Sprekende nadat zij gestorven zijn 16

JOHN BUNYAN.

DERDE MERKTEKEN.

Een belijder is buiten de genade, wanneer zijn hart zo verhard, zo versteend en ondoorboorlijk is, dat niets daarin kan dringen. Onvruchtbare vijgeboom geef hier toch acht op; een hard en onboetvaardig hart is een vloek Gods. Een hart, dat zich niet bekeren kan, is de plaats van alle plagen tegeHjk, hierom zei God van Farao, warmeer Hij sprak om hem over te geven aan de grootheid van Zijn toorn: want ditmaal zal Ik al Mijn plagen in uw hart zenden. Ex. 9 : 14. God zendt aan sommigen, die onder een belijdenis van het Evangelium zwaarlijk gezondigd hebben, dit teken van zijn misnoegen, hun wordt de macht om zich te bekeren geweigerd, hun harten wórden gebonden, zodat zij zich onmogelijk bekeren kunnen, al leefden zij duizend jaren. Het is onmogelijk, dat zulke afvalligen vernieuwd worden tot bekering, als welke zichzelve de Zoon Gods wederom kruisigen en openlijk te schande maken. Hebr. 6 : 4, 6. Dat nu het hart zo verhard, zo richterlijk verhard wordt, zulks is een beletsel, dat de Heere God in de weg legt van de zaligheid van deze zondaar. Dit was het slot van Spira's klacht: Ik kan het niet doen, of ik kan het niet doen.

Deze belijder ziet wat hij gedaan heeft, wat hem zou kunnen helpen en wat er van hem worden zal, en nochtans kan hij zich niet bekeren; tevoren trok hij zijn schouders op en hij sloot zijn ogen toe. In deze gestalte verliet hem God en zo blijft hij staan tot op heden toe.

Ik.heb mij wel eens verbeeld, dat de vrouw van Lot toen zij in een zoutpilaar veranderd werd (Gen. 19 : 26) nog staan bleef, ziende over haar schouder of met haar aangezicht naar Sodom, zoals het oordeel haar aangreep, zo bond hetzelve haar, en stelde haar tot een teken van Gods • toorn aan volgende geslachten. Men leest van sommige mensen, wier consciëntieals met een brandijzer toegeschroeid is, en die buiten aUe gevoel zijn, want dat deel van een mens dat toegeschroeid is, is zonder enig gevoel; deze consciëntie nu, is met een brandijzer toegeschroeid, 1 Tim. 6 : 2.

De consciëntie is het deel dat geraakt moet worden met gevoel; vrees en verbrijzeling, zal er ooit iets goeds gedaan worden; de consciëntie van dezulken, die in de zonden slapen. Want die consciëntie, welke vast in slaap is kan nochtans krachtelijk ontwaakt en behouden worden. Maar een consciëntie, welke toegeschroeid en verdroogd is als een uitgebrande koolas, kan nooit enig gevoel of berouw hebben in deze wereld.

Onvruchtbare vijgeboom ! hoor toch toe, een richterlijke verharding is een vreselijke zaak. Er is een onderscheid tussen die verharding welke alle mensen eigen is, en tussen die, welke sommige mensen als een bijzonder oordeel Gods overkomt; en ofschoon aUe verharding des harten in een zekere zin een oordeel mag genoemd worden, zo is nochtans de verharding van de laatste soort een oordeel, dat aUeen eigen is aan degenen, die verloren gaan; het is een oordeel, dat hun toegezonden wordt, als een straf wegens het misbruik van het ontvangen licht, en als een vergelding van afvalligheid.

Deze richterlijke verharding is onderscheiden van die, welke alle mensen eigen is, in deze navolgende bijzonderheden.

1. Het is een verharding, die na het ontvangen van enig groot licht komt; wegens enige grote zonden, die bedreven wordt tegen dat licht en tegen de genade, die hetzelve geschonken heeft. Zulk een verharding als Farao had, nadat de Heere zo wonderlijk voor zijn ogen gewerkt had; het is zulk een verharding, als de heidenen hadden, een verharding, die hun hart verduisterde, en waardoor zij overgegeven werden in een verkeerde zin, Rom. 1 : 21 - 23. Deze verharding is ook dezelfde met die, waartegen de Apostel vermaant. Hebr. 3:7, 8. Een verharding, die veroorzaakt wordt door een ongelovig hart, en afwijking van de levende God, een verharding die voltrokken wordt door de verleiding der zonde, Hebr. 3 : 12 - 13, zulk een, als in de verbittering ten dage der verzoeking in de woestijn, toen God zwoer, dat zij in Zijn rust niet zouden ingaan, Hebr. 3:8-11. Het is ook die soort van verharding, waardoor Kaïn, Ismaël en Ezau verhard werden, nadat zij hun grote overtredingen bedreven hadden.

2. Het is de grootste soort van verharding. Hierom worden zij gezegd harder te zijn, dan een steenrots, Jer. 5 : 2, en dan diamant, Zach. 7 : 12, dat is, harder dan een kei; zó hard, dat er niets in kan.

3. Het is een verharding, die iemand in grote toorn wordt toegezonden, om de ziel op te binden in een onmogelijkheid van bekering.

4. Derhalve is het ook een verharding, die ongeneeslijk is, waaraan iemand sterven en verloren gaan moet. Onvruchtbare belijder, hoor dit toch!

v.R.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen