Nuttige Samenspraken (60)

van een heilzoekend leraar met zijn akkerlieden bij zijn gewone en buitengewone huisbezoeken.

DERTIENDE SAMENSPRAAK (vervolg)

Een kort voorschrift van de noodzakelijke plichten van de dienstboden tegenover hun meerderen.

Leraar (vervolgt): Waar deze en de andere plichten geoefend worden, daar mag men het recht zulke huisgezinnen gelukkig roemen, en zeggen: Gelukkig een volk dat zulke dienstboden voor zich ziet uit-en ingaan.

Maar helaas, het is zeer te bejammeren, dat men onder dezen nog zo veel nalatigen vindt, die noch de ene noch de andere van genoemde plichten betrachten! Is in deze eeuw ergens verval, dan is het in de plichtoefening van de boden, want het is zo ver gekomen, dat sommigen in hun kleding, in hun taal en antwoord, ja in hun geheel gedrag meer naar heren en vrouwen als naar dienstboden gelijken. En welke van de genoemde plichten, mag men vragen, worden getrouw in acht genomen?

Zien wij op de vrees en eerbied, hoe weinig wordt die van de meesten in woorden en daden betoond!

Wanneer sommigen aangesproken worden, zullen zij nauwelijks de naam van hun meerderen in de mond nemen, maar beantwoorden alles met ja en nee, of als zij geen zin hebben dan zwijgen zij, alsof hun opdrachtgevers geen antwoord waard waren.

Anderen zullen niet de minste vriendelijkheid of beleefdheid in hun gedrag tonen, maar altijd even stuurs en bokkig zijn., beide in woorden en gelaat, zitten altijd te praten en te prevelen en maken op het minste dat hen niet aanstaat, een gezicht alsof zij gebeten zijn, daar toch de vriendelijkheid alle christenen en in het bijzonder de dienstboden past.

Enkelen zal men vinden, die noch in hun omgang noch in hun spreken enige achting tonen voor hun meerderen, maar overal meepraten, schateren en lachen al is het ook in tegenwoordigheid van andere mensen, ja soms meer woorden hebben als een van de voornaamste huisgenoten, stellen zich met hun meerderen gelijk en dienen zonder vrees en beving, rechtstreeks tegen Petrus' vermaning, zie 1 Petrus 2 : 18, waar de apostel de dienstknechten vermaant, om met alle vrees de heren onderdanig te zijn en dat niet alleen de goeden en bescheidenen, nee, maar ook de harden. En maken sommigen geen onderscheid in het spreken, anderen doen het niet in de kleding, maar eren de afgod van de pronk zó, dat zij er alles voor doen en niet schromen om de wetten van de nederigheid en onderscheiding van de standen trots en zonder schroom te verbreken, waardoor zij nauwelijks van hun meerderen te onderscheiden zijn! Arme mensen, die zo dat onreine lichaam der zonde toetakelen dat hier toch tot dienstbaarheid geschapen is en tenslotte met alle mensen een prooi van wormen en maden worden zal! Zeg mij toch eens, wat zal u dit toch baten? Een handeling, die in de ogen van God walgelijk, bij de mensen verachtelijk en beide voor uw ziel en lichaam schadelijk is! Daarom weest liever met ootmoedigheid en nederigheid bekleed, want God wederstaat de hovaardigen, maar de nederigen geeft Hij Zijn genade. 1 Petr. 5:5. Nederigheid, nederigheid is het beste kleed van een christen en past vooral voor dienstboden, die aan anderen onderworpen zijn.

Maar zien wij nu eens op de gehoorzaamheid, die een vrucht van ware vreze is, hoe schandelijk wordt die ook gehandhaafd! Velen ziet men leven alsof zij zelf meesters en vrouwen waren, die geen wetten voorgeschreven worden, maar die zelf maken! Want wordt aan sommigen opgedragen om dit of dat te doen, zij zullen zich niet schamen om het hoofd te schudden of zulke gebaren temaken, waardoor zij genoeg blijken geven, dat het niet aanstaat.

Anderen die weer wat trotser en onbeschaamder zijn, durven \vel ronduit zeggen: Ik wil dat niet doen, ik wil hier of daar niet heengaan, wilt u het hebben, doe het dan zelf, het komt mij niet uit, enz. Wie moet van zo'n ergerlijke en schandelijke taal niet gruwen?

Maar enigen, iets beschaafder, zwijgen als hun iets opgedragen wordt en doen ondertussen in bij-of afwezigzijn zo veel als zij willen. Staat hun het werken aan, dan werken zij een poosje en hebben zij geen zin dan laten zij het, hebben zij zin om eens uit te gaan, zij zoeken een gemaakte boodschap en blijven lang weg.

Toont met zijn ongenoegen, zij weer het hunne, volgen onbevreesd hun eigen zin en lachen met alle huiswetten!

Ja, zijn niet sommigen zo onchristelijk, dat zij de vermaningen en bestraffingen van hun meerderen in de wind slaan, daarmee spotten en soms met de allerkwaadaardigste smaadwoorden in het aangezicht tegenspreken, ja ronduit durven zeggen: Ik hel met uw twisten en razen niets te maken.

O, schandelijke ongehoorzaamheid en verschrikkelijke goddeloosheid, mag ik zeggen! Bij zulke schepselen is altans geen eer, vrees of schaamte te vinden, ja zelfs niet de minste sporen daarvan, hoe zouden zij dan nog kunnen denken aan de les van de apostel Petrus die een onderdanigheid en van Paulus, die een stilzwijgen van alle dienstboden leert. Ziet 1 Petr. 2:18 en Tim. 2:9, Nu moet ik nog van hen spreken, die het geluk hebben van meerderen te dienen, die het christendom zijn toegedaan en hen onderwijzen in de grondbeginselen van de ware godsdienst, maar die dat grote geluk niet erkennen, integendeel, dat met de voet schoppen, alle gelegenheden die tot godsdienstige oefeningen gegund worden verwaarlozen en de vermaningen en bestraffingen, die tot welzijn van hun eeuNvige zielen gedaan worden nooit in acht nemen, maar veel eer met een toornig gezicht en wrevelig hart daar tegen aangaan dan dat zij zich aan de gehoorzaamheid van de goddelijke waarheden onderwerpen zou den. Zulke boden hebben een zwaar oordeel te verwachten, en duizenden van hun mededienstbaren die dat voordeel nooit genoten hebben, zullen in de jongste dag in het gericht Gods tegen hen opstaan om God om wraak te roepen, want hadden velen dat aanbod van genademiddelen dat zij hebben gehad, zij zouden licht tot geloof en bekering gekomen zijn.

Maar letten wij nu eens op de rechte trouw, die de dienstboden aan hun meerderen schuldig zijn, deze wordt bij de meesten niet beter als de vrees en gehoorzaamheid gehandhaafd, en geen wonder, want waar geen eer of onderwerping is, hoe zou men daar trouw kunnen vinden? Het is nu een tijd dat men deze jammerklachten mag opheffen: De getrouwe dienstboden zijn weinigen in den lande, want de ondervinding leert ons, hoe veel ontrouw er gevonden wordt. Sommigen maken er hun werk van, om hun meerderen in alles behendig weg te stelen, hetzij goud of zilver, eten of drinken, linnen of wol en wat er meer is, niet schromend als zij maar hun dieverij door list verbergen kunnen om hiervan gewoonte te maken, ten minste zo dikwijls daartoe gelegenheid bestaat. Kunnen er wel trouwelozer schepsels bedacht worden als dezen ? Voor een openbare dief kan men zijn deuren en vensters sluiten en zich door andere middelen beveiligen, maar wie kan zich voor zijn huisgenoten wachten die dagelijks met ons verkeren, die brood aan onze tafel eten, die ons dikwijls met grote vriendelijkheid en aangename bevalligheid ontmoeten en die men over zijn doen en werk gesteld heeft. Wie zou denken dat onder die schapenvachten zulke grijpende wolvenklauwen verborgen waren, die zo behendig naar de roof tasten?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen