Christus de schoonste! (32)

Meditatie

Gij zijt veel schoner dan de mensenkinderen.

Ps. 45: 3a.

Geliefde lezer,

In Spreuken 10 : 29 vinden we de opmerkelijke woorden: "De weg des HEEREN is voor den oprechte sterkte." Hetwelk niet alleen wil zeggen, dat Christus' gerechtigheid hem is toegerekend geworden, waardoor hij oprecht mag wandelen in de weg van Zijn geboden, maar ook dat hij in 's Heeren weg kracht en moed mag ontvangen, al is dit zelfs een weg van druk en kruis. En dit houdt niet alleen een vergeten in van hetgeen dat achter hem ligt, zoals we het de vorige keer overdacht hebben, maar ook een gedenken wat Christus voor de ziel gedaan heeft en nog doen wil. Zoals onze aandachtige lezer weet, zijn we nog steeds bezig in het overdenken van: De tegenstelling tussen een bitterlijk bedroefde ziel en Christus Die haar de wijn der versterking aanbiedt, waardoor de Kerk mag zeggen: "Gij zijt veel schoner dan de mensenkinderen." Een gedenken of in gedachtenis brengen wat Christus voor de ziel gedaan heeft, volgt altijd op het Vergeten' van zijn ondervonden armoede en moeite (Spr 31 : 6, 7). Indien de Heere een bitterlijk bedroefde ziel in het wijnhuis leidt, en haar dronken maakt van de vettigheid van Zijn huis (Ps. 36 : 9), dan wordt beoefend wat de Heere zei tot Zijn discipelen tijdens de instelling van het Heilig Avondmaal: "Doet dat tot Mijn gedachtenis" {Luk. 22 : 19; 1 Kor. 11: 24, 25). In gedachtenis houden of in het geheugen houden, is een herinnering aan hetgeen de Heere voor de ziel geweest is en wat Hij voor haar gedaan heeft. Gelijk het volk van Israël stenen moest opnemen uit het midden der Jordaan en die moest oprichten als een gedenkteken van de doortocht door de rivier (Joz. 4 : 8), zo zal een bitterlijk bedroefde ziel in gedachtenis dienen te houden hoe Christus haar versterkt en vertroost, ja, wat Hij voor de ziel geweest is. Zo bewaarde Maria al de woorden die Simeon tot haar gesproken had over Christus, overleggende die in haar hart (Luk. 2 : 19). En schreef Paulus aan Timotheüs: "Houd in gedachtenis, dat Jezus Christus uit de doden is opgewekt" (2 Tim. 2 : 8a).

We bedoelen dan vanzelf niet een gedenken vanuit een rationaal beginsel, want al wat niet uit het geloof is, is zonde (Hebr. 11 : 6a), maar een gelovig overdenken wat het Christus gekost heeft. We overdenken nu de tegenstelling tussen een bitterlijk bedroefde ziel en Christus, Die de wijn der versterking zulk een aanbiedt. Doch dit zou in der eeuwigheid onmogelijk zijn geweest, indien Christus, als onze Goël, ons vlees en bloed niet had aangenomen, en Zijn broeders niet in alles was gelijk geworden uitgenomen de zonde. Als Borg en Middelaar heeft Hij in ziel en lichaam geleden. Hoe is Zijn ziel bitter bedroefd geweest toen Hij klagend uitriep: "Mijn ziel is geheel bedroefd tot den dood toe" (Matth. 26 : 38). Zes dagen vóór Sions betalende Borg deze bittere zieleklacht uitte, was Hij ontroerd (Joh. 12 : 27). Maar hier in Gethsemané was de Man van smarten geheel bedroefd. De banden des doods en de angsten der hel omringden Hem aan alle zijden, zodat Hij de minste graad van troost miste en overstelpt was van uiterste droefheid en benauwdheid, vanwege de last van de volle toorn Gods en de helse kwellingen die Hij aan het kruis moest lijden, hetwelk Hem het bloedige zweet deed uitdrukken (Luk. 22 : 44). Christus kreeg niet te horen: Geefsterken drank Degene, Die verloren gaat, en wijn Degene, Die bitterlijk bedroefd van ziel is! O, wie kan die droefenis peilen en bevatten? Niemand stond Hem bij, en van Hem gold volkomen: "Gij hebt vriend en metgezel verre van Mij gedaan. Mijn bekenden zijn in duisternis" (Ps. 88 : 19).

Toen de lijdende Borg in de grootste Godsverlating uitriep: "Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten? ", dorstte Hij, en gaven zij Hem edik in plaats van wijn te drinken (Matth. 27 : 46-48). O eeuwig wonder, Christus kreeg geen wijn, want Hij moest de wijnpers Zelf en alleen treden, en was daarom rood aan Zijn gewaad (Jes. 63 : 1-3). Alleen in die weg heeft Hij door Zijn bloedstorting niet alleen de zaligheid verworven, maar ook de verzoenende en de versterkende kracht ervan om die uit vrije genade te kunnen schenken. Voor een ware verlorene in zichzelf zal het zulk een eeuwig wonder zijn wanneer het geloofsoog daarvoor geopend mag worden, en zij in aanbidding mag uitroepen: "Waarom zijt Gij rood aan Uw gewaad en Uw klederen als van een, die in de wijnpers treedt? " (Jes. 63 : 2). Als Christus dan door de bediening van Gods Geest hen behalve het antwoord: "Ik heb de pers alleen getreden, en daar was niemand van de volken met Mij" (3) te kennen geeft, en hen ook de wijn en sterke drank geeft te proeven, worden zij dronken van liefde. Wordt Christus dan in die weg niet de Schoonste aller mensenkinderen? Ja, dan mogen zij Hem niet alleen in gedachtenis houden in heilige verwondering, maar ook een geloofsomschrijving geven hoe Hij, als hun dierbare Heere, er uit ziet: "Mijn Liefste is blank en rood. Hij draagt de banier boven tienduizend" (Hoogl. 5 : 10). Als die Koning zo Zijn tegenwoordigheid aan de ziel openbaart, ook tijdens de bediening van het Heilig Avondmaal, dan wordt dit voor de ziel een gedachtenismaaltijd, en houdt zij in gedachtenis wat Christus voor haar gedaan heeft, en mag de nardus haar reuk geven (Hoogl. 1 : 12), hetwelk de stank van eigenliefde en de walgelijkheid van de zonde wegneemt. Dan mag men opnieuw de nauwe gemeenschapsband met Christus gevoelen, waardoor zij uitroept: "Mijn Liefste is mij een bundeltje mirre, dat tussen mijn borsten vernacht." Dat is de gedachtenis van Christus' liefde, die Hij met Zijn bitter lijden aan de ziel bewijst. En dat bewaart zij dan tussen haar borsten, of wel in haar hart, en mag zij dit bewaren en overdenken als een nagedachtenis in de nachten van duisternis en helse aanvechtingen. Nee, zonder de geur van dat bundeltje is er ook geen overdenking van wat Christus voor haar gedaan heeft, en kunnen zij nergens bijkomen. Maar als de zalving van Christus' Geest een weinig haar deel mag zijn, dan doet die mirre de ziel tot liefde nopen, en heeft men levende uitgangen tot Christus. Indien de kracht der zonde in het hart woelt en opborrelt, en de ziel mag door het geloof de toevlucht nemen tot Christus, het Lam Gods, dat de zonde der wereld wegneemt, dan houdt zij in gedachtenis wat Christus voor haar gedaan heeft, en wordt Hij in die weg de Schoonste aller mensenkinderen. Indien satan de ziel plaagt en zij mogen die mirre onder zijn neus houden, dan zal hij net zo snel wegvluchten als dat hij gekomen is.

Welnu, Gods volk zal zeker zalig worden, en zal in eeuwigheid gedenken dat dit de vrucht is van Gods soeverein welbehagen in Christus Jezus door de bediening van de Heilige Geest. Dat zal dan een eeu-

Meditatie vervolg.

wig gedenken en verwonderen zijn, als zij daar mogen komen.

Vrienden, wat kennen we hier nu van? Mocht de Heere plaats maken voor Christus' werk in onze harten, en Zijn volk de mirre laten ruiken om te gedenken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen