Sprekende nadat zij gestorven zijn (1)

Ds. Th. v. d. Groe: Dankzeggingsleerrede.

In 1979 verscheen bij Den Hertog opnieuw het bekende werk van Ds. van der Groe, over: „De genezing van de blinde Bartimeüs". Daaraan werden nog drie predikaties toegevoegd. De derde predikatie is een dankzeggingsleerrede, die handelt over Lukas 15: 2b: „Deze ontvangt de zondaars en eet met hen". Deze „Dankzeggingsleerrede op het Heilig Avondmaal", laten we hier volgen. Vier en veertig jaar heeft hij te Kralingen gepreekt. Vooral zijn „Biddagspredikatiën" zijn erg bekend geworden. In 1784 stierf hij op de leeftijd van bijna 79 jaar en werd bijgezet in het predikantsgraf naast zijn - ook bekend geworden - zuster Eva van der Groe, die veertien jaar eerder gestorven was.

Het is iets zonderlings en merkwaardigs, hetwelk wij lezen in 1 Sam. 22 vers 2, van David, die man naar Gods hart, in die tijd, toen hij door koning Saul zozeer vervolgd werd en steeds en overal voor hem moest vluchten om zijn leven te behouden. En tot hem vergaderde alle man die benauwd was, en aUe man die een schuldeiser had, en alle man wiens ziel bitterlijk bedroefd was, en hij werd tot overste over hen. Let daar eens met aandacht op, geliefden! wat volk daar al tot David kwam: het waren allemaal zeer arme, benauwde en verlegen mensen, die in hun huizen en plaatsen, waarin zij tevoren woonden, niet langer gerust konden blijven, die om zichzelf in het leven te behouden tot David vluchten, als hun verlosser en beschermer. Zij gaven zichzelf geheel over, en verbonden zich om hem te dienen, hem in alles te volgen en te gehoorzamen, voor hem en zijn zaak met al hun macht te strijden, en ook hun leven voor hem op te offeren. En David nam hen aUen ook met grote genegenheid aan, die zo tot hem kwamen, en verbond zich nauw met hen, en ging alle dagen zeer gemeenzaam met hen om, tezamen met hen levende, etende en drinkende, ja, hij werd tot een hoofd of overste over al deze arme, benauwde en verlegen mannen. Maar rijke, welgestelde en aanzienlijke lieden, die voorspoed in de wereld hadden, kwamen tot David niet; neen! niet een van hen zag naar David om, maar zij haten, verachten en bespotten hem. Nu is het wel te denken, hoe kwaad en smadelijk de Joden, en bijzonder de groten en voornaamsten des volks, over deze David zullen gesproken hebben daarover, dat hij al dat slechte, arme en verachte volk, verlopen schuldenaren, en lieden die vanwege hun gedrag niet langer elders een veilige schuilplaats vonden, zo tot zich vergaderde en zich tot een hoofd en overste over hen allen verklaarde. Wie weet, wat hoon, smaad, laster en bespotting hem daarover zal nagegaan zijn, die hij nochtans met geduld en lijdzaamheid zal hebben moeten verdragen! Men kan er enigzins een blijk van zien in die smadelijke behandeling, die de dwaze Nabal hem en zijn knechten aandeed, (1 Sam. 25 : 10 en 11).

Het is zeker, geliefden! dat David, onder het Oude Testament in zijn persoon een zeer klaar en heilig voorbeeld geweest is van die ware en grote David, den Zoon van God, den Heere Jezus Christus, die eens in de volheid des tijds, uit zijn lendenen moest geboren worden, naar Gods beloften, en wiens vader alzo David is naar het vlees, gelijk de Schrift van riem getuigt, Rom. 1 : 3, dat Hij geworden is mt het zaad van David naar het vlees. En ziet eens, met alle aandacht van uw hart, hoe een zoet en levendig afbeeldsel David wel geweest is van onze grote Zalismaker, den Heere 'Jezus, in het geval, hetwelk wij daar van hem aangeha.-'M hebben.

1. Kwamen tot hem vluchten al zulke arme, ellendige en benauwde

mensen, die wegens hun schvilden, hun wangedrag en andere droesems en tegenspoed en zich nergens veilig vonden! O, hoe gaat dat niet in het geestelijke leven eveneens zo met den Heere Jezus! Welke mensen toch kwamen er tot Hem gevloden, toen Hij hier beneden op de aarde omwandelde? Waren zij niet allen arme, verlegen, ellendige, bedroefde en bitter benauwde zondaren en zondaressen, die met allerhande kwalen en angsten naar Hjf en ziel beladen waren, die zich allerdiepst voor God in schuld en zonden vonden, en die noch in zichzelf, noch bij enig schepsel in hemel of op aarde, hulp konden vinden voor hun benauwde en verlegen zielen, en die zo van alle kanten als gejaagd en gedreven werden tot den Heere Jezus, om van Hem geholpen en behouden te worden, door Zijn Goddelijke almacht en barmhartigheid? Kwamen er wel anderen tot Christus vHeden om hulp, dan alleen dezulken? En is dat nog niet zo? Roept Christus niet Matth. 11 : 28, „Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, enz.

2. Maar kwamen er integendeel geen tot David, die rijk en welgesteld waren, en hier op de wereld in voorspoed leefden, er komen immers ook tot den Heere Jezus gene, die rijk en welgesteld zijn naar de ziel; die menen dat zij zelf deugd en vroomheid, ernst en oprechtheid genoeg hebben, om behouden te kunnen worden, of die nog hun genoegen, voorspoed en vermaak in de wereld kunnen vinden en nog geen dringende nood hebben om, als arme, benauwde en verloren zondaren, tot Christus te vlieden! Immers, niet één van dezulken komt er ooit in waarheid tot den Heere Jezus lopen, om al zijn heil en zahgheid alleen bij Hem te zoeken! Zij mogen het voorwenden, zij mogen veel van Christus spreken, als van hun lieven Heere en Zaligmaker, maar ach, het is allemaal maar geveinsdheid, het is niet meer dan üppentaal, maar met hun hart wijken zij ver van den Heere af.

3. Ontving David al die verlegen, radeloze, arme en benauwde mannen bij zich, nam hij hen onder zijn toezicht en bescherming aan, en ging hij dagelijks zeer gemeenzaam met hen om, at en dronk hij dagelijks met hen, had hij geen ander als zulk gezelschap dat hem omringde en volgde, immers, zo is het ook al weer met den Heere Jezus, den Zoon van David! O, hoe gewillig en gereed ontving Hij hier op aarde alle arme, verlegen en benauwde zondaren tot Zich, die zo geheel hulpeloos en radeloos tot Hem kwamen vlieden van alle kanten. Hoe nam Hij ze aan. Hoe riep Hij hen toe, als zij nog ver van Hem af waren: komt maar tot Mij; die tot Mij komt, zal Ik geenzins uitwerpen. Joh. 6 : 37. Hoe breide Hij Zijn handen tot hen uit om hen te ontvangen en te omhelzen. Hoe hielp en troostte Hij ze allen, die tot Hem kwamen. Wat bewees Hij hun niet al barmhartigheid en liefde. Hoe gemeenzaam verkeerde Hij met de arme zondaren, ook zelfs met de allergrootsten. Hoe vriendelijk sprak Hij met hen, en at en dronk dagelijks met hen, en was gedurig, overal waar Hij ging, van dezulken als omringd. En gaat dat niet nog tegenwoordig in het geestehjke eveneens zo? Behoeft dat aan arme gelovige zielen wel nader beduid te worden?

4. Ja werd David zelfs tot een vorst en overste over al die arme en benauwde mensen, zoals wij gezien hebben, - immers niet anders is het ook al weer met de Heere Jezus. Hij wordt ook een Overste over al de arme en verlegen zondaren, die met een oprecht geloof tot Hem komen vluchten; zij begeven zich allen volkomen, met ziel en lichaam, onder Zijn Goddelijke heerschappij; zij buigen zich geheel voor Hem neder en omhelzen Hem gans gewillig voor hun grote Meester en Koning; zij hangen Hem allen aan door de Geest des geloofs en volgen, eren, vrezen en dienen Hem, en strijden met alle macht onder Zijn banier tegen de zonden, satan, de wereld enz., totdat zij die alle door genade van Christus geheel overwinnen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen