Hopende en Uitziende

Micha 6 : 1 en 2.

HOPENDE: We zouden nu een procedure willen gaan volgen. Zoals het begin van het 6e hoofdstuk ons laat zien, ging de Heere Zich met Israël in recht begeven. Dit behoefde echt niet in het verborgen te geschieden. We lezen: „Maak u op, twist met de bergen, en laat de heuvelen uw stem horen. Hoort, gij bergen den twist des Heeren, mitsgaders gij sterke fundamenten der aarde; want de HEERE heeft een twist met Zijn volk, en Hij zal Zich met Israël in recht begeven". Bergen en heuvelen, ja, de fundamenten der aarde mogen getuigen zijn in de gerichtshandeling des Heeren met Zijn volk. Als God gaat spreken en Zich met Israël in recht begeeft, mogen alle schepselen dit aanhoren. De Heere weet dat Hij in gerechtigheid handelt. Het behoeft God in deze gerichtshandeling niet aan vrijmoedigheid te ontbreken. Met eerbied gesproken, behoeft Hij er niet voor te vrezen dat deze rechtshandeling in Zijn nadeel uitkomt. De Heere gaat vrijuit. Israël staat schuldig.

UITZIENDE: Het geeft me toch wel heel wat te denken, als er zo staat: , , want de HEERE heeft een twist met Zijn volk". Hij heeft dus een twist met Zijn volk. Niet dus een twist met de vreemden, maar met het volk dat naar Zijn Naam genoemd was. En nu weten we wel, dat het niet alles Israël was dat de naam van Israël droeg. Maar Israël was toch het uitverkoren bondsvolk. Dus Israël was de kerk des Heeren. En met Zijn kerk had de Heere een twist. Welk een droeve zaak is het toch, als de Heere met Zijn kerk moet twisten! Dat heeft ons dus ook wel heel wat te zeggen voor deze tijd. Of zou de Heere ook thans geen twist hebben met Zijn kerk? We onderscheiden tussen de kerk in haar wezen en in haar openbaring. Het wezen der kerk is het volk van God. Zondag 21 van onze Heidelbergse Catechismus geeft ons een duidelijke omschrijving van het wezen der kerk en doet ons dan weten dat de Zoon van God Zich Zijn uitverkorenen van het begin der wereld af tot aan het eind der dagen toe tot een gemeente vergadert. Dus de uitverkorenen die toegebracht zijn, vormen samen de kerk. Maar die kerk openbaart zich naar buiten. En in die zichtbare openbaring van die kerk is kaf zowel als koren. We moeten daarom de onderscheiding van een onzichtbare en een zichtbare kerk nooit loslaten. De Schrift leert ons duidelijk dat er die onderscheiding is. Ja, de Heere Jezus Zelf als de grote Leraar der gerechtigheid heeft die onderscheiding gemaakt, als Hij over het koningkrijk der hemelen heeft gesproken als een akker waarop onkruid zowel als tarwe groeit, als een dorsvloer waarop kaf zowel als koren is en als een visnet waarin kwade vissen zijn zowel als goede vissen. Als we die onderscheiding loslaten, komen we tot de grootste oppervlakkigheid. In de Gereformeerde kerken is dat wel gebleken, want met een leer van een veronderstelde wedergeboorte is men alle uitwendige belijders als ware gelovigen gaan zien en zijn ze allen als broeders en zusters aangesproken. En de Labadisten hebben ook een kerk van enkel ware gelovigen gezocht, maar daarmee is het ook verkeerd gegaan.

Toch mogen we ook de onderscheiding van onzichtbare en zichtbare kerk weer niet verkeerd opvatten. A.llereerst zijn de onzichtbare en de zichtbare kerk niet van elkander te scheiden. Het is dus niet zo, dat op de ene plaats de onzichtbare kerk is te vinden, wat dan het/Volk van God moet zijn, terwijl op de andere plaats de zichtbare kerk vergadert, die niet anders is dan een dode romp. Dus de onzichtbare en de zichtbare kerk zijn niet van elkander te scheiden. Nu, daar zijn wij het over het algemeen wel over eens. En toch heeft men veelal een verkeerde opvatting van de zichtbare kerk. Onder die zichtbare kerk zouden dan kinderen Gods verscholen zijn. Maar het is juist andersom. De zichtbare kerk is de openbaring van de onzichtbare kerk, dus van het volk van God. En daar zijn mondbelijders, tijdgelovigen en hypocrieten onder te vinden. Zo is er kaf onder het koren. Maar de zichtbare kerk blijft de openbaring van de onzichtbare kerk. Dat wordt over het algemeen niet goed ingezien. Vandaar gaat men toch op een verkeerde manier een scheiding aanbrengen tussen de onzichtbare en de zichtbare kerk. Die zichtbare kerk behoeft het dan blijkbaar met haar belijdenis niet zo nauw te nemen als de onzichtbare kerk. Een onbekeerd mens mag dan wel wat meer doen dan een bekeerd mens. Zo gaat zich steeds meer een geest van onverschilligheid openbaren. Zeer lichtvaardig denkt men over alle kerkelijke handelingen. Wat daar het gevolg van is, hebben we in de loop der jaren al genoeg ondervonden. Maar als God met ons gaat twisten, dan zullen we weten dat we niet vrij uitgaan, omdat we niet tot de onzichtbare kerk behoren.

HOPENDE: We moeten dus wel goed zien, wat hier bedoeld wordt, als de Heere Zich met Israël in recht begaf. Met Israël wordt het gehele volk van Israël bedoeld. Zeker, ik acht het nodig om er afzonderlijk bij stil te staan, wat deze uitdaging des Heeren die we in het eerste gedeelte van dit hoofdstuk beluisteren, de levende kerk des Heeren te zeggen had en dus ook nog de ware levende kerk te zeggen heeft. Maar met u ben ik het eens, als u zegt, dat de Heere hier gans Israël aanspreekt in het eerste gedeelte van dit hoofdstuk. En zo spreekt hij dan eigenlijk de levende kerk aan en geldt die aanspraak tegelijk al degenen die zich bij die levende kerk scharen. God had een twist met Zijn kerk. Welk een ontzettende zaak! Mochten we er eens goed over nadenken, wat ons dat te zeggen heeft. De Heere twist immers ook met Zijn kerk in deze tijd. Maar wie heeft daar nu toch erg in? Moeten we dan de handen maar slap laten hangen en in het geheel niet meer ijveren voor Gods huis? Moeten we dan de inzettingen des Heeren maar gaan veronachtzamen? Neen, de ambten moeten onderhouden worden, het zuivere Woord van God moet gepredikt worden, de sacramenten moeten worden bediend en de tucht gehandhaafd. De kerk des Heeren zal er ook blijven tot het einde toe. De Geest Die uitgestort is op de Pinksterdag, neemt de Heere van Zijn kerk niet weg. Het bevel des Konings is er, om Zijn dood te verkondigen totdat Hij komt. En toch heeft de Heere een twist met Zijn volk. Die twist is duidelijk waar te nemen. Die is waar te nemen in de intrekking van Gods Geest. Die is waar te nemen in het ontbreken van het uitwendig beslag bij degenen die onder de verkondiging van de zuivere leer der Waarheid mogen leven. Die is waar te nemen in die onverschilligheid die zich bij de belijders der Waarheid openbaart. Men weet zo goed te vertellen dat er onderscheid is tussen een historisch geloof en een waar geloof, Aan rechtzinnigheid ontbreekt het niet. Maar met die zwaarwichtigheid durft men juist alles aan. Durft men tegen de ernstigste waarschuwingen ingaan, durft men leraars en ambtsdragers te verachten, durft men leugenachtig en huichelachtig te h handelen. Geen oordeelsaankondigingen schrikken meer af. Neen, o met godsdienst durft de mens alles aan, te meer nog als hij er zo s van overtuigd is dat hij de ware godsdienst belijdt. Hij schrijft dus w toch nog wel heel wat voor die uitwendige belijdenis. O die valse D gronden toch!

UITZIENDE: We zien dus, hoe het begin van dit hoofdstuk g geheel aansluit op het laatste gedeelte van het vorige hoofdstuk. H We hebben beluisterd, hoe de Heere die bossen uit zou roeien. Aan M die huichelachtige godsdienst zou Hij een eind maken. God zou die z wand ontdekken en afbreken, zoals-we de vorige keer hebben B besproken. Met die godsdienst die men in de bossen bedrijft, kan ^a men de zuivere leer der Waarheid niet verdragen. Die godsdienst m kan het daglicht niet zien. En de zuivere Waarheid brengt altijd onze valse godsdienst aan het licht. De bergen en de heuvelen g mogen het aanhoren, hoe de Heere Zich met Israël in recht begeeft. ü Wat de Heere doet, doet Hij voor de ogen van de zon. De Heere b behoeft niets te verbergen. Maar alles wat wij te verbergen h hadden, moet dan toch ook maar voor de dag komen. Het zal dan O blijken dat de Heere niet onrechtmatig met ons heeft getwist. e

HOPENDE: Er zijn dus twee zaken die hier van elkander onderscheiden worden, namelijk de twist des Heeren en de rechtshandeling des Heeren. De Heere kan al lange tijd met ons hebben getwist, zonder Zich nog met ons in recht te begeven. Zo was het ook bij Israël. De Heere had een twist met Zijn volk. In alles was dat duidelijk gebleken. En zoals we zoeven al opgemerkt hebben, is dat door ons ook waar te nemen. De Heere twist met ons. Maar wat gevoelen we er van? Wat gevoelen we ervan, dat de Heere ons in zoveel dingen tegenkomt? Maar dat de Heere een twist met ons heeft, zullen we pas goed weten, als Hij Zich met ons in recht begeeft. Maar wat zal er dan gebeuren? We gaan steeds meer het oordeel tegemoet. We kunnen dat allen wel zien, maar we schuiven het kwaad dat ons tegemoet komt, zo ver mogelijk voor ons uit. We willen er maar niet aan. Maar het oordeel komt. En als het komt, zal het een rechtvaardig oordeel zijn. Daar heeft de Heere door de mond van de profeet het schuldige volk eerst van willen overtuigen. We hopen dat nog met elkander te gaan beluisteren. God zou waarlijk in gerechtigheid handelen. Dat doet Hij ook met ons. Dat we dat toch eens mochten leren overnemen d d o m C •n O n w ge te ta V zo «'o lo ÏV 8a «'

Danis er voor een schuldige alleen nog verzoening te vinden in het bloed des Lams. Dan vallen al onze gerechtigheden weg en dan zal de alleengeldende gerechtigheid alleen nog onze schuldige ziel kunnen redden. De volgende keer hopen we daar dus iets meer van te mogen beluisteren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen