260. DE Bijbelse Geschiedenis

Antwoorden 906 t.m. 910.

906. „Hst is zijn engel" meende men toen Petrus midden in de nacht aan de deur van het huis klopte. Als we hier het woord „engel" opvatten als „bode", gelijk sommigen doen, is de verklaring van de tekst eenvoudig deze: Toen het meisje volhield dat het Petrus was, die aan de deur stond wilden zij het raadsel zó oplossen: Er staat een bode, iemand die met een boodschap van hem komt, maar hij is het niet zelf, zoals ge u verbeeldt. De kanttekening en andere verklaarders wijzen er echter op dat met het hier gebruikte grondwoord merendeels de engelen uit de hemel bedoeld worden. Degenen die in het huis waren zullen dus gedacht hebben dat God een engel uit de hemel gezonden had om Petrus ter zijde te staan, zoals de beloften daartoe in de Schrift gegeven zijn (zie Psalm 34 : 8 en 91 :

11). Het is echter dwaasheid hieruit af te leiden dat elke gelovige één beschermengel heeft, die hem van Godswege bijgesteld is. Volgens de Schrift draagt het ganse heir des hemels zorg voor het welzijn van de kerk en naar dat het God noodzakelijk acht zendt Hij het ene ogenblik een enkele engel en op een andere gelegenheid meerderen om voor haar •^relzijn te zorgen. We moeten er in dit verband nog even op wijzen hoe zwak het geloof was van degenen, die biddende bijeen waren. Ook na ontvangen genade is Gods volk maar geneigd een oplossing te zoeken als zij Gods wonderen gewaar worden. Zij hadden gebeden, vurig en aanhoudend gesmeekt om Petrus' verlossing. En nu ! Daar zond God een engel uit. de hemel om hem uit de hand van Herodes te bevrijden. Hij stond ongedeerd aan de voorpoort van het huis. De ijzeren poort van de gevangenis was vanzelf opengegaan, maar op de deur van het huis van zijn vrienden moest hij lang kloppen eer zij opengedaan werd. Zo zien we dat de Heere ervoor zorgde dat Hem alleen de eer toegebracht kon worden en dat zijn volk reden had zich te vernederen.

907. Als er staat dat de wachters weggeleid zouden worden, nadat zij rechterlijk ondervraagd waren, komt daarin temeer het wonder van Petrus' verlossing uit. Er ontstond zulk een beroerte dat Herodes in eigen persoon liet onderzoeken wat de oorzaak van Petrus' verdwijning kon zijn. Het resultaat was dat zij geen antwoord konden vinden en dat de goddeloze koning niet tot inkeer kwam. Niettegenstaande hem de almacht Gods duidelijk voor ogen gesteld werd, toont hij zijn hardnekkig verzet tegen de Almachtige. Diep geërgerd en vertoornd dat hij zijn prooi niet had kimnen bemachtigen, vertrok hij naar Cesaréa. Hij schaamde zich voor het volk dat hij niet in staat was geweest zijn woord te houden, namelijk om van zijn rechterstoel het doodvonnis over Petrus uit te spreken (zie vers 4).

908. De twist tussen Herodes en Tyrus en Sidon werd bijgelegd door bemiddeling van een zekere Blastus, een kamerling, en gunsteling van de Koning. Wellicht zullen zij deze Blastus omgekocht hebben om Herodes over te halen van een veldtocht af te zien. Het is duidelijk dat Lukas dit voorval hier vermeldt om de hoogmoed van Herodes temeer te doen uitkomen. Tyrus en Sidon waren immers rijke steden (zoals we elders in de Schrift kuimen lezen) en het was de hoogmoedige Herodes een doorn in het oog dat hij hen niet op de knieën kon krijgen. Het kwam hem echter niet gelegen hen een openlijke oorlog aan te doen, maar (zoals we lezen) hij had in den zin tegen hen te krijgen. De twee rijke steden die leefden van de handel bezaten slechts weinig - en dan nog onvruchtbaar - land; zij werden door het land Kanaan van koren voorzien; zoals de tekst zegt: hun land werd gespijzigd van des konings land (vers 20). Zou Herodes een wet maken waarbij de uitvoer van koren naar deze landen verbood, dan kon hij als het ware zonder een hand uit te steken zijn hoogmoed en wraakgierigheid botvieren. Hij bereikte in deze zijn doel door daarmee te dreigen, want de Tyriërs en Sidoniërs onderwierpen zich en smeekten hem nederig om vrede.

909. Ook de ongewijde geschiedschrijvers maken melding vón het hoogmoedige optreden van Herodes, met name Josephus in het 19de boek van zijn Oudheden, hoewel hij hem daarin steeds de naam Agrippa geeft. Maar wat de zaak betreft is er een bewonderenswaardige overeenstemmiag met hetgeen Lukas heeft beschreven. Volgens het bericht van Josephus hield de koning spelen ter ere van de keizer (mogelijk in verband met de bereikte vrede) en het was de tweede dag van deze feesten, als hij in een blinkend gewaad in het theater verscheen, om van zijn vleiers de goddelijke eer aan te nemen.

De mensen - hem in zijn met zÜver doorweven kleed ziende - riepen: Wees ons genadig; indien wij u tot nu toe als mens gevreesd hebben, zo erkennen wij u van nu aan als een god, die verheven is boven de sterfelijkheid. De koning, zegt Josephus, bestrafte hen niet noch wees de titel af die men hem gaf.

910. Gods bijzondere voorzienigheid komt in deze geschiedenis herhaaldelijk naar voren. In het begin van het hoofdstuk wordt ons verhaald hoe Petrus door een engel verlost werd en in het slot lezen we dat Herodes door een engel des Heeren geslagen werd. Zo zien w^dat de Heere de engelen en de duivelen gebruikt als

zijn boden om zowel de bescherming van Zijn volk als de plagen van de verworpelingen uit te voeren. We herinneren ons immers dat een engel alle eerstgeborenen van Egypte sloeg en wat Job wedervaren is toen God de Satan toeliet hem te kwellen. Als Herodes eensklaps met een vreselijke ziekte aangetast wordt, kan in waarheid van hem gezegd worden, wat de schare hem toeriep: Een stemme Gods en niet eens mensen. Wat het voor een ziekte geweest is weten we niet met zekerheid. Velen vermoeden dat het pediculosis (luizenziekte) geweest is. Dit staat in ieder geval vast dat terwijl hij nog leefde zijn Hchaam tot ontbinding overging, zodat hij wegens de lijklucht die er van hem uitging, door ieder verafschuwd werd. Vóór zijn sterven ondervond hij al iets van het eeuwig oordeel der verdoemden. Petrus werd door een engel Gods bevrijd en van Herodes staat dat van stonden aan een engel des Heeren hem sloeg. Hij had zich tevoren vergrepen aan Gods volk en knechten en het is niet twijfelachtig dat God ook die zonde strafte, toen de maat van zijn ongerechtigheid vol geworden was en hij er toe kwam de zonde te te bedrijven van zich openlijk te verheffen als ware hij God geHjk geworden. Dat was dezelfde zonde waardoor Adam in het paradijs van de top van eer in een rampzalige diepte neerstortte. Het is de zonde waarmee wij allen besmet zijn en welke alle andere zonden met haar vruchtgevolgen meebrengt en waarvan alleen het bloed van Christus reinigen kan.

Hoe worden zij, tot ieders schrik Vernield als in een ogenblik ! Hoe moeten zij het leven enden, Van angst verteerd in hun ellenden ! Hun weeld' is als een droom vergaan, O HEER, wanneer Gij op zult staan. Zult Gij hun tonen, onverwacht, Hoe Gij hun ijdel beeld veracht.

Ps. 73 : 10.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen