Uit de geschiedenis van de gemeenten

"Uw onwaardige vriend" Brieven van ds. H. Roelofsen (4)

In de brieven van ds. Roelofsen aan ouderling Van de Velde komen naast opmerkingen over drukte, prediking en de bediening van de sacramenten ook nog andere die in verband stonden met zijn ambtsbediening, aan de orde. Een daarvan betrof het houden van een dankdag. Ds. Roelofsen verklaarde in een brief van 4 september 1901 vanuit Opheusden hierover dat hij bereid was om in Tholen voor te gaan. Dat zou dan eind oktober, op woensdag of op donderdag kunnen: "daar moet u eens met de vrienden over spreken. De eerste woensdag in november hebben wij hier in Opheusden de dankdag, dan kan het niet. Dus op woensdag 30 of donderdag 31 oktober en dan kan ik die dag drie keer dienst doen, 's morgens half 10, 's middags 2 uur en 's avonds om 6 uur".

Beroepingswerk

Andere mededelingen betroffen beroepen die op ds. Roelofsen werden uitgebracht. Zo schreef hij op 11 juni 1902 dat hij de week daarvoor een beroep had ontvangen van de gemeente te Middelburg, een Ledeboeriaanse gemeente, die tot een ander kerkverband behoorde dan ds. Roelofsen zelf Maar ook door Krabbendijke, eveneens Ledeboeriaans, werd hij begeerd. Hij schreef: "Dus lieve vriend, u kunt wel denken dat ik er gespannen tussen sta. Te Krabbendijke en te Middelburg roepen ze: Kom tot ons over en help ons, en hier onder ons volk in het algemeen een roepen: Blijf met ons. Ik sta verlegen wat te moeten doen. Och! dat de alleen wijze God mij mocht geven licht en wijsheid om een onberouwelijke keuze te mogen doen. Dus vriend Van de Velde, wat de uitslag zal wezen, weet ik niet. Ik leef in een afwachtende houding wat de Heere doen zal. Gedenkt mijner in uw gebeden".

De Ledeboeriaanse gemeenten voelden zich sterk aangetrokken tot ds. Roelofsen en hij is in 1905 tot dit kerkverband overgegaan door een beroep aan te nemen naar Goes. Vandaar vertrok hij in 1909 naar Bruinisse. Deze gemeente had hem in 1908 ook al beroepen, zoals blijkt uit een brief van 14 juli 1908. Daarin schreef hij "dat het beroep naar Bruinisse wel een weinig aantrekkingskracht had, zodat ik nog wel een weinigje in schud­ ding kwam, maar ik kreeg geen duidelijke aanwijzing om te moeten optrekken, vandaar had ik geen vrijmoedigheid om de roeping op te volgen, zodat ik dan hedenmorgen heb moeten bedanken.

Maar het is terecht zoals u schreef, dat het niet een van de minste beroepen was van al die ik al gehad heb, het was wel mooi voor ons vlees, maar gelukkig dat de Heere mij nog bewaard heeft om niet met vlees en bloed te rade te gaan, want o! ik heb ook zo onmisbaar nodig om met Mozes de man Gods niet op te trekken, tenzij dat Zijn aangezicht medegaat, dus ik heb voor Bruinisse moeten bedanken".

Een later beroep naar Bruinisse moest hij wel aannemen; van 1909 tot 1913 stond hij in deze plaats. Ook hier kreeg hij beroepen, onder andere van de gemeente te Kampen. In een brief van 12 oktober schreef ds. Roelofsen: "Ik heb een beroep naar Kampen, maar het ligt stil, ik heb er weinig werkzaamheden mee, dus ik denk dat ik nog wel in Zeeland zal blijven. De Heere mocht hier nog iets voor mij te doen hebben. Zie ik op mijzelven, dan is er geen hoop of verwachting, maar de Heere regeert en bij Hem is niets te wonderlijk, de Heere mocht Zich om Zijns Naams wil nog ontfermen, van die zijde zou het kunnen".

In dezelfde brief deelde hij verder mee dat hij "verleden zondag" ds. A. Janse in

Barneveld bevestigd had: "die is weer naar zijn vorige standplaats terug gekeerd".

Over kerkelijk verenigen

De kerkdiensten waarin ds. Roelofsen in Tholen voorging, vonden lange tijd niet plaats in een kerkelijke gemeente maar in een gezelschap dat buiten ieder verband stond. Dit heeft men tenslotte toch geen juiste gang van zaken gevonden, want in 1905 nam Van de Velde contact op met ds. Roelofsen. Deze antwoordde op 19 december vanuit Goes dat hij in januari Tholen hoopte te bezoeken, zodat zij dan "over de toestand van Tholen" konden spreken, "want dat gaat beter dan schrijven". Daarbij kon dan ook het een en ander doorgenomen worden voor de classisvergadering van februari 1906. Er werd een vergadering in Tholen over aansluiting gehouden en het resultaat was voor ds. Roelofsen verblijdend, hij schreef

op 14 februari 1906: Door s Heeren goedheid hebben wij uw brief ontvangen en de inhoud gelezen en daaruit vernomen tot mijn bhjdschap dat bij u in Tholen de vergadering eenparig is geweest om stappen te doen tot vereniging, in hope dat dat in 's Heeren Heve gunst en goedkeuring moge geschieden".

Hij verwees hen vervolgens door naar de classisvergadering die in zijn gemeente Goes gehouden zou worden op woensdag 28 februari. Twee afgevaardigden konden dan het verzoek overbrengen. De vergadering zou 's morgens om tien uur beginnen, maar, zo vervolgde ds. Roelofsen, en het tekent de gemoedelijkheid waarmee men in kerkelijke zaken te werk kon gaan - "al zijn de afgevaardigden van Tholen een beetje later, dat hindert niet, want wij kunnen alles tegelijk toch niet afhandelen". De gemeente van Tholen werd op de vergadering in het kerkverband opgenomen.

Ook in andere opzichten was ds. Roelofsen een voorstander van kerkelijk samengaan, mits dat op een juiste wijze plaatsvond. Vandaar dan ook dat hij zonder meer positief stond ten opzichte van de vereniging van de Ledeboeriaanse gemeenten (Dijkiaanse tak) met de Kruisgemeenten. Op 10 juni 1907 schreef hij dat de vergadering waar over deze vereniging gesproken werd "best" gegaan was, "en de leraars van de Kruisgemeenten zijn er ook geweest, en die hebben veel toegegeven om met de gemeenten van ds. Ledeboer en ds. Van Dijke te verenigen, en dat is bij onze gemeenten zo goed gevallen, dat de vereniging er wel door zal gaan, in hope dat het in 's Heeren lieve gunst moge wezen".

Inderdaad kwam de vereniging tot stand en het toen gevormde kerkverband van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland heeft ds. Roelofsen tot aan zijn dood gediend.

"Uw onwaardige vriend en broeder"

Zo geven de brieven een goed beeld van ds. Hendrikus Roelofsen. Ze tekenen hem als een ernstig predikant die met grote trouw in de gemeenten is werkzaam geweest. Hij was een oprecht verkondiger van Gods Woord, maar ook een ootmoedig mens, het blijkt - mogelijk ten overvloede - uit een brief die hij op 15 oktober 1909 schreef vanuit Bruinisse. Na het opschrift: "Mijn heilbede is dat de eeuwige Jehova ons te samen tot een schuilplaats moge zijn in dit Mesech van strijd en vijanden", deelde hij mee wanneer hij in Tholen hoopte voor te gaan, en hij besloot de brief met de woorden: "Mocht het eens zijn dat wij elkander dan in gezondheid, maar allermeest in 's Heeren lieve gunst mochten ontmoeten. O! dat zou een onwaardeerbaar voorrecht zijn als wij de Koning Zijner Kerk nog eens mochten ontmoeten. O! dan zouden wij met David uitroepen: Wat is de mens dat gij zijner gedenkt, en het kind des mensen dat Gij het acht. Ik had voor dertig jaar terug niet kunnen denken, dat mijn geloof zo ingekort zou worden door het vuiu" der beproeving, het wordt maar een nauwelijks zalig worden. Dit weet ik wel dat ik niet kan mee komen met die mensen die het geloof zo volop hebben. Om tij ds wille moet ik afbreken. Ontvang met uw kerkeraad en vrienden onze hartelijke groeten. Uw onwaardige vriend en broeder in 's Konings dienst, met veel gebrek in desselfs oefeningen. Ds. H. Roelofsen en echtgenote".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen