Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Terzijde

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Terzijde

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

Vervloekte afgoderij

Een vervloekte afgoderij. Dat horen we elke keer, als Zondag 30 van de catechismus aan de beurt is. "En alzo is de Mis in de grond anders niet dan een verloochening der enige offerande en des lijdens van Jezus Christus, en een vervloekte afgoderij.”

Dat is scherp. Maar wie zal er iets tegenin kunnen brengen? Alle afgoderij is van God vervloekt. Zie alleen maar Deuteronomium 27:15.

Rome leert de trans-substantiatie. Wanneer de priester de woorden "Dit is mijn lichaam" enz. uitspreekt, verandert op dat moment de substantie van het brood en de wijn in zijn hand werkelijk en wezenlijk in het lichaam en het bloed van Christus. Men ziet nog wel brood en wijn, maar zij omvatten dan werkelijk Christus, naar Zijn Godheid en naar Zijn Mensheid. Daarom worden brood en wijn dan ook aanbeden.

Ieder zal moeten toestemmen, dat wanneer brood en wijn niet veranderd zijn in het lichaam en bloed van Christus, maar gewoon brood en wijn gebleven zijn, er in de mis inderdaad afgoderij wordt gepleegd. Want dan aanbidt men iets wat niet God, maar louter schepsel is. Bijgevolg, wanneer de leer der trans-substantiatie een leugen is, is de mis noodzakelijkerwijze een vervloekte afgoderij.

Zo is ook het andere wat de catechismus uitspreekt, een onomstotelijke waarheid. Natuurlijk zal een roomse niet toegeven, dat hij met de mis de enige offerande en het lijden van Jezus Christus verloochent. Toch is het zo. Want Rome leert dat Christus Zich in de mis nog dagelijks laat offeren door de handen van de priesters tot verzoening van de zonden. De mis is een offer. Maar dan zal ook ieder moeten toestemmen, dat wie een andere offerande stelt waardoor de zonden weggenomen worden, loochent dat Christus' offerande de enige offerande is waardoor de zonden verzoend worden, en tevens ook Zijn lijden als ongenoegzaam stelt. Tevens blijkt ook hierin de afgoderij. Niet alleen het aanbidden van brood en wijn omdat men in de waan verkeert dat in dat brood en die wijn Christus in Zijn twee naturen aanwezig is, is vervloekte afgoderij. De vergeving van zonden en de zaligheid zoeken bij wat God niet is, is evenzeer vervloekte afgoderij.

Het is onbegrijpelijk, hoe Rome dit kan leren, terwijl het allerduidelijkst in strijd is met wat er in de brief aan de Hebreeën geleerd wordt. Christus heeft Zijn offer éénmaal gedaan, als Hij Zichzelf opgeofferd heeft (7:27). Christus is niet ingegaan in het heiligdom dat met handen gemaakt is, hetwelk is een tegenbeeld van het ware, maar in de hemel zelf, om nu te verschijnen voor het aangezicht Gods voor ons; noch ook opdat Hij Zichzelf dikmaals zou opofferen, gelijk de hogepriester alle jaar in het heiligdom ingaat met vreemd bloed (anders had Hij dikmaals moeten lijden van de grondlegging der wereld af); maar nu is Hij éénmaal in de voleinding der eeuwen geopenbaard, om de zonde teniet te doen door Zijns Zelfs offerande (9:24-26). Alzo ook Christus, éénmaal geofferd zijnde om veler zonden weg te nemen (9:28). Als Hij tevoren gezegd had: Slachtoffer en offerande en brandoffers en offer voor de zonde hebt Gij niet gewild, noch hebben U behaagd (dewelke naar de wet geofferd worden), toen sprak Hij: Zie, Ik kom, om Uw wil te doen, o God! Hij neemt het eerste weg, om het tweede te stellen. In welke wil wij geheiligd zijn door de offerande des lichaams van Jezus Christus, éénmaal geschied. En een iegelijk priester stond wel alle dag dienende, en dezelfde slachtoffers dikmaals offerende, die de zonden nimmermeer kunnen wegnemen; maar Deze, één slachtoffer voor de zonden geofferd hebbende, is in eeuwigheid gezeten aan de rechterhand Gods, voorts verwachtende, totdat Zijn vijanden gesteld worden tot een voetbank Zijner voeten. Want met één offerande heeft Hij in eeuwigheid volmaakt degenen die geheiligd worden (Hebr. 10:8-14).

En toch leert Rome, en nu citeren wij letterlijk de uitspraken van het concilie van Trente:

”Indien iemand ontkent dat in het sacrament van de Eucharistie het lichaam en bloed van Jezus Christus ... waarlijk, werkelijk en wezenlijk tegenwoordig is, die zij vervloekt." "Indien iemand die wonderbare en unieke verandering loochent van de gehele substantie van het brood in het lichaam en van de gehele substantie van de wijn in het bloed, terwijl slechts de gedaanten van brood en wijn overblijven - welke verandering door de Katholieke Kerk zeer juist met de term "transsubstantiatio" wordt aangeduid - die zij vervloekt.”

"Indien iemand beweert dat in de mis niet een echt en waar offer aan God wordt opgedragen, die zij vervloekt." "Indien iemand beweert dat Christus de apostelen niet tot priester zou hebben gewijd opdat zij en andere priesters Zijn lichaam en bloed zou­ den offeren, die zij vervloekt." "De mis is een offer voor de verzoening van de zonden." Er hoeft dus geen enkele onzekerheid te bestaan over wat Rome bedoelt, wanneer zij het heeft over de mis of over de eucharistie.

Dezer dagen lazen wij in een krant een vraaggesprek met een christelijke gereformeerde legerpredikant, die er zes maanden op had zitten in Bosnië. Dat het er daar, in oorlogssituatie, wel wat anders toegaat dan hier, kunnen we begrijpen. Dat kerkmuren daar weleens wegvallen, is ook te verstaan. Maar wat we niet begrijpen is het volgende: "Het grootste deel van zijn Bosnische periode werkte hij samen met legeraalmoezenier (en dus rooms-katholieke) Janssen. Zo gaf hij "vrolijk en gelovig" zijn medewerking aan oecumenische eucharistievieringen.”

Vrolijk en gelovig meedoen met een heidense afgodische offermaaltijd? Je kunt je ogen niet geloven. Of zijn we het niet meer eens met Zondag 30? Ik weet wel, dat er zijn die zeggen: "Wij zijn het met de inhoud van Zondag 30 wel eens, maar bedenk goed, dat daar een bepaalde extreme misopvatting afgewezen wordt. Heel veel roomsen, ook priesters, zijn het daar niet mee eens." Wij houden Rome aan haar officiële papieren. Wanneer een priester het er inwendig niet mee eens zou zijn en toch de handelingen uitvoert, pleegt hij nog bedrog te meer.

En laten we nu eens aannemen, dat aalmoezenier en legerpredikant allebei de Schriftuurlijke, gereformeerde avondmaalsleer zouden zijn toegedaan. Dan zullen ze toch ook beseft hebben, dat Christus "deze spijze alleen voor Zijn gelovigen verordineerd heeft". Dan zullen ze ook de rechte zelfbeproeving voorgesteld hebben. Dan zullen ze gewaarschuwd hebben, dat "die dit getuigenis - en welk getuigenis dit is, kan men in het formulier lezen - in hun harten niet gevoelen, die eten en drinken zichzelf een oordeel". Dan zullen ze "alle afgodendienaars - en ieder die een ambt in de Roomse Kerk bekleedt, is per definitie een afgodendienaar - , allen die verstorven heiligen, engelen of andere schepselen aanroepen, allen die de beelden eer aandoen" enz, vermaand hebben van de tafel des Heeren zich te onthouden. Dan zouden we zeker niet gelezen hebben in het vraaggesprek van "delen van brood en wijn met kerkelijken èn niet-kerkelijken zonder allerlei formulieren en toestemmingen om het avondmaal te vieren", "vrolijk en gelovig". Van zulk gedoe zegt de apostel scherp, maar naar waarheid: "Als gij dan bijeen samenkomt, dat is niet des Heeren Avondmaal eten" (1 Kor. 11 : 20).

Dit artikel werd u aangeboden door: https://www.gergeminned.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 20 mei 1993

De Wachter Sions | 8 Pagina's

Terzijde

Bekijk de hele uitgave van donderdag 20 mei 1993

De Wachter Sions | 8 Pagina's