KERK STAAT en SCHOOL

ALLEEN WONEN

Het gezin 14 (slot)

Het gezin staat op de tocht. Het is zelfs te vrezen dat de formele, d.w.z. openlijke en aanvaarde afbraak van het gezin in het zicht komt. Reeds thans eindigen een kwart van de gesloten huwelijken in echtscheiding ! Men denke zich dat getal eens in. Een vierde deel wordt ontbonden. Ondanks de belofte van trouw en ondanks wat er van de kinderen worden zal. Wat wordt er al binnen het gezin verwoest ? Wie denkt hier niet aan „gezinsplanning", verantwoorde gezinsvorming, met als begeleidende verschijnselen de „pü" en de abortus. Hoe ver is niet reeds de emancipatie van de vrouw voortgeschreden ? Een diiitse schrijver, Borneman, wil een bevrijdingsbeweging voor de vrouw op gang brengen zoals ook Marx een bevrijdingsbeweging voor de arbeiders in gang zette. Volgens hem staan aan de bevrijding van de vrouw eigenlijk alleen maar biologische belemmeringen in de weg. Daarom zal de vrouw het rijk der vrijheid pas kunnen binnengaan als zij kan ophouden haar levenskrachten te verspillen met „baarmachine" te zijn. Zij kan dan haar zorg wijden aan het milieu. De instandhouding van de mensheid zal dan op kunstmatige vwjze moeten geschieden, aldus deze duitser.

Zo tracht de mens zich te ontworstelen aan de vloek die hij in het Paradijs op zich geladen heeft. Toch heeft de Heere ook in het natuurlijke nog veel gelaten en daarmee betoond dat Hij Zijn eigen ordeningen in stand houdt. Zo worden er nog steeds ongeveer evenveel jongens als meisjes geboren. Dat is toch het opmerken waard. Welk een wereld van gedachten ligt daarachter, ook op het terrein van wat men vroeger geboortebeperking, nu verantwoorde gezüisvooning noemt (dat laatste klinkt beter) Geboortebeperking is niet nieuw. Reeds Huntington (1745-1813), de schrijver van „God, de kassier der armen", schrijft er over: „Gebruik nimmer ongeoorloofde middelen om te voorkomen dat gij een grote huishouding of de zorg van vele kinderen krijgt; dit is de wortel van een Godonterend en verdoemelijk ongeloof, en de vrucht is de zonde van Onan, welke God aanmerkt als een daad van ongeloof en wantrouwen, begaan tegen Zijn voorzienigheid: Een belediging gedaan tegen een vruchtbare baarmoeder, en de zonde van doodslag begaan tegen de onzondige onschuld, welke God twee herhaalde „reizen op de daad zelve met een plotselinge dood bezocht heeft (Gen. 38:7-10).

Ik ben langer dan twintig jaar gehuwd geweest, en heb dertien kinderen bij mijn vrouw gehad; juist Jacobs getal, en in plaats van een bedelaar ben ik rijker dan ooit te voren; terwijl ik geloof, dat indien ik heden moest sterven en al mijn zaken geregeld werden, ik vrij van wereldse schuld van hier zou aan." Aldus Huntington. Ook hier een bewijs dat de Heere Zijn eigen ordeningen in stand houdt. Velen in vroeger en later tijden zullen instemmen met Huntington als het gaat over de trouwe zorge Gods. Meer nog: nog steeds is geen afdoende vervanging gevonden voor Jiet ouderlijk tehuis. In de Sovjet-Unie is geprobeerd een staatsopvoeding in te voeren zonder de eigen ouders. Het resultaat was zodanig dat men genoodzaakt was de gezinsvorm te herstellen. De ouderlijke zorg kon niet vervangen worden !

De ontwrichting gaat_ ook buiten het gezin voort. Een voorbeeld. Vlak voor de onlangs gehouden verkiezingen verscheen in enkele kranten een grote advertentie met het vetgedrukte hoofd: Het gezin bedreigd ? Hierin vragen een aantal homofielen (zie daarvoor Rom. 1 : 24 e.v.) een verbetering van hun positie. Zij hebben gekozen voor een „andere relatievorm" en zullen daarom geen gezin stichten. Wel willen zij samenleven met een „gekozen partner". En daarom willen zij belastingbepalingen, erfrechtsbepalingen, toewijzing van woonruimte, enz. op gelijke voet als gelden voor gehuwden. Daarmee zou het gezin niet worden aangetast, zeggen zij. Zij verlangen dus wettelijke gelijkheid met het traditionele gezin. Op grond van verdraagzaamheid ! De oproep wordt „van harte" ondersteund door onder meer een aantal predikanten. Al wat hier en in het vorige artikel genoemd

is aan maatschappeHjke verschijnselen doen dikwijls het hart bezetten met bange vrees. Wat zullen onze kinderen en kleinkinderen nog moeten beleven .? Toch mag die vrees niet werkeloos doen neerzitten. Gods gebod blijft van kracht en Hij heeft nog het gezin gelaten om in de weg van de onderhouding van Zijn bevelen de kinderen op te voeden in de vreze des Heeren. Daarvoor zullen en ouders en kinderen zich veel moeten ontzeggen van wat dit tijdelijke leven biedt. Niet in doperse wereldmijding, maar wel zoals de Heere het woord in Büeam's mond legde: „Dat volk zal alleen wonen" (Num. 23 : 5 en 9)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen