Blijven bij de zuivere leer.

Dr. Steenblok verrichtte zijn arbeid in een tijd van diep verval. Met name de leer van Wet en Evangelie werd uitgehold, zodat een misleidende veroppervlakkiging optrad. Het wezen van de waarachtige bekering werd van zijn inhoud beroofd en er waren er die de mensen aanmoedigden zich de beloften toe te eigenen buiten de zaligmakende bearbeiding van Gods Geest om. Sterk heeft dr. Steenblok daarom de nadruk gelegd op de leer van Gods verkiezing, de doodstaat van de mens, het geheel eenzijdige en vrije genade werk des Geestes, de noodzakelijkheid der ontdekking door de Wet en dat de beloften, of onbepaald alleen zijn voor de uitverkorenen, of nader bepaald voorzien zijn van de aanduiding voor wie zij gelden.

Ook heeft hij zich krachtig verzet tegen het zogenaamde algemeen en onvoorwaardelijk aan­ bod van genade, waarin hij eensgeestes was met ds. G.H. Kersten. Hoewel het mogehjk beter is te spreken van de roeping (het woord aanbieding komt namelijk met betrekking tot de genade niet in Gods Woord voor), kunnen we stellen dat dr. Steenblok zich niet stelde tegen de aanbieding als zodanig in de zin van voorstellen, met bevel van geloof en bekering en de belofte, dat een ieder die zich bekeert en waarachtig gelooft ook zeker zalig zal worden, of de roeping door het Woord, maar tegen het algemeen en onvoorwaardelijk aanbod, dat in volle zin toegepast tot een zeer verderfelijke veroppervlakiging leidt. Daartegenover stelde hij positief, dat het aanbod in de prediking in aard en wezen en in de vorm voorwaardelijk en zeer waarachtig is. Trouwens, dit duidt het woord "roeping" zelf klaar aan, want het is een eisen te komen in een weg van waarachtige bekering en geloof. Dat wil de Heere nu in Zijn vrij macht gebruiken om zondaren te ontdekken aan hun gevallen en verloren staat om een voorwerp van geheel eenzijdige genade te worden.

Zijn tegenstanders beschuldigden hem echter van afwijkingen. Zo bijvoorbeeld ds. A. Verhagen, die beweerde, dat dr. Steenblok de uitwendige roeping uitschakelde. Of dr. Exalto, die beweert, dat dr. Steenblok de inwendige en de uitwendige roeping vaneenscheidt. Van geen van beide is echter sprake.

Nu helaas beleven we een tijd, dat er mensen opstaan, die zich voor de ware aanhangers van dr. Steenblok uitgeven en het lijkt er veel op, dat zij de tegenstanders van dr. Steenblok gelijk geven, alsof dr. Steenblok inderdaad niet vrij was van zulke smetten. Hun stellingen zijn echter vaag en mogelijk voor tweeërlei uitleg vatbaar, maar we willen proberen ze te omschrijven. Het zou hier op neer komen, dat de Heere nu weinig werkt in onze dagen en dat daarom de uitwendige roeping zou moeten worden nagelaten. In de praktijk van de prediking houdt dat voor deze tijd in, dat de geesteloze en dode belijders niet of nauwelijks meer zouden moeten worden aangesproken. We hebben het nu met onze eigen woorden gezegd en als ze hun opvattingen verduidelijken willen, dan vernemen we dat graag.

De stellingen bevatten ernstige dwalingen. Ten eerste: wat een predikant doet bevat mede de uitwendige roeping. De inwendige roeping heeft God voor Zichzelf behouden en daar zal nooit een mens met zijn vingers in kunnen komen. Zouden er predikanten zijn, die menen, dat ze ook inwendig kunnen roepen? Welk een dwaasheid zou dat zijn. In wezen gaat het om de zuivere leer, die uitwendig wordt voorgesteld. In de uitwendige roeping worden alle hoorders aangesproken. Het lijkt wel of er tegenwoordig zijn, die menen, dat de uitwendige roeping er is voor de onbekeerden en dat de levende Kerk die niet meer nodig zouden hebben. Dan zijn we wel ver van de rechte betekenis van Gods Woord afgedwaald. Een leraar, die niet uitwendig roept is in wezen geen dienstknecht van het Evangelie. Dat riekt in de verte naar geestdrijverij, waarbij het uitwendige woord wordt veracht.

Dr. Steenblok dacht daar geheel anders over en heeft beide, de doodstaat van de mens en de uitwendige roeping gehandhaafd. We laten hier een stukje volgen uit een boek van de Gereformeerde ]? ers "Het pleiten van een Wees", blz. 177: "Maar, zo vraagt, gij, kan de mens uit zichzelf aan die eis voldoen? Het is toch alles genade ? Niemand komt toch tot de Zoon, tenzij de Vader Zelf hem trekt en hem bekwaam maakt? Dit alles is volkomen waar! Het oor moet doorboord worden, om Jezus' stem te vernemen. Het hart moet geopend worden, want het is zo gesloten voor Hem van nature. Het hart is ijskoud en ongevoelig voor Zijn roepen, tenzij God Zélf een nieuw hart formeert en een nieuwe geest legt in het binnenste. Maar dat is het nu juist. De Heere roept door Zijn Woord de zondaar op, om in de weg van bekering en geloof te komen tot Christus. Maar de zondaar van nature kent Hem niet eens. De Heere moet door Zijn Heilige Geest aan de uitwendige roeping de innerlijke doen vergezellen. God Zelf begint altijd het eerste, zoals ook de Heere Jezus eerst riep, voor er één tot Hem kwam. Maar daartegenover ook, zonder de roepstem te doen horen door de prediking van het Woord, komt ook niemand tot de Heere Jezus. En daarom geeft Hijzelf hier het

voorbeeld aan Zijn dienaren van alle tijden, dat zij zullen roepen en aanhoudend roepen, ook al zou bijna niemand meer luisteren, om te komen aan de voeten des Heeren in het geloof'. Tot zover dr. Steenblok.

Misschien zegt iemand: ja, maar de vermoeiden, de belasten en de beladenen worden toch geroepen! Dat is waar, maar betekent dat, dat niet alle hoorders geroepen worden om in de weg van de ware vermoeidheid, belastheid en beladenheid tot Christus te komen? Dat heeft dr. Steenblok nooit zo gesteld!

De Stichting "De Gereformeerde Pers" heeft veel goed werk gedaan door de werken van dr. Steenblok in keurige boeken uit te geven, ook voor de jeugd en voor het nageslacht, als de Heere dat nog schenkt. Helaas is deze Stichting thans opgeheven en is het fonds overgegaan naar een ander. Dit biedt wel de gelegenheid om voordelig de uitgegeven werken, voor zover nog voorradig, te bekomen. En vooral onze jonge mensen doen er goed aan deze kans waar te nemen. We wensen dus graag, dat hij nog spreekt, ook al is hij gestorven.

Overigens is het zeer te betreuren, dat deze arbeid is gestaakt. Een reden daarvan is o.i., dat de basis van het vertrouwen aan het wankelen is gebracht. De Stichting zelf is daar mede schuldig aan, omdat zij te eigenmachtig ongewenste veranderingen aanbracht. Als voorbeeld noemen we de laatste zin van de eerste vraag van de Catechismus in "Rondom Verbond, Roeping en Doop". De Catechismus zegt: "en Hem voortaan te leven van harte willig en bereidt maakt". Daar is van gemaakt: "en mij van harte gewillig en bereid maakt voor Hem voortaan te leven". Wel is het zo, dat daarom nu heel zo'n boek niet behoeft te worden verworpen. Het blijft waardevol om eruit te kunnen lezen, hoe dr. Steenblok de zuivere leer verklaard en verdedigd heeft.

We menen, dat nog lang alles van dr. Steenblok niet is uitgegeven. De Stichting had alle rechten verworven en nu de Stichting is opgeheven is de arbied ook helaas geëindigd. Bij de wens om bij uitstek navolgers van dr. Steenblok te mogen zijn, paste veeleer het voortzetten van de arbeid. De vraag is of de Stichting niet beter had gedaan een iets bredere basis te zoeken, de fouten van het verleden openlijk te erkennen en in de rechte weg met de arbeid verder te gaan. Nu is deze gang van zaken helaas oorzaak, dat de werken van dr. Steenblok niet verder in druk verschijnen. Maar laat het ons een reden zijn, voor zover we de bezitters van zijn werken zijn, ze te achten door ze te lezen en te onderzoeken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen