het gelijk van de Bijbel niet nodig.

De Heere regeert. Dat is waar in dlles wat gebeurt. Aan ons wordt niet gevraagd, om als er iets gebeurt, dat ons welgevallig is, de Godsregering juichend in een krantekop te verkondigen. Wel om Gods regering in alles wat gebeurt, ootmoedig te aanvaarden.

Bij zo'n gelegenheid als deze ligt het voor de hand, dat het in verschillende toonaarden is opgemerkt, dat het toch maar weer openbaar is gekomen, dat de Heere de harten neigt als waterbeken. Maar men vergeet zo gemakkelijk wat Salomo daarachter zegt: „tot al wat Hy wil", niet wat wy denlcen dat goed is. „Tot al wat Hij wil." Als het moet, ook ter verharding, ter verblinding.

In alles regeert de Heere. Christus zeide tot Püatus, dat hij geen macht tegen Hem zou hebben, indien het hem niet van boven gegeven was. Wat verstaat gij door de voorzienigheid Gods ? regen èn droogte, èn onvruchtbare jaren, gezondheid èn krankheid, rijkdom èn armoede .... Zal er een kwaad in de stad zijn, dat de Heere niet doet ?

Het is een voorrecht, als wij de Godsregering mogen opmerken in goede dingen, zoals nu toch nog weer in de Eerste Kamer geschied is. Maar het is een groter voorrecht, om Gods hand op te mogen merken in kwade dingen, want dat gaat tegen vlees en bloed in. Om ais de Kamer met grote meerderheid van stemmen een ontzettend slecht besluit neemt, dadr nu eens de grote kop boven te plaatsen, dat daarin het Godsbestuur openbaar komt. Daar is ons oog zo voor gesloten. En daarom zoeken we de oorzaken van het doorgaand ver­ val van laiid en volk bij deze of gene, maar altoos bij een ander. En als wij het bij onszelf waarnemen, dan in ons boze vlees, in ons zondig bestaan, maar niet in onze godsdienst. En daarom kuimen wij nog zo onvermoeibaar doorgaan met telkens weer nieuwe bazuinen te blazen van reformatie en reveil en reformatorische actie voor kerk, staat en maatschappij, voor school en huisgezin. Want wellicht zouden wij ons voUc nog terug kunnen brengen van het hellend vlak. Wat is er al geen actie in de „gereformeerde gezindte" ! Hoe tracht men zich breed te maken ook in de politiek ! En als de doorwerking van de zonde een ogenblik gestuit wordt, juichen wij alweder „God regeert!" Maar wie de waarheid van de Godsregerhig op mag merken, ook in zulke kwade zaken als de doorwerking van de goddeloosheid, zal gebracht worden tot een bukken onder de slaande hand Gods. Om het met het Godsbestuur eens te mogen worden, dat Hij alles gewrocht heeft om Zijns Zelfs wü, ja ook de goddeloze tot de dag des kwaads.

„Toen kende Manasse, dat de HEERE God is." Toen, in de gevangenis van Babel, was het niet „De Assyriër regeert", maar „God regeert, de HEERE, de eeuwige IK ZAL ZIJN, DIE IK ZIJN ZAL."

Dat is vrije genade. Als het briesend paard eindelijk moet sneven, de wapens van zelfreformatie en zelfreveil eindelijk moeten worden neergelegd, omdat ze in de grond der zaak vijandschap waren tegen de wegen Gods, om ZO' aan de zijde Gods te mogen vallen.

Nederland een vallei vol dorre doodsbeenderen (ook de „gereformeerde gezindte"). Gods slaande hand in de doorgaande verharding en doorwerkende goddeloosheid (ook in de „gereformeerde gezindte"). Gods Geest tot op de drempel van Neerlands kerk geweken.

Opmerken is beter dan het vette der rammen. Opdat er in die weg geboren mocht worden een heilige wanhoop aan eigen krachten en een welgevallen in de straffe onzer ongerechtigheid. Wie weet, de Heere mocht Zich wenden en berouw hebben. Hij mocht een zegen achter Zich overlaten. Hij mocht in die weg een wederkeer schenken, niet naar eigen gedachten en in eigen kracht, maar op Zijn tijd en vnjze, dat wij niet vergingen.

Sch.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen