Christus de schoonste! (27)

Meditaie

Gij zijt veel schoner dan de mensenkinderen.

Ps. 45: 3a.

Geliefde vrienden,

Hoe meer we over de schoonheid van Christus schrijven hoe meer we er achter komen dat het onmogeUjk is om dit te kunnen doen! De uitgestrektheid van deze schoonheid is zo oneindig groot en zo vol heerlijkheid, dat we ons behalve nietig en klein, ook onbekwaam en ongeschikt gevoelen om het in woorden uit te drukken. Doch we mogen ook eerlijk bekennen, dat Christus met niemand anders te vergelijken is voor onze ziel dan de Schoonste aller mensenkinderen. Nooit wordt genoeg gezegd of geschreven, wat nooit genoeg geleerd wordt. De koninklijke profeet herhaalt in Psalm 136 zesentwintig keer dezelfde woorden: "Want Zijn goedertierenheid is in der eeuwigheid", hetwelk elke dag door de Levieten gezongen werd (1 Kron. 16 : 41). Wijst dit ons er niet duidelijk op, dat we elke dag de onverdiende goedheid des Heeren moeten ontdekt krijgen alvorens we de Heere zullen aanbidden? Zo is het ook indien we door genade elke dag onze zwartheid en walgelijkheid recht inleven, we ook Christus elke dag zouden benodigen, en ontboezemt de herhaling van de tekstwoorden "Gij zijt veel schoner dan de mensenkinderen" de oprechte en innerlijke liefde tot Hem uit.

Als van Sion 'zeer heerlijke dingen worden gesproken' (Ps. 87 : 3), hoe zal de God van Sion dan niet zorgdragen, dat van Sions betalende Borg zeer heerlijke dingen gesproken worden!

De Heere riep de jonge Samuel vier keer met verdubbeling van zijn naam in een korte tijd, en zou het dan niet betamen om de oudste Broeder, Die in de benauwdheid geboren wordt, gedurig aan te roepen?

De Heere Jezus noemde de vervolger van Zijn Kerk tweemaal bij zijn naam: "Saul, Saul" (Hand. 9 : 4), en behoort Gods volk dan niet elke dag de naam van de Koning der Kerk 'Schoonste aller mensenkinde-ren' door genade te spellen?

Saul wiens naam 'afgebeden' betekent verkreeg de naam Paulus 'kleine' (Hand. 13 : 9). Maar Christus Wiens naam 'Gezalfde' betekent hetwelk ziet op Zijn verordinering en bekwaammaking door God met de Heilige Geest, heeft geen naamsverandering te vrezen, en wordt niet 'kleiner' maar groter in heerlijkheid en schoonheid. Hij is die meerdere Izak waarvan geschreven staat: "En die man werd groot, ja, hij werd doorgaans groter, totdat hij zeer groot geworden was" (Gen. 26 : 13). Zo zal Christus de grootste en schoonste worden voor de kleinste en walgelijkste zondaar in zichzelf!

Dit keer willen we met de hulp des Heeren stilstaan bij: De tegenstelling tussen een treurende ziel en Christus Die haar troosten zal, waardoor de Kerk mag zeggen: "Gij zijt veel schoner dan de mensenkinderen.”

Het volk van Israël kwam jaarlijks naar het aardse Sion om de drie grote feesten bij te wonen. Doch de weg naar het hemelse Sion ging door een ruwe vallei, of een zeer dorre en droge plaats waar geen water te vinden was. Daarom zegt David: "Als zij door het dal der moerbeziënbomen doorgaan" (Ps. 84 : 7a), 'door het dal van Baca' ofwel het dal der tranen, of jammerdal betekent zoals de Engelse overzetting het heeft. Maar zo zal het ook zijn met alle geestelijke pelgrims die door de Heere op de weg naar Sion gebracht zijn en die geleid worden naar het hemelse Sion. Zij moeten door dit kommer- en moeitevolle leven gaan als door een ruwe, onbegaanbare, en donkere vallei, waar zij benauwdheid der ziel, verlatenheid van God, zwakheden van het lichaam, vijandschap van mensen, verdorvenheid van hun eigen hart, en aanvechtingen van satan zullen ondervinden. Ja, een vallei van wenen en tranen vanwege uit- en inwendige beproevingen. Nee, de tranen op zich kunnen de schuld niet afwissen noch een gerechtigheid voor God zijn, maar alleen op grond van de Borggerechtigheid van Christus kan een mens door dit leven gaan en de eeuwigheid aandoen. De Heere ziet Zijn wenende tortelduiven in Christus aan, waarvan geschreven staat, dat Hij weende bij het graf van Lazarus. Nee, Jezus' tranen alleen zullen op zich het harde hart van een zondaar ook niet breken. We lezen in Luk. 19 : 41, 42: "En als Hij nabijkwam en de stad zag, weende Hij over haar, zeggende: Och, of gij ook bekendet, ook nog in dezen uw dag, hetgeen tot uw vrede dient! Maar nu is het verborgen voor uw ogen.”

Wanneer de Heere barmhartigheid bewijst dan wil dit niet zeggen dat deze volmaaktheid Gods opgewekt wordt door het aanschouwen van de ellende van de mens, maar is dit een daad van Gods soeverein welbehagen. Zo zingt Zacharias van de innerlijke bewegingen der barmhartigheid onzes Gods (Luk. 1 : 78). Die barmhartigheid vloeit dan ook voort uit Zijn innerlijk Wezen. Daarom kan de Heere nooit barmhartigheid bewijzen ten koste van Zijn heilig recht en is de uitoefening ervan in volkomen overeenstemming met dit recht naar Zijn welbehagen. Het is naar dat eeuwig welbehagen, dat God de Vader Zijn Zoon als Zijn Knecht gezonden heeft op deze wereld om Gods geschonden deugden te verheerlijken, opdat ellendigen en treurenden vertroost mogen worden (Ps. 9 : 10, 13). De Heere doet dit alleen op grond van Christus' volbrachte Middelaarswerk, waardoor Hij Zijn priesterlijke bediening uitoefent in het hart. Zo wordt Christus door Zijn Kerk gekend als de medelijdende Hogepriester, en wordt Hij in die weg ook de Schoonste aller mensenkinderen. Die dierbare Borg betoont Zijn medelijden in al hun verdriet en smart, zodat zij mogen ervaren: "Want wij hebben geen hogepriester, die niet kan medelijden hebben met onze zwakheden, maar Die in alle dingen, gelijk als wij, is verzocht geweest, doch zonder zonde" (Hebr. 4 : 13). Dit 'medelijden' is niet een bloot medelijden, maar gaat gepaard met versterking, bijstand, ondersteuning en verlossing. Christus betoont Zijn medelijden door te laten zien dat Hij van hun zaken afweet. Alleen dit weten geeft al zulk een vertroosting, ondanks de droevige omstandigheden waarin zij verkeren onveranderd kunnen blijven. Het volk Israël in Babel ontving een goddelijke brief gezonden door de hand van de profeet Jeremia, waaronder meer instond: Want Ik weet de gedachten, die Ik over u denk, spreekt de HEERE, gedachten des vredes en niet des kwaads, dat Ik u geve het einde en de verwachting (Jer.29: , 11).

Christus betoont vervolgens Zijn medelijden door hen verborgen ondersteuningen te geven in het dragen van het kruis wat Hij op hen gelegd heeft, zodat zij niet om zullen komen. Alsmede opmerkelijke versterkingen, zodat zij behalve eenswillendheid ook met blijdschap het kruis achter Hem aan kunnen dragen. Hoe kan Christus de treurende tortelduiven versterken in zware verzoekingen, en hen verzekeren in de hoogste aanvechtingen: "Want in hetgeen Hij Zelf verzocht zijnde geleden

Meditatie vervolg

heeft, kan Hij degenen die verzocht worden, te hulp komen" (Hebr. 2 : 18). Hoe wordt Christus in deze dan toch de Schoonste aller mensenkinderen. Moge de Heere de lezers, die daar geheel vreemdeling van zijn ontdekkend genadelicht geven, opdat zij in mogen leven hoe oneindig arm het is zonder God en Christus te zijn m alle omstandigheden. En moge Hij Zijn treurende tortelduiven versterken op de weg naar Sion. De volgende keer hopen we hier nader op in te gaan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen