XXXI HET BOEK RUTH.

meditatie

„En Boaz antwoordde en zeide tot haar: Het is mij wel aangezegd alles, wat gij hij uw schoonmoeder gedaan hebt, na den dood uws mans, en hebt uw vader en uw moeder, en het land uwer geboorte verlaten, en zijt heengegaan tot een volk, dat gij van te voren niet kendet. De Heere vergelde u uw daad en uw loon zij volkomen, van den Heere, den God Israels, onder Wiens vleugelen gij gekomen zijt om toevlucht te nemen !" Ruth 2 : 11, 12.

In de grootste armoede had Ruth haar vaderland verlaten.. Vader en moeder achtergelaten en was zij vertrokken naar een land en volk dat zij van tevoren niet kende. Haar vaderland en maagschap had zij achtergelaten.

Toch waar zij van het eerste werd losgemaakt, gaf de Heere haar er wat beters voor in de plaats.

Abraham werd geroepen zijn land, maagschap en vaderhuis te verlaten, om te gaan naar het land dat de Heere hem wijzen zou. Hij is uitgegaan, niet wetende waar hij komen zou. De discipelen moesten aUes verlaten om hun Meester te volgen. Toch God werkte het willen en het werken naar Zijn welbehagen. En dat door de liefde. Hoe sterk de Hefde is hebben we in het vorige hoofdstuk beluisterd. Door natuurlijke liefde zal de man vader en moeder verlaten en zijn vrouw aanhangen. Zo was Sara Abraham onderdanig, volgde hem en noemde hem hare heer. Als Rebekka gevraagd werd: „Zult gij met deze man trekken? ", antwoordde zij: „Ik zal trekken".

Zo werd haar hart geneigd óm met Eliëzer de reis te aanvaarden, volk en vaders huis te vergeten, om als de bestemde vrouw voor Izaak hem te troosten na zijn moeders dood. Evenals Rachal en Lea hun ouders verlieten en met hun man Jacob optrokken. Ruth had ook vader en moeder verlaten en dat werd door Boaz in haar geprezen. Het is natuurlijk wel onderscheiden op welk een wijze vader en moeder worden verlaten. Bij Ruth ging het om het Woord en het volk des Heeren.

De gang van Ruth heeft de jongere generatie wel wat te zeggen. In deze bange tijd waarin we leven is er niet veel meer van overgebleven. Wat strekt het leven van Ruth (die hierover door Boaz geprezen werd) hier tot een voorbeeld.

Dat Ruth vader en moeder verliet, ging niet in tegen het vijfde gebod. Eert uwen vader en uwen moeder. Wanneer het Gods Woord geldt, is het „Wie vader of moeder liefheeft boven Mij is Mijns niet waardig.".

Ten tweede was Ruth reeds gehuwd geweest en tot hare jaren gekomen.

Ten derde trok zij op met haar schoonmoeder waar ze met een dubbele band aan was verbonden, het land van Moab achterlatende om de God Israels te dienen. Op een andere wijze en met een geheel ander doel worden in deze kommervolle tijd vader en moeder verlaten. Het ouderlijk gezag wordt veelal met voeten vertreden. Zo is er een uitz.'< ='ti om aan de ouderlijke bevoegdheid onttrokken tn worden om zich in de wereld uit te leven, terwijl dit door de overheid in de hand wordt gewerkt, daar Gods Woord ons leert dat wie vader of moeder veracht, van de Heere vervloekt zijn. Deut. 27 : 16. Het was Boaz aangezegd wat Ruth bij haar schoonmoeder gedaan had. Zal het dan niet aangezegd worden wanneer tegen Gods Woord in plaats van om Gods Woord vader en moeder worden verlaten? Boaz zeide tot Ruth dat hij van haar verleden af wist. Zo is de Alwetende aUes bekend. Niets is er voor Zijn oog verborgen, daar Hij alles ziet en weet. Gedachten, woorden en werken liggen naakt en geopend voor het aangezicht van Hem, met dewelke wij te doen hebben. Bij het sterven en met de jongste dag zal gehoord worden: „Het is Mij wel aangezegd aUes wat gij op aarde gedaan hebt, hetzij goed of kwaad." Wat voor goed Ruth gedaan had bij haar schoonmoeder, wordt haar hier aangezegd. Over het kwade spreekt Boaz niet. En waarom niet ? Gaat Boaz enkel haar deugden opsommen ? Nee, hij geeft getuigenis van Gods werk in haar ziel. Daar is plaats voor gemaakt voor zulk een getuigenis. Ruth heeft zichzelf veroordeeld. Zij heeft aUe rechten door genade verspeeld. We moeten echt niet denken dat Gods werk in het zaligen van de zondaar en aanvang neemt met het' geven van een goed getuigenis. Verre van dat. Er is in Ruth heel wat ondersteboven gegaan eer dat het zover was. Als men al dat geredeneer aanhoort in onze dagen, dan ontbreekt het aan zulk een goed getuigenis niet. Het is mij wel aangezegd. Als God gaat spreken tot de ziel, dan gaat er wat van uit. Want Hij spreekt als machthebbende. Waar het Woord des Konings is, daar is heerschappij. Daarom slaat het in en gaat er wat van uit. Het wetboek gaat open, de schuld wordt aangezegd. De zonden van bedrijf en nalatenschap worden haar bekend gemaakt. Zij zal weten tegen wie er gezondigd is. De consciëntie gaat open en beschuldigt. God maakt Zijn volk eerlijk. Hij werkt niet over de schuld heen, wat door de ziel dan ook niet meer wordt begeerd. Ruth kreeg haar afkomst in te leven, en ziende daarop was er niet veel voor haar te verwachten. Toch waar de schuld meerder, is de genade overvloediger geweest. Maar de schuld heeft haar verbintenis tot straf. „De bezoldiging der zonden is de dood, maar de genadegift Gods is het eeuwige leven, door Jezus Christus, onzen Heere." Romeinen 6 : 23. Toch waar de genade valt valt ze vrij. „Want uit genade zijt gij zalig geworden door het geloof; en dat niet uit u, het is Gods gave; Niet uit de werken, opdat niemand roeme". Efeze 2 : 8, 9. Toch spreekt Boaz over loon op de goede werken. „De Heere vergelde u uw daad en uw loon zij volkomen van den Heere, den God Israels, onder Wiens vleugelen gij gekomen zijt om toevlucht te nemen", is zijn antwoord aan Ruth. Zondag 24 leert ons dat onze goede werken niet de gerechtigheid voor God of een stuk daarvan zijn. Daarom, dat de gerechtigheid, die voor Gods gericht bestaan kan, gans volkomen en der wet Gods in alle stukken gelijkvormig zijn moet en dat ook onze beste werken in dit leven alle onvolkomen en met zonden besmet zijn. Vr. 63: „Hoe ? verdienen onze goede werken niet, die God nochtans in dit en het toekomende leven willen belonen ? " „Deze beloning geschiedt niet uit verdienste, maar uit genade", is het antwoord.

Zo worden de goede werken dlis uit genMe beloond. Ruth had vader en moeder verlaten (in het minst niet om die te verachten, wat tegen het vijfde gebod is) maar om de Heere te volgen hetzij in bezaaide of onbezaaide wegen. Hoe natuurlijk de liefde tot de ouders ook is, zij moet

wijken voor de bovennatuurlijke liefde Gods. Zo had Ruth vader en moeder, haar geboorteland en de dienst der afgoden vaarwel gezegd en wel om de God Israels te dienen en om met 's Heeren volk, dat zij nog niet kende, te gaan leven. Toch dat werd haar weder vergolden van de Heere. „De Heere vergelde u uw daad en uw loon zij volkomen van den Heere." Dat wenst Boaz haar van harte toe. De Heere vergelde u uw daad. Boaz spreekt van één daad. Hij gaat geen opsomming maken of een ellenlang verhaal van hetgeen Ruth verlaten en gedaan had. Boven alles wat er een uitvloeisel van is, is het een zaak of een daad. God lief te hebben boven alles, en de naasten als zichzelf. In een woord uitgedrukt, wat de wet van ons eist is liefde, en die was in. Ruths ziel uitgestort. Het aankleven aan en de liefde tot God en Zijn volk, dan ook een daad genoemd worden. Toch was het God die het in haar werkte, beide het wiUen en het werken naar Zijn welbehagen. En dat werk houdt stand en is niet te keren. Het is wat zeker schrijver zegt: „Het gaat vanzelf of het gaat helemaal niet". Paulus deed veel werk om Agrippa te bekeren, die nochtans maar bijna een Christen werd. Maar Ruth werd bekeerd en kleefde God aan; daar Naomi tot haar beproeving tot driemaal toe aanried om in Moab te blijven", aldus de schrijver.

Wordt vervolgd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen