Advent en Kersttijd. IV.

meditatie

Want een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven, en de heerschappij is op Zijne schouder, en men noemt Zijnen Naam Wonderlijk, Raad, Sterke God, Vader der eeuwigheid. Vredevorst. Jesaja 9 : 5.

In Hem is geen verandering, noch schaduw van omkering. O, welk een dierbare Persoon is Hij toch. Er zijn tijden dat ik geen letter op het papier kan krijgen en dan mag u het van mij wel weten dat ik mijn geliefde leermeester zo hoog acht daar de Heere het hem geeft elke week zulke kostelijke stukken te schrijven voor ons blad, maar nu mag ik ook eens eerlijk zeggen, dat deze meditatie mij ook geen moeite gegeven heeft. Want och geliefden meestentijds zijn wij maar blind in de dierbaarste waarheden. Maar als het in die dierbare Persoon weer eens open mag vallen, dan zal men wel door willen schrijven. Dan is het wel eens: „U al mijn liefde waardig schatten". O, eeuwig dezelfde ook als wij het niet zien en gevoelen. Dan wil het toch wat zeggen: „Ik de Heere worde niet veranderd, daarom zijt gij o kinderen Jacobs niet verteerd". O, dan zal ik het Gods knechten en arme volk vandaag wel willen toeroepen; „Houd maar moed, Hij is de Wonderlijke, de Raad, de Sterke God, de Vader der eeuwigheid en de Vredevorst". Hij heeft getuigd: „En ziet Ik ben met ulieden alle de dagen tot de voleinding der wereld". Door Hem ontvangt Zijn volk de belofte der eeuwige erfenis. Hij is die dierbare Rotssteen, Zijn werk is een volkomen werk en op die Rotssteen, heeft de Vader Zijn kerk gegrond naar Zijn eeuwig en onveranderlijk welbehagen. Maar nu tenslotte. Hij is ook de Vredevorst. De Koning des vredes. Zijn koninkrijk is een eeuwig, geestelijk en hemels koninkrijk. Hij heerst van de zee tot aan de zee en van de rivieren tot aan de einden der aarde. Zijn koninkrijk zal geen einde zijn. Van eeuwigheid is deze Vredevorst door de Vader gezalfd om Koning te zijn. En als Koning heeft Hij de vrede verworven voor Zijn volk. Door de zonde is alles verwoest en de mens die als koning geschapen is om heerschappij te hebben over al het geschapene, wilde enig en eeuwig koning zijn. Maar daardoor bracht hij zichzelf en zijn nakomelingen in een staat van vijandschap tegen deze enige en eeuwige Koning. Maar nu heeft deze Vredevorst de staat van vijandschap weggenomen en het oordeel des doods teniet gedaan, door voor vijanden de dood in te gaan. Maar heeft ook als Koning over dood en hel getriumfeerd, om nu als enig Koning Zijn verworven vrede aan Zijn uitverkorenen te schenken. Na Zijn opstanding kon Hij dan ook tot Zijn discipelen spreken: , , Mijne vrede geef Ik u en Mijne vrede laat Ik u". God met God verzoend, de uitverkoren kerk verlost en de vrede hersteld. Door deze Vredevorst zijn zij die verre waren nabij gebracht. Jood en heiden één in Hem, de middelmuur des afscheidsels verbroken. Het handschrift wat tegen was, in inzettingen bestaande, heeft Hij uitgewist hetzelve aan het kruis gehecht hebbende. Vrede aangebracht, geen zonde in Zijn Jacob en geen overtreding in Zijn Israël aanschouwende. Zo zal ook de kerk de vrede in Hem alleen deelachtig worden en in Hem roemen zeggende: „De Heere is Vrede".

Ziedaar geliefden, welk een dierbare waarheid wij nu enkele weken mochten overdenken. De woorden van onze tekst zijn in de volheid des tijds vervuld. Jaarlijks mogen wij het wonder van de vleeswording van Christus herdenken. Hij is gekomen in zeer diepe vernedering in Bethlehems kribbe. Van Hem hebben de engelen gezongen: Ere zij God in de hoogste hemelen en Vrede op aarde in mensen een welbehagen". Door de engel gepredikt, door de herders aanschouwd en door Simeon omhelsd, was Hij toch ook in de staat Zijner diepe vernedering de Schoonste van alle mensenkinderen. Op Kerstfeest zien we de eeuwige liefde Gods tot Zijn uitverkoren kerk in de tijd geopenbaard. Jezus Christus is in de wereld gekomen opdat Hij de werken des duivels verbreken zoude, de deugden Gods zou opluisteren en Zijn volk de zaligheid verwerven. Maar nu zal het toch wat zijn gel., als wij nu misschien al zovele jaren Kerstfeest hebben gevierd, zonder de betekenis er van te hebben verstaan. De tijd die wij beleven is zeer donker, de wereld spoedt naar het einde. Hij Die te komen staat zal komen en niet achterblijven. Maar dan niet in de staat Zijner diepe vernedering als een hulpbehoevend kind, maar in de staat Zijner luisterrijke verhoging. Als de Koning der koningen en de Heere der heren. Op de wolken des hemels zal Hij eenmaal verschijnen en dan zal volkomen in vervulling gaan, wat wij lezen in 1 Petrus 2 : 7: U dan, Die gij gelooft, is Hij dierbaar; maar den ongehoorzamen wordt gezegd: e Steen Dien de bouwlieden verworpen hebben. Deze is geworden tot een Hoofd des hoeks en een Steen des aanstoots en een Rots der ergernis". Het zal er toch zo nauw op aankomen. Hoe staan we toch persoonlijk met de zaken die we mochten overdenken? Het gewicht der eeuwigheid mocht eens gaan drukken. Wat leven we toch meestentijd indrukkeloos op aarde. Het zal er toch maar op aan komen hoe we persoonlijk staan tegenover dat geboren Kind en die gegeven Zoon. Wat moet er voor Hem toch plaats gemaakt worden in ons hart, want voor alles is er plaats behalve voor Hem. We hebben de meeste tijd, maar het meest met ons zelf op. Wat is het toch nodig dat God er zelf aan te pas komt. Ziende blind en horende doof, gaat de mens op de eeuwigheid aan. De Geest mocht nog eens aankomen van de vier winden des hemels en doden mochten nog eens horen de stem des Zoons van God opdat er leven mocht komen in die dorre doodsbeenderen. Er mocht er nog eens één de schuldbrief thuis krijgen en voor God leren invallen.

„O, God wees mij zondaar genadig" mocht nog eens gehoord worden. Bekeerd mocht nog eens onbekeerd worden en onbekeerden bekeerd. Dat de Heere daartoe de overdachte waarheid mocht zegenen tot behoudenis van verloren liggende zondaren. Zijn volk mocht Hij nog eens afstoten van al de gronden buiten die geboren koning en Hij mocht nog eens heerschappij gaan voeren in het hart, opdat men waarlijk ledig gemaakt zijnde op de aarde kwam neder te zitten. Want armen heeft Hij met goederen vervuld en rijken ledig weggezonden. We zijn meest maar te rijk in ons zelf.

Maar om met Simeon de Middelaar in de armen te mogen nemen, dan moeten de armen leeg zijn hoor. De Heere zelf zal

Vervolg op bladz.

meditatie (vervolg)

daartoe nodig zijn om waarlijk eens geheel op niet uit te komen. Ware zielsontdekking is daartoe altijd maar nodig en profijtelijk. Want hoemeer de ziel in haar onwaarde voor God komt te liggen, hoe dierbaarder die Persoon des Middelaars wordt. Meer en meer ontkracht in ons zelf zal men gaan leren: „Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht". En dat is nu maar een doorgaande en pijnlijke les. Dat kost nu net een gehele mens. Maar in die weg, krijgt de Mens Christus Jezus waarde voor de ziel. Welnu, de Heere zegene de waarheid tot de ere van Zijn grote Naam en doe nog wel bij Sion naar Zijn welbehagen. AMEN.

A.

V.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen