Hopende en Uitziende

Daniël 9:25. Weet dan en versta: an den uitgang des woords, om te doen wederkeren en om Jeruzalem te bouwen, tot op Messias, den Vorst, zijn zeven weken en twee en zestig weken; de straten en de grachten zullen wederom gebouwd worden, doch in benauwdheid der tijden.

HOPENDE: De vorige keer hebben we al onze tijd nodig gehad om onze aandacht te besteden aan het 24e vers van Daniël 9. We zijn daar zelfs nog niet helemaal mee klaargekomen. We hebben er even iets van mogen zeggen wat het betekent, als er wordt gesproken over een sluiten van de overtreding en over een verzegelen van de zonden. Ook is er gezegd, dat de ongerechtigheid verzoend zou worden. De zonde is de ongerechtigheid. Ze is een allerschandelijkste afwijking van de heilige betamelijke regel van Gods wet. Voor de zonden zijn er ook waarlijk niet genoeg woorden te vinden, om er de snoodheid en strafwaardigheid door uit te drukken. Die ongerechtigheid zou echter worden verzoend. Die ongerechtigheid zou niet meer worden toegerekend, want aan het recht zou worden voldaan. Er zou een offer worden gebracht door de grote Hogepriester, Die in de wereld komen zou. We hopen daar aan de hand van de volgende woorden ook nog nader onze aandacht aan te geven. Gods volk wordt eerlijk zalig. Het recht behoeft niet gekrenkt te worden. Maar geen beschuldiging kan er dan ook meer ingebracht worden tegen de uitverkorenen Gods. Een eeuwige gerechtigheid zou er worden aangebracht. Er wordt niet alleen over een gerechtigheid gesproken, maar over een eeuwige gerechtigheid. Niet alleen zou er een gerechtigheid worden aangebracht waarmede men voor Gods oordeel kon bestaan en waardoor alle beschuldigingen krachteloos zouden worden gemaakt, maar een gerechtigheid waarmee men een eeuwige zaligheid zou kunnen verwachten.

UITZIENDE: Die gerechtigheid zou dus worden aangebracht. De mens zelf kan die niet aanbrengen, voor zichzelf niet en voor een ander niet. Och vriend, hoe valt de mens er toch met al zijn eigen werk helemaal tussen uit. En het geeft me dan ook zoveel te denken, als er zo is gezegd: „Zeventig weken zijn bestemd". In al die zeventig weken zouden er nog wel heel wat offeranden gebracht worden, maar al die offeranden zouden net zomin als die offeranden die er voor die tijd gebracht waren, de zonden kunnen wegnemen.

HOPENDE: Er wordt ook nog gezegd: „en om het gezicht en den profeet te verzegelen en om de heiligheid der heiligheden te zalven". Alle gezichten en profetieën zouden in Christus in vervulling gaan. God heeft in gezichten en profetieën Zijn raad geopenbaard. En die eeuwige raad zou volvoerd worden in het lijden en sterven van de Middelaar. Wat de profeten hadden gesproken, zou alzo als waarheid bevestigd worden. En dat zou de Heere altijd blijven doen.. Alles valt weg buiten die enige grond van des Middelaars verdiensten. Als er wordt gesproken over het zalven van de heiligheid der heiligheden, dan zegt de kanttekening dat daar Christus mee wordt bedoeld. Hij is de Heiligheid der heiligheden, Die met de Heilige Geest gezalfd is zonder mate, zodat in Hem alles te vinden is wat tot onze zaligheid van node is.

UITZIENDE: Wat is het toch nodig, vriend, dat die Persoon werkelijk de Heiligheid der heiligheden voor ons wordt! Dan gaan alle heiligheden buiten Hem er schoon aan. Er zijn er van de verklaarders, zoals ik gezien heb, die menen dat met die heiligheid der heiligheden de kerk des Nieuwen Testaments bedoeld wordt. Het schaduwachtig heiligdom zou wegvallen en de kerk des Nieuwen Testaments zou er voor in de plaats komen. Die kerk zou ook in de zalving des Geestes mogen delen. Maar dan ook altijd maar alleen door de vereniging met Christus als de grote Hogepriester over het huis Gods. Dus Christus is dan toch werkelijk alleen maar de Heiligheid der heiligheden. Ik ben het hierin goed met de kanttekening eens. O, die voortreffelijke kanttekening? We moeten al onze heiligheden verliezen buiten Hem Die de heiligheid der heiligheden is. In de heiligmaking schiet er van ons geen heiligheid over. De laatste tijd hoor ik uit een bepaalde hoek veel over de dankbaarheid praten. Wij zouden niet genoeg de dankbaarheid preken. Men durft zelfs te zeggen dat onze leer antinomiaans is. Nu, dat hebben ze van de leer van Paulus ook gezegd.

Maar ik geloof dat het de hoogste stand in de heiligmaking was bij Paulus, als hij moest zeggen: , , Niet dat ik het airede gekregen heb of airede volmaakt ben, maar ik jaag daarnaar, of ik het ook grijpen mocht". Die „dankbare" mensen die zoveel van de heilig, making schijnen te bezitten, kunnen het beste maar een leger-desheilspakje aantrekken en op de hoeken van de straten gaan staan zingen. Dan kunnen ze hun dankbaarheid een beetje kwijt. Ik hoor dat ze erg graag zingen, urenlang, zonder er hees van te worden. Maar voor de Heiligheid der heiligheden is er bij die mensen toch echt geen plaats. Maar ze mogen van mij hun gejubel wel houden, want ik geloof niet dat dit de weg des Heeren ooit met Zijn volk geweest is. Gods volk gaat zo jubelende niet op de hemel aan.

HOPENDE: Vriend, we hebben in die jaren dat we bij elkaar komen, ook weleens een versje mogen zingen, maar dan hebben we daarin toch onze begeerte een weinig te kennen gegeven om uit de Heiligheid der heiligheden nog eens bediend te worden. Die Heiligheid der heiligheden kan men dan toch de eer soms ook zo van harte gunnen. Er zijn er wel die zelf zo'n beetje als de heiligheid der heiligheden over de straat gaan, maar ik licht toch mijn hoed nog maar niet voor hen af. Neen, er is voor mij maar één Heiligheid der heiligheden. AI wat aan Hem is, is gans begeerlijk. Maar nu moeten we tot het 25e vers komen. We lezen daar dus: weet dan en versta: an den uitgang des woords, om te doen wederkeren en om Jeruzalem te bouwen, tot op Messias, den Vorst, zijn zeven weken en twee en zestig weken; de straten en de grachten zullen wederom gebouwd worden, doch in benauwdheid der tijden"., , Weet dan en versta", zo werd er tot Daniël gezegd. De kanttekening maakt er opmerkzaam op, dat de Heere Jezus een zelfde vermaning heeft doen horen, want we lezen in Matth. 24:15, dat Hij gezegd heeft: Wanneer gij dan zult zien den gruwel der verwoesting, waarvan gesproken is door Daniël den profeet, staande in de heilige plaats (die het leest, die merke daarop). Daniël moest dus wel verstandig acht geven op wat hem nu gezegd werd. En wij hebben dat ook met hem te doen. De Heere geve ons toch maar een geheiligd en een door Zijn Geest verlicht verstand, opdat we de verborgenheden een weinig zouden mogen verstaan, die aan Daniël ontdekt werden. Er wordt allereerst gesproken over de uitgang des woords, waarmede de tijd bedoelt wordt dat het bevel zou uitgaan dat het volk der Joden mocht terugkeren uit Babel om stad en tempel te herbouwen. Al was echter de vrijheid uitgeroepen voor het volk der Joden en al mocht men wederkeren om stad en tempel te herbouwen, zo heeft het werk nog enige tijd stil gelegen. Wordt er gesproken over twee en zestig weken, dan zal dat wel berekend moeten van het tijdstip af dat Jeruzalem herbouwd was. We kunnen hier in de verschillende verklaringen nogal heel wat berekeningen over vinden, maar onze kanttekenaren waren geleerde mensen, die ons niet zoveel hersenpijnigingen hebben bezorgd, door ons met al die berekeningen te vermoeien. Als er in het 26e vers wordt gezegd, dat na die twee-enzestig weken de Messias uitgeroeid zou worden, dan zeggen onze kanttekenaren heel eenvoudig: Namelijk na de negen-en-zestigste week, want de zeven voorgenoemde weken moeten bij deze twee-en-zestig weken gevoegd worden".

UITZIENDE: Het moet wel duidelijk zijn dat we de tijd die hier bedoeld wordt, te rekenen hebben van het ogenblik dat Cyrus het volk de vrijheid uitriep, want er staat toch duidelijk: Weet dan en versta: an den uitgang des woords, om te doen wederkeren en om Jeruzalem te bouwen, tot op Messias, den Vorst, zijn zeven weken en twee-en-zestig weken". Maar dan staat er ook nog zo bij: de straten en de grachten zullen wederom gebouwd worden, doch in benauwdheid der tijden". Ik heb gezien wat de kanttekening ons ook van dit laatste zegt. De kanttekening zegt: Want al wat onder Ezra aan de muren gebouwd was, dat werd kort daarna door de vijanden der Joden weder omver geworpen en de poorten met vuur verbrand. En onder Nehemia moesten zij bouwen met de troffel in de ene en het geweer in de andere hand, Neh. 4 : 17; waarom de Joden zich zozeer haastten, dat zij het gebouw van de muur optrokken in twee-en-vijftig dagen". Als er over benauwdheid der tijden wordt gesproken, dan moeten we ook wel in het bijzonder denken aan wat we met elkaar hebben besproken over de tijd die aan de komst van Christus vooraf zou gaan. In geheel de tijd van het Oude Testament heeft de hel al gewoed tegen de komst van Christus. De straten en de grachten zijn echter gebouwd, al was het in benauwdheid der tijden.

HOPENDE: De Messias zou eenmaal komen om Zijn werk te doen tot de zaligheid van Zijn kerk, zoals we dat de volgende keer verder hopen te beluisteren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen