Christus de schoonste! (19)

Meditatie

Gij zijt veel schoner dan de mensenkinderen.

Ps. 45: 3a.

Geliefde lezer,

Ons hart zal nooit hongeren en dorsten naar Christus' gerechtigheid, als het onvernieuwd gebleven is, en het zal ook nooit het zaad van Gods genade ontvangen zolang de ploegschaar van Gods wet het niet bewerkt heeft. We zullen nooit om Christus, de Medicijnmeester voor de ziel, verzoeken indien we onze melaatsheid, wonden en ongeneselijke kwaal des harten niet gevoelig gewaar zijn geworden.

Maar zelfs Gods volk die door genade hebben leren hongeren en dorsten naar Christus' gerechtigheid, en het zaad van Zijn genade ontvangen hebben, en de balsem van Zijn gerechtigheid in hun verbroken hart hebben gestort gekregen, hebben gedurig oefeningen nodig om de oneindige waarde van Christus en Zijn gerechtigheid recht te benodigen, opdat zij Hem alleen zullen aanmerken als de Schoonste aller mensenkinderen.

De vorige keer hebben we stilgestaan bij de tegenstelling tussen een zwijgend en een sprekend God in het leven van Gods volk. De Heere kan zowel in Zijn liefde spreken (Jes. 61 : 2) als zwijgen (Zef 3 : 17), alsook uit ongenoegen spreken (Ps. 50 : 3) en zwijgen (Ps. 50 : 21). Doch er is niets erger voor Gods ware volk indien de Heere zwijgt wanneer Hij hen leidt in voor het vlees onbegaanbare kruiswegen en hevige aanvechtingen van de vorst der duisternis. Alhoewel de Heere Zijn volk nooit geheel aan zichzelf zal overgeven, noch zal laten verhongeren, kan de tijd tussen Christus' belofte en Zijn vervulling een zeer lange en donkere nacht zijn voor het zieleleven.

De Heere is vrij en soeverein in Zijn bedelingen die Hij met Zijn Kerk houdt, zodat de vervulling van de beloofde zaak niet berekenbaar is, en daarom door het onmo-gelijke heen vervuld zal worden. Alleen in die weg wordt de mens er geheel tussenuit gehaald, leert men zichzelf kennen als een zoeker van eigen eer en een grote vijand om achter de Heere aan te komen. En dat opdat men niet zal eindigen in de belofte of in zichzelf, maar in de getrouwe Belover en Vervuiler. Dat alleen verwekt verwondering en aanbidding wanneer men dan mag zien langs welke wegen de Heere Zelf Zijn eigen Woord komt te vervullen. Alleen in die weg wordt Christus ook de Schoonste aller mensenkinderen voor een uitgewerkt en uitgerekend mens.

Daarom zijn de lange nachten van bestrijdingen en Godsverlating nodig om de mens van zijn rustgronden af te brengen, en uit te drijven naar Christus, Die als Sions Borg de nachten geheiligd heeft voor de Zijnen. Er zijn zoveel nachten die Gods Kerk moet doormaken in het zieleleven, waardoor zij met Asaf uitroepen: "Zal dan de Heere in eeuwigheden verstoten, en voortaan niet meer goedgunstig zijn? Heeft God vergeten genadig te zijn? Heeft Hij Zijn barmhartigheden door toorn toegesloten? " (Ps. 77 : 8, 10). O, toen de bruid de onmiddellijke nabijheid van haar Liefste door eigen schuld pijnlijk moest missen, riep zij in uiterste zieledroefheid uit: "Ik zocht des nachts, maar ik vond Hem niet" (Hoogl. 5 : 6). Maar toen haar gevraagd werd hoe haar Liefste er uit zag, ja, 'wat is uw Liefste meer dan een andere liefste', kon zij wel een verklaring geven hoe haar Liefste er uit zag, en wat Hij voor haar ziel was omdat zij Hem kende. Die haar hart had ingenomen. We horen haar dan de geloofsverklaring afleggen: "Mijn Liefste is blank en rood, Hij draagt de banier boven tienduizend" (Hoogl. 5 : 10). Zoals een moeder haar zuigeling niet kan vergeten, en de bruidegom zijn bruid, zo is het in der eeuwigheid onmogelijk dat de Heere Zijn kinderen en bruid ooit uit Zijn hart zal bannen. Maar daarom zal die Heere ook zorgdragen, dat Zijn bruid Hem niet kan vergeten, omdat Hij haar liefgehad heeft met een eeuwige liefde, en haar lief zal hebben tot in aller eeuwigheid. De liefde van Christus noopt tot wederliefde, waardoor men met de bruid Christus gaat zoeken waar Hij alleen te vinden is. Christus wijst hen het schapenspoor aan, en waar de schapen zijn daar is ook de Herder: "Zeg mij aan Gij, Dien mijn ziel liefheeft, waar Gij weidt, waar Gij de kudde legert in den middag" (Hoogl. 1 : 7). Maar de bruid zal wel leren, dat Christus altijd de eerste moet zijn om de genegenheden des harten naar Hem uit te laten gaan. In deze uitgangen ligt al oneindig meer zoetigheid dan in al het schijngenot van deze wereld. Wanneer de uitgangen naar Hem al zo onuitsprekelijk groot zijn, wat zal het dan zijn wanneer die Schoonste aller mensenkinderen Zichzelf weer bij vernieuwing aan de ziel wil openbaren! Het minste gunstbewijsje is voor een hongerige ziel naar Christus al zo onuitsprekelijk groot, zoals Salomo het zo duidelijk zegt: "Een hongerige ziel is alle bitter zoet" (Spr. 27 : 7). Nee, er is in Christus en Zijn weldaden geen bitterheid voor de ziel, maar wat voor anderen bitter is en van geen waarde, is voor een hongerige ziel duizendmaal zoeter dan honing. Voor het vlees, de oude mens, is de minste weldaad des Heeren bitter, maar voor de ziel, de nieuwe mens, die zich door genade een ogenblikje mag verloochenen, en van zichzelf mag afzien en opzien tot God, een ware zielsverlustiging. Voor de godsdienst is de leer van vrije genade, het Woord der verzoening, de leer van de gekruisigde Christus, het leerstuk der verkiezing en Christus' toegerekende gerechtigheid, en de verzoening door voldoening vol bitterheid. Maar al deze genoemde zaken zijn een zoete smaak voor een ware hongerige ziel, zelfs al gaat het gepaard met zielsbenauwdheid, helse kwellingen, smaad, verachtingen en vervolgingen van mensen. Het volk van Israël moest het paaslam eten met bittere kruiden! Velen worden het horen van het woord van vrije genade moe, en walgen van het Manna des levens, zodat zij in plaats van de zoetigheid de bitterheid proeven, waardoor zij liever wat anders willen horen. Maar voor degenen die hongerig zijn naar de kracht van Gods Woord, en voor wie het woord 'dierbaar' of zelden en schaars is (1 Sam. 3 : 1), en de Heere komt er met Zijn Geest in mee, mag het zijn: "Een hongerige ziel is alle bitter zoet”!

De verloren zoon moest uitroepen: "Ik verga van honger" (Luk. 15 : 17), en alleen hongerige en verloren zondaren zullen verzadigd worden door Christus, want Hij Zelf is de Spijze: "Mijn vlees is waarlijk spijs" (Joh. 6 : 55). De Syro-Fenicische vrouw werd door Christus een groot gelovige genoemd, en was als een hondeke begerig naar een kruimeltje genade (Matth. 15 : 27 en 28). Geen wonder, want het hart wordt er door versterkt, de krachten vernieuwd, de ziel bemoedigd

Meditatie vervolg

zodat zij verder kunnen wandelen zonder moede of mat te worden (1 Kon. 19 : 8; Jes. 40 : 31). Dit geldt zelfs als de Heere een kruis op de schouders gelegd heeft! Het is gemakkelijker onder het kruis in de lijdzaamheid van Christus te wandelen, dan voorspoed te dragen zonder Christus. Het is ook een zekere belofte des Heeren, dat die waarlijk naar Zijn gerechtigheid hongeren verzadigd zullen worden, en worden zelfs zalig genoemd (Matth. 5 : 6).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen