Die U verwachten.

Meditatie

Ja, allen die U verwachten, zullen niet beschaamd worden; zij zullen beschaamd worden, die trouwelooslijk handelen zonder oorzaak.

Psalm 25 : 3.

David mocht verwaardigd worden om zijn vertrouwen te stellen op de Heere zijn God. En kreeg kinderlijk te vragen of de Heere het verhoeden wilde dat zijn vijanden van vreugd over hem zouden opspringen. En in ons tekstvers mag hij niet alleen geloven, doch vast en zeker weten uit de praktijk van het leven, dat zij die de Heere verwachten, niet beschaamd zullen uitkomen. Hier mocht hij door het geloof beoefenen: Dit weet ik vast. God zal mij niet begeven. Ja, zegt hij, als een zekere vaststelling. Ik weet Heere, dat Gij alles vermoogt en dat Gij niet zult vergeten noch beschamen de hoop Uwer ellendigen in eeuwigheid. Allen die U verwachten zullen niet beschaamd worden. De Engelse overzetting heeft hier: Ja, laat allen, die U verwachten niet beschaamd worden. Dus, zo staat het daar als een gebed.

Maar de Statenvertalers hebben het als een zekere vaststelling: Zij zullen niet beschaamd worden. Maar wie zijn zij die niet beschaamd zullen worden? Wel, dat zijn zij, die alle verwachting buiten de Heere verloren hebben, doordat de Heere dezelve kwam af te snijden. Och van nature stelt de mens zijn verwachting op alles wat maar tijdelijk is. En Gods volk stelt ook zo menigmaal de verwachting op dingen die voor God geen wezen hebben. Wat verwacht men het dan van tranen, gebeden, goede gestalten en wettische of eigen gerechtigheden. Dan denkt men zo menigmaal: Als ik nu maar eens zus of zo gesteld mocht zijn, och dan zou het nog gaan. Maar men heeft er maar geen erg in dat men nu op die wijze zijn gerechtigheid en vertrouwen zoekt uit de werken der wet. En de mens is echt zijn vertrouwen op alles buiten God zo maar niet kwijt hoor. Wat moet de Heere toch vaak diepe en afsnijdende wegen houden om hem te brengen op dat plaatsje waar hij moet uitroepen: "En nu, wat verwacht ik o Heere! Mijn hoop die is op U". David was er wel achter gekomen met al de genade die de Heere in zijn hart geschonken had, wat het zeggen wilde: de verwachting afgesneden. En ik geloof, dat bij die mensen die altijd zo ruim in het genot leven, de verwachting nog nooit recht is afgesneden geworden. En dat zal toch altijd maar weer plaats moeten vinden, wil De Verwachting Israels weer eens waarde krijgen voor de ziel. O, die leunsels en steunsels buiten de ware Grond. Waarlijk, wil het wel zijn, zal toch alles een keer moeten ontvallen om door genade dat kinderlijk vertrouwen weer eens te mogen beoefenen. Zeker, het kan soms door bange wegen gaan onder de verberging van Gods Aangezicht. Dan denkt hij te zullen omkomen. Toen alle hoop mij gans ontviel, en niemand zorgde voor mijn ziel. Dan vindt hij benauwdheid en droefenis. Zou God Zijn gena vergeten? Nooiu meer van ontferming weten? En als hij dan ziet op zichzelf, dan blijft er geen verwachting meer over. Dan wordt het praktijk in het leven: "Mijn tranen zijn mijn tot spijze dag en nacht, omdat zij den gansen dag tot mij zeggen: Waar is Uw God? ”

En toch zegt David: "Ja, allen die U verwachten, zullen niet beschaamd worden". Dat heeft hij in zijn leven mogen ervaren, en ook had hij een wolk van getuigen rondom zich liggen. Doch boven alles, de eenzijdige Goddelijke toezegging en beloften: "En roep Mij aan in den dag der benauwdheid; Ik zal er u uithelpen, en gij zult Mij eren". Nee, die de Heere verwachten zullen niet beschaamd worden. Welk een diepe weg heeft de Middelaar moeten gaan. Voor Hem werd alle verwachting als het ware afgesneden. Hij moest wedergeven hetgeen Hij niet geroofd had. Zijn ziel werd geheel bedroefd tot de dood toe. Hij moest in uiterste benauwdheid uitroepen: Ik roep, maar Hij antwoord Mij niet. Mijn God! Mijn God! Waarom hebt Gij Mij verlaten? Voor Hem was er geen verlossing mogelijk. Hij moest het Goddelijke recht voldoen. Zijn ziel moest Hij uitstorten in de dood. En toch, geliefden, is de Borg niet beschaamd uitgekomen. De vijanden hebben over Hem wel uitgeroepen: "Hij heeft op God betrouwd; dat Hij Hem nu verlosse, indien Hij Hem wel wil; want Hij heeft gezegd: Ik ben Gods Zoon". Toch kon de Middelaar zeggen: "Welgelukzalig is de man, die den Heere tot zijn Vertrouwen stelt, en niet omziet naar de hovaardigen en die tot leugen afwijken". Hij is in Zijn verwachting niet beschaamd geworden. Hij heeft Zijn arbeidsloon verkregen, Hem van Zijn Vader toegezegd. Want als Zijn ziel Zich tot een schuldoffer gesteld zal hebben, zo zal Hij zaad zien. En dat zaad, namelijk Zijn uitverkoren erfdeel, zal nu ook in het leven mogen ervaren: Ja, allen die U verwachten zullen niet beschaamd worden. Dus is alles wat nu dat volk krijgt, vrucht van het werk des Middelaars door het toepassende werk des Heiligen Geestes. Daarom is het verwachten een geloofswerkzaamheid. En het Voorwerp hunner verwachting is de Heere. En nu moet u in dit verband dat kostelijke boekje van Comrie, het A.B.C, des geloofs maar eens lezen en dan wat hij allemaal schrijft over dat verwachten. Dan zegt hij ondermeer: "Maar God, naar Zijn oneindige barmhartigheid, geeft de ware verwachters van Hem ontdekte onverlichte ogen der ziel, waardoor zij een nauwe kennis van Hem hebben, en van de zalige goederen van Zijn dierbaar Verbond, en van Zijn schone hemel, welke de erfenis is dergenen, die Hem vrezen." Doch vele zaken meer noemt Comrie welke alle kostelijk en leerzaam zijn om te lezen. David mocht zeggen: "Ja, allen die U verwachten, zullen niet beschaamd worden". Maar dan zegt hij ook: Zij zullen beschaamd worden, die trouwelooslijk handelen zonder oorzaak. Geliefden, in Adam hebben wij allen trouwelooslijk gehandeld. Trouweloos hebben wij ons zonder oorzaak van de levende God los gescheurd. En nu kunnen wij eigenlijk niet anders meer doen dan trouweloos handelen. Trouweloos Zijn Woord verachten enZijn Wet verlaten. Maar ook Gods ware volk moet zo gedurig ervaren dat zij zo trouweloos zijn in het verlaten van de Heere en het zich verlaten op dingen die geen wezen hebben. Och, dat het toch meer ontdekt mocht worden waar de haper zit. Er zou meer smartgevoel van worden omgedragen. En die nu trouweloos handelen zullen beschaamd worden. O, dat het toch eens op het hart gelegd mocht worden. Eeuwig beschaamd uit te zullen komen wil toch wat zeggen. Maar ook de levende Kerk moet altijd maar weer beschaamd uitkomen met zichzelf. En als dat weer eens gebeuren mag, wat worden zij dan beschaamd voor de Heere met een hartelijke smart dat zij zo trouweloos geweest zijn en dat hier maar niet te boven zullen komen. O, dat trouweloze bestaan in te moeten leven, dat doet hen wel eens zuchten: Heilige Jezus, heilig mij; ik moet heilig zijn als Gij. Maar dan gaan zij ook David verstaan als hij in het volgende vers gaat vragen: "Heere, maak mij Uw wegen bekend, leer mij Uw paden”.

Vervolg op bladz. 11

Meditatie vervolg.

Daar hopen wij nog wat bij stil te staan. De Heere geve van alle vertrouwen buiten Hem afgebracht te worden en lere door genade ons vertrouwen op de Heere te mogen stellen want dat verwachten zal niet beschaamd worden in eeuwigheid en geve van trouweloze wegen afgebracht, in Zijn wegen te wandelen. Amen.

A.

V.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen