Terzijde

Verboden boek

Bij de Gereformeerde Bijbelstichting is een fraaie kleurenposter verkrijgbaar waarop twee mensen staan afgebeeld met grote schrik op hun gelaat, betrapt (kennelijk door de inkwisitie) bij het lezen van Gods Woord. Onder die plaat staat „Het verboden Boek".

Aan die plaat moesten we denken toen we kennisnamen van de scherpe aanval, die de heer Den Uyl dinsdagavond 9 oktober in de Tweede Kamer heeft gedaan op de klein-rechtse" partijen SGP, GPV en RPF. Hij noemde deze partijen , , , a-democratisch" en dat is in de mond van de heer Den Uyl ongeveer het ergste scheldwoord dat denkbaar is. En hij trachtte het CDA zover te krijgen dat deze partij met de genoemde partijen niets meer te maken zou willen hebben. Wat was het dat de toorn van de heer Den Uyl had opgeroepen? Waarom noemde hij ons a-democratisch ? Omdat wij met oneerlijke strijdmethoden werken? Omdat wij het gezag niet eerbiedigen? Omdat wij ons niet aan de wet houden? Omdat wij besluiten die langs rechte wettelijke weg tot stand gekomen zijn, niet respecteren? Omdat wij, als wij onze zin in het parlement niet krijgen, onze wil proberen door te drukken door , , buitenparlementaire acties" als stakingen en straatdemonstraties, gelijk de partij van de heer Den Uyl dat zelf doet?

Neen, niets van dat alles. „Was dat maar zo!" riep hij zelfs uit en enigszins sarcastisch merkte hij op, dat onder ons het Gezag altijd met een hoofdletter wordt geschreven. Waarom dan toch a-democratisch ? We citeren nu letterlijk wat de heer Den Uyl zei: „Wat die partijen typeert is, dat ze op een rechtstreekse wijze bepaalde standpunten beargumenteren aan de hand van Bijbelwoorden." Hij nam als voorbeeld de standpunten van de SGP inzake echtscheiding en homofilie en zei: „En dat gebeurt met een beroep op bijbelteksten, waardoor men zich onttrekt aan de normale discussie."

Het is ontstellend wat een dergelijk vooraanstaand persoon hier zegt. Hij wilde nog wel niet zover gaan, dat dergelijke partijen verboden zouden moeten worden. Maar in elk geval verdienen ze het in zijn ogen niet, nog langer serieus genomen te worden. Ze horen in de hoek te staan en door de , , normale" partijen genegeerd te worden. Dat was de strekking van zijn woorden waarmee hij in de Kamer over de Bijbel sprak.

Maar waaróm zouden wij ons in de politiek niet mogen beroepen op de Schrift? Waarom mag een socialist zijn uitgangspunten wel nemen in de leringen van Karl Marx, een liberaal zich wel beroepen op Thorbecke, om maar een paar namen te noemen, maar is het beroep op de Bijbel afkeurenswaardig in de ogen van de heer Den Uyl?

Dat vindt zijn oorzaak merkwaardigerwijs hierin, dat hij, naar het ons voorkomt, in zijn hart toch goed beseft dat de Bijbel een geheel ander boek is dan alle boeken die er verder op aarde zijn. Over de boeken van een man als Karl Marx kan men discussiëren, daarop kan men kritiek hebben, en als gevolg daarvan kunnen zijn volgelingen besluiten een deel van zijn ideeën als verkeerd of verouderd terzijde te stellen ofte herzien en te verbeteren.

Dat kan met Gods Woord niet (al denken moderne theologen van wel). Dat beseft de heer Den Uyl heel goed. Vandaar dat hij sprak van , , een beroep op bronnen, waarvan gevraagd wordt die niet aan enige verdere toetsing te onderwerpen" (hij bedoelde daarmee bijbelteksten). Hij zei dat een beroep op Gods Woord „niet nader verifieerbaar" is. (Verifiëren wil zeggen: de juistheid van iets onderzoeken).

Maar in dat laatste vergiste hij zich deerlijk. De Bijbel is niet een geheimzinnig boek dat onbegrijpelijk is voor niet-christenen. Wij zeggen niet, dat er in God^ openbaring geen zaken liggen van zulk een diepte, dat Gods Geest de mens er moet inleiden, zal hij of zij de diepte des rijkdoms ervan kunnen leren verstaan. Maar wanneer wij zeggen dat b.v. homofiel gedrag of overspel zonde is omdat de Schrift zulks als zondig veroordeelt, dan kan ieder mens die lezen geleerd heeft, zelf nagaan of dat waar is of niet.

Dan kan het zijn dat men het met wat Gods Woord leert, niet eens is. Maar dat is heel wat anders dan dat men beweert dat een beroep op de Schrift „niet nader verifieerbaar" zou zijn.

Wij vrezen dat de heer Den Uyl het slachtoffer is geworden van de moderne theologen die met hun inlegkunde de Bijbel zo ontzaglijk kunnen verdraaien, dat er schier gene Bijbelse waarheid meer is, of er is wel een uitlegger die met de slang in het paradijs zegt , , Is het ook dat God gezegd heeft? " om vervolgens met ingewikkelde redeneringen Gods Woord krachteloos te maken en er alleen dat uit te halen wat men er zelf graag in wil beluisteren. Het is voor een belangrijk deel hün schuld dat zovele mensen in onze dagen niet meer weten wat zij met de Bijbel aan moeten.

Achter de heer Den Uyl zien we de gestalte oprijzen van die andere politicus, in de oudheid, Pontius Pilatus, die schouderophalend zeide: Wat is waarheid?

Intussen is er van de aanval van de heer Den Uyl nog meer te zeggen, maar dat willen we bewaren voor een volgende keer.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen