KERK STAAT en SCHOOL 9.

De les van Dordt

De schoolmeester dient de kinderen dus in de „fundamenten der Christelijke religie" te onderwijzen. Wat wordt hieronder verstaan ?

Dit wordt ons duidelijk als de synode de taak van de schoolmeester nader uiteenzet. „Het ambt dezer schoolmeesters zal wezen, alle hunne discipelen, naar gelegenheid van hun jaren en begrip ten minste twee dagen in de week niet alleenlijk in 't van buiten leren, maar ook in 't verstaan der beginselen van de catechismus te oefenen".

De kinderen zullen dus , , van buiten" moeten leren! Dat was toentertijd de leermethode. Maar ook nu behoort dit bij het onderwijs in de ware leer een methode te zijn, waarin onze vaderen waard zijn nagevolgd te worden. Laten we deze leermethode niet als minderwaardig en achterhaald terzijde schuiven, alsof het begrip hierbij werd tekort gedaan. Ook de synodevaderen hebben het gevaar van , , 't van buiten leren" wel onderkent. Daarom dringen zij aan op „'t verstaan der beginselen van de catechismus".

De schoolmeester heeft dus in dit onderwijs tweeërlei taak: ten eerste dient hij de kinderen te oefenen in het van buiten leren, waarbij ten tweede de kinderen geoefend moeten worden in het verstaan van wat onthouden dient te worden. Bij het onderricht in de Gereformeerde leer zijn er dus twee zijden: kennis en begrip (inzicht).

Dit godsdienstonderricht, zo wordt besloten, zal door de schoolmeester op drie manieren moeten plaatsvinden.

De schoolmeester moet beginnen bij wat de „fundamenten der Christelijke religie" worden genoemd. Hieronder verstaan we in engere zin , , de Artikelen des geloofs, de tien Geboden, 't Gebed des Heeren en de instelling der Sacramenten en der kerkelijke discipline, met enige korte gebedekens, en eenvoudige vragen, gepast op de drie delen van den Catechismus. Bij deze zullen mogen gevoegd worden enige voornaamste spreuken der heilige Schriftuur, tot godzaligheid verwekkende".

Wat de jongste kinderen moet worden geleerd is niet gering. Later na de Dordtse synode zal het al snel gewoonte worden de kinderen ook een psalmvers naar de berijming van Petrus Datheen aan te leren.

Wat echter in het besluit van de afgevaar digden opvalt, is het feit dat de kinderen al vrij jong grote stukken moeten leren onthouden. Zij zijn er niet beducht vooi jonge kinderen veel omtrent de geloofs waarheden te laten leren. De hoogachting voor Gods Woord, de instelling der Sacra menten en de kerkelijke belijdenis koml nadrukkelijk en overtuigend naar voren, Onze vaderen zien echter de leer niet los van het leven staan. En hoewel zij geloven dat het leven der genade van nature niet meer in des mensen hart woont, beseffen zij terdege het belang van de opvoeding als middel ter zaligheid. Daarom besluiten zij dat deze jonge kinderen „enige korti gebedekens" en „enige voornaamste spreu^ ken der heilige Schriftuur, tot godzaligheii verwekkende" moeten leren.

Hoewel de realisering van dit synode besluit in de praktijk niet altijd even rooskleurig is geweest, toch kan de huldigt school voor de lespraktijk haar nut met dil besluit doen.

In de eerste plaats kunnen we hierbij denken aan het weinige dat de jongi kinderen veelal uit het hoofd dienen te leren in verband met het godsdienst onderricht. In de tweede plaats eisen di andere leergebieden (vakken) zoveel school tijd op, dat we ons wel mogen afvragen o de kinderen nog wel gelegenheid hebben naar aanleiding van het godsdienstonder^ richt (vertelling en het uit het hoofd leren) indrukken op te doen van dood eeuwigheid. Het godsdienstonderrichtf heeft immers twee zijden: de kennis van di leer der waarheid, en datgene wat to godzaligheid verwekt.

St.A.-W.v.d.D,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen