90 DE EREDIENST EN HAAR GEBRUIKEN

In ieder geval was er in de tijd toen Mozes werd geboren van de oude vrijheid en de diepingewortelde trekkersgeest, weinig meer over. De vrijheid was veranderd in slavernij en trekken deden de zonen Israels niet meer.

Amram trouwde met Jochébed, zijn moei, staat er in Ex. 6 vers 19.

Jochébed was dus zijn tante. Dat komt ons wat vreemd voor. In die tijden schijnt dat niets bijzonders te zijn geweest. In het enge stamverband trouwde men in ieder geval met iemand uit de naaste omgeving. Daar de Hebreeën slechts slavenarbeiders waren, zal weinig vrijheid zijn overgelaten om een levensgezel of gezellin te kiezen.

Dat er in Ex. 2 vers 1 van Jochébed staat dat zij een dochter van Levi was, wil niet zeggen dat zij als een „eigen" dochter van Levi moet worden aangemerkt. Zij was een nakomelinge van Levi en dan gebruikte men deze spreekwijze. Dat is ook te lezen in Lukas 1 vers 5 waar van Elizabet staat dat zij was uit de dochteren Aarons.

Toen Mozes werd geboren was het vreselijk gebod van farao nog volop van kracht, namelijk dat iedere Egyptenaar de opdracht had om de jonggeboren jongetjes van de Hebreeën bij de overheid aan te geven. Vandaar dat Amram en Jochébed hun derde kindje drie maanden verborgen. Wat zullen die mensen een angstige tijd hebben doorgemaakt. Ieder moment kon het ontdekt worden dat zij een jongetje verborgen en wat zou dat voor gevolgen hebben ? Wij verwachten dat niet alleen het kind zou worden gedood, maar ook de ouders een gevoelige straf zouden moeten ondergaan om ze tot voorbeeld voor anderen te stellen.

Na drie maanden konden ze hem niet langer verbergen.

Dan overleggen ze in het verborgen wat hun te doen staat. Nu staat er zo letterlijk in Ex. 2 vers 3: „Doch als zij hem niet

langer verbergen kon, zo nam zij voor hem een kistje van biezen en belijmde het met lijm en pek."

Dat biezen kistje heeft al heel wat gedachten in de loop der eeuwen losgewroet. In Egypte behoorden dergelijke kistjes tot de dagelijkse gebruiksartikelen. Met biezen wordt het beroemde papyrus bedoeld. Daar werden zelfs hele schepen van gemaakt. Zelfs tot vandaag de dag toe. De Egyptenaren waren met papyrus ver^ trouwd zoals wij met wilgentenen waar manden van worden gevlochten vertrouwd zijn.

Jochébed nam dan zo'n kistje dat voorzien was van een deksel en maakte dat grondig waterdicht door het met lijm en pek te bewerken.

Hier werd het kleine jongske ingelegd.

En wat gaan ze dan doen ?

Het kistje onder bitter geschrei met een grote zwaai zomaar ergens in de brede traag voortvloeiende Nijl werpen ? Geenszins!

Ze hebben nauwkeurig raad onder elkaar gehouden, en met alle inspanning naar een mogelijkheid gezocht om het kleine broertje toch in het leven te kunnen behouden. Jochébed wist waar een afgezette badgelegenheid voor het koningshuis was ingericht, ergens naar mogen we aannemen, waar de Nijl omzoomd werd met geboomte en papyrusriet. We moeten ons zo'n koninklijke badplaats niet verkeerd voorstellen. Daar werd veel werk aan besteed.

In alle stilte gaat Jochébed in gezelschap van Mirjam haar dochter, toen al een meisje van 10 of 12 jaar, naar die badplaats en zet het kistje in de biezen op een zodanige wijze dat het oog van de koninklijke baadster er wel op moet vallen.

Zelf moet ze terug naar haar woning maar laat Mirjam met een bevend hart achter die op een veilige afstand kan zien wat er zal gaan gebeuren.

We kunnen uit deze geschiedenis de les trekken dat de HE E RE Zijn raad in de middellijke weg uitvoert.

Zonder twijfel heeft de HEERE van eeuwigheid besloten dat Mozes op een wonderlijke wijze aan het hof van farao moest komen om daar voorbereid te worden op het leiderschap. Dat had ook anders kunnen gebeuren. We bedoelen op een heel andere wijze. Amram en Jochébed wisten niet welke taak voor Mozes was weggelegd. Wij denken tenminste dat zij daar geen duide-

lijk zicht op hadden.

Zij hebben gewerkt zoals wij mensen behoren te doen, namelijk in de ordelijke weg, onder de bede en smeking dat de HEERE het zo wilde beschikken dat hun voornemen en plannen goed mochten verlopen. Dat moeten we allemaal doen. Soms wordt dat wel eens teveel uit het oog verloren.

Als wij in een bepaalde stand van het leven zijn geplaatst met een bescheiden inkomen, moeten we ons niet beter gesitueerd voordoen dan we zijn, enkel en alleen om voor het uiterlijk wat groots te lijken. Of ons in schulden steken die niet verantwoord zijn. Dat is God verzoeken.

Toen het biezen kistje met Mozes eenmaal in het papyrusriet bij de badgelegenheid stilletjes door Jochébed was verstopt, laat ze het verder niet aan Gods bestel over, in die zin: we zullen nu maar afwachten wat ervan terecht komt.

Mirjam wordt op de uitkijk geplaatst.

Met voorbedachte raad werd Mozes dus juist op een plaats in het riet gezet dat het oog van farao's dochter op het kistje moest vallen.

En verder leefde in de harten van Amram en Jochébed de hoop als het eenmaal zover was dat de dochter van farao het kindje zou hebben gevonden, zij er zich ook over wilde ontfermen.

Laten we niet vergeten dat ook voor farao's dochter het bevel van kracht was om de jonggeboren kinderen van dat slaven volk door verdrinking in de Nijl om te brengen. We moeten ons de angst van Jochébed eens voorstellen.

Wat kon er allemaal niet gebeuren.

Zou de prinses als ze eenmaal het kistje had geopend het kind vol afschuw van zich werpen in het troebele water van de Nijl ? Er staat zo veelzeggend in vers 4: „En zijn zuster stelde zich van verre om te weten wat hem gedaan zou worden."

In die woorden „wat hem gedaan zou worden" ligt een zee van vreugde of van diepe ellende verborgen.

„Wat hem gedaan zou worden." Hoe zal de zaak uitvallen.

Dat is vast een gebedszaak geweest.

Wordt vervolgd,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen