Naar aanleiding van...

De sterfte van de beesten

In de prekenbundel 'Een woord op zijn tijd' van Bernardus Smytegelt komt een preek voor die hij hield in verband met "de sterfte van de heesten in het jaar 1719".

In hoeverre is nu zo'n preek, die meer dan 275 jaar geleden gehouden werd nog actueel en van toepassing op de nu heersende varkenspest en de ziekte onder de koeien? Dat kan misschien het beste duidelijk gemaakt worden met een paar citaten.

Smytegelts tekst bij zijn preek was Joel 1 : 18, 19 en 20 met daarin de woorden: "O, hoe zucht het vee" en: "Ook schreeuwt elk beest des velds bij U". De predikant merkte onder meer op: "In de maand maart van het jaar 1718, anderhalf jaar geleden, heeft God de pest onder ons vee gezonden, en nog is het einde niet. Zijn hand is nog uitgestrekt."

Het was een onbekende ziekte, er was ook geen medicijn tegen, en de kwaal kwam geheel plotseling. Opvallend was de besmettelijkheid: "Zij is besmettende. Waar hebt gij een ziekte buiten de pest, die zo is, dat de grond en de stallen besmettelijk zijn? Is zij niet besmettelijk, waartoe dan al die overheidsvoorschriften? Wat zou daar dan voor noodzaak toe zijn ? "

Meer dan aan de verschijnselen van de ziekte heeft Smytegelt aandacht besteed aan de oorzaken: "Alle zonden.

om welke God de pest doorgaans zendt, zijn in ons land. Hebt gij wel opgemerkt, waarom God de pest zendt? Omdat men begint te zeggen: Daar is geen God met Zijn regering. Wie is God? Wanneer kwam de pest in het land van Farao ? Toen hij zei: Wie is de Heere? Datzelfde is in ons land. Ons land begint zo goddeloos te zijn: zij ontkennen God in Zijn voorzienige regering, zij weten van ieder wat te zeggen, zij willen niet zeggen: dat is de vinger Gods. Toen Israël tot die goddeloosheid kwam dat zij zeiden: de Heere doet geen goed en Hij doet geen kwaad, toen kwam de pest, Zef. 1."

Smytegelt vroeg verder: "Is God ontstoken tegen de runderen? Nee, wat hebben die gedaan ? Dat schepsel zucht en het is de ijdelheid, de verderfenis onderworpen, niet gewillig, maar om diens wil, die het der ijdelheid heeft onderworpen, Rom. 8 : 20, 22. Vanwege de boosheid van degenen die daarin wonen, vergaan de beesten en het gevogelte... God is niet tegen de runderen ontstoken, maar om de boosheid van de mensen is Zijn toorn ontstoken."

"Gij zult zeggen - zo beëindigde Smytegelt zijn preek - : Wat dan gedaan? Laat ons de hoogheid Gods gaan erkennen en Hem om genade bidden... Wat zouden wij doen? Dit: God rechtvaardigen en zeggen met David: Heere, Gij zijt rechtvaardig in Uw spreken en rein in Uw richten, al deed Gij er nog zo en zo toe. Wat zullen wij doen? Dit: onze zonden voor God belijden... Wat moeten wij dan doen? Bidden, zuchten, schreien, met het vee schreeuwen tot God. Ach, dat wij elk aan het bedelen mochten komen! Ach, dat wij elk de Geest Gods mochten zoeken. Die in ons bidt met onuitsprekelijke verzuchtingen. Dat zijn de oogmerken Gods. Maar, zo gij u niet bekeert, vrezen wij."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen