Boekbespreking

J.M. Vermeulen, Het grootste wonder. Uit het leven van ds. M.A. Mieras. Uitgeverij De Groot Goudriaan, Kampen, 1994. 223 blz. Prijs ƒ 44, 90.

Ds. Marinus Abraham Mieras (1915-1981) was tijdens zijn leven een vooraanstaand predikant in de Oud Gereformeerde Gemeenten in Nederland, tevens had hij enige jaren zitting in de Tweede Kamer voor de S.G.P. Over hem schreef J.M. Vermeulen een biografie die zeker een goed beeld geeft van deze predikant. Overigens is het woord "beeld" hier ook wel op zijn plaats, want het boek is rijk geïllustreerd met foto's die voor een groot deel nog niet eerder werden opgenomen. Niet alleen ds. Mieras, ook zijn ambtgenoten, zoals ds. B. Toes en vooral ds. W.H. Blaak komen we bij het doorbladeren regelmatig tegen, en dat zoals deze laatste er tijdens zijn ambtsbediening bijliep, in het ledeboeriaanse ambtsgewaad, bestaande uit onder andere kniebroek, steek en bef.

Er was voor ds. Blaak veel achting, ook in andere kerkverbanden dan de Oud Gereformeerde Gemeenten. Daarbij werd ds.

Blaak zelf niet gehinderd door kerkmuren en kostte het hem weinig moeite om met anderen in gesprek te raken. Zijn zoon vertelde me dat in Geldermalsen een kapper was die nogal snel vloekte. Juist bij deze man liet ds. Blaak voortaan zijn haar knippen, maar vooraf sprak hij hem wel iedere keer aan over het ijdel gebruik van Gods Naam. Op de man maakte dit een diepe indruk, en hij bleef altijd met achting over de predikant spreken. Daarbij had ds. Blaak een beminnelijke eenvoud, iets wat ook op de foto's nog te zien is. Hij kon ook gevat zijn. Zo reisde hij eens met een bus, waarin een paar zeer moderne mensen zaten, twee mannen en twee vrouwen. De vrouwen hadden veel tijd aan hun uiterlijk besteed en waren zwaar opgemaakt. Allen waren zeer modern gekleed. Ze zagen ds. Blaak in zijn oude ambtsgewaad en na enig fluisteren en lachen, vroeg één van hen: "Hé, meneer, is dat de laatste mode waarin u loopt? " De predikant schudde even het hoofd en antwoordde: "Dat denk ik niet, want dan had u het ook wel aan gehad.”

Een dergelijke gemakkelijkheid in de omgang had ds. Mieras in mindere mate, hij was wat dat betreft meer een Oud Gereformeerd predikant. Toch kende hij de Gereformeerde Gemeenten in Nederland van binnenuit: hij heeft in Axel gekerkt en behoorde tot zijn overgang tot de gemeente in Terneuzen.

Een preek van ds. H. Ligtenberg, toen nog kandidaat, werd hem tot zegen. Later heeft hij zich dus bij de gemeenten van ds. Blaak aangesloten en zijn overgang naar dit kerkverband wordt door Vermeulen zeer correct weergegeven. Dat geldt trouwens ook voor de andere gebeurtenissen.

Aan de verschillende periodes uit het leven van ds. Mieras wordt in de hoofdstukken veel aandacht besteed, aan zijn leven in Terneuzen, tenslotte als predikant; daarna zijn ambtsbediening in Krimpen, waar hij tot zijn overlijden toe gestaan heeft. Eén en ander wordt besloten met 6 bijlagen waaronder een toespraak gehouden in de Tweede Kamer.

Heel duidelijk komt in het boek naar voren de grote betrokkenheid van Vermeulen bij de door hem beschreven predikant, al is die niet in die mate dat het een lezer irriteert.

Een ander opvallend kenmerk van het boek is dat in kaders allerlei persoonlijke herinneringen van ds. Mieras zelf zijn opgenomen, afkomstig uit preken die door bandopnames bewaard bleven.

Vermeulen heeft een lezenswaardig boek geschreven dat vooral ds. Mieras als predikant belicht, bij zijn werk als politicus en het verzet daartegen bij S.G.P.-partijgenoten staat hij minder stil.

Al met al is dit - vooral stichtelijke - overzicht van het leven van ds. Mieras zonder meer geslaagd te noemen. i

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen