Een noodzakelijke bede aan het begin van het jaar

Meditatie

Verberg mij onder de schaduw vleugelen. Uwer

Ps. 17:8b.

Geliefde lezer,

Toen de dichter deze woorden optekende, stond hij reeds enige tijd achter het grote gevaar waarin hij verkeerd had. Zo kan ook Gods volk in de tijd die aan hen is voorbijgegaan, veel gevaren en tegenheden hebben moeten ondervinden, en dat zij de bede optekenen, die zij tot God in hun benauwdheid hebben opgezonden. Met dat zij neerschrijven of opzeggen welk hun gebed geweest is in het verleden, zenden zij tegelijkertijd diezelfde bede op voor de toekomst: "Verberg mij onder de schaduw Uwer vleugelen."

De geschiedenis van deze Psalm wordt nader omschreven in 1 Sam. 23, waarin we lezen hoe David een schuilplaats gevonden had om zich voor koning Saul te verbergen, die hem zocht te doden. Doch de Zifieten hadden hem ontdekt, en traden als spionnen op om dit aan Saul te boodschappen. Saul ging daarop snel met zijn mannen naar Davids schuilplaats, en omsingelde hem en zijn mannen, zodat David aan geen verlossing meer kon denken (Ps. 17 : 11). Wat brengt de Heere toch altijd weer Zijn volk in de grootste onmogelijkheid, om geen verlossing bij zichzelf of bij anderen meer te verwachten. Indien zij tijdens de beproeving op de hachelijke omstandigheden zien, de dood hen in het aangezicht grijnst, en het ongeloof hun parten speelt, dan twijfelen zij aan Gods alwetendheid, alomtegenwoordigheid, almacht, trouw en liefde. In het hart van Gods volk woont een geloofsvernielend beginsel, dat oorzaak geeft om heil te zoeken bij mensen en God te verdenken. Zal de Heere daarom David, alsook Zijn volk verstoten? Nee! De Heere heeft in hun hart het ware beginsel van het leven des geloofs geschonken, waardoor zij tot Christus bij vernieuwing worden uitgedreven. Dit geloofsbeginsel uit God is sterker dan het geloofsvernielend beginsel der zonde. Indien het ware geloof niet in beoefening is, staat het vervloekte ongeloof hen in de weg. Het ongeloof breekt eerst met Christus, alvorens Christus met het ongeloof breekt. O, hoe barmhartig is Christus, dat Hij zondaren vergunning geeft om tijdens de beproeving des geloofs de toevlucht tot Hem te nemen, en Hij Zijn ongelovig volk niet aanziet in zichzelf, noch in hun wangestalten. Het nieuwe leven des geloofs kan nooit weggenomen worden, omdat het wezen des geloofs uit God is. En omdat God eeuwig is, zo zal Hij Zijn werk, verheerlijkt door de Heilige Geest in het hart, nooit laten vernietigen. Zie, hoe dit openbaar komt in Davids leven. Hij vraagt eerst om een wonder: "Maak Uw weldadigheden wonderbaar" (7a). Hij acht de Heere een wonderdoend God, en vraagt de Heere om Zijn buitengewone hulp, opdat Zijn verlossing wonderbaar, ofwel tot een wonder mag zijn. Ziet u, dat de Heere het altijd weer vast laat lopen in het leven van Zijn volk? In Psalm 88 lezen we hoe Heman zichzelf leerde kennen als een dode, die geen aasje leven bij zichzelf gewaar kon worden. En toch is deze Psalm een portret van een groot gelovige, die in zware beproevingen de Heere mag aanroepen als de God zijns heils. In Psalm 88 beluisteren we de levende klacht uit het ware geloofs en levensbeginsel, anders had Heman nooit gesmeekt om een wonder: "Zult Gij wonder doen aan de doden? " (Ps. 88 : 11a). Christus is het dan ook. Die David in de grootste onmogelijkheid het geloof in beoefening gaf, en hem trok om de toevlucht tot Hem te nemen. Daarom vraagt David ook vrijmoedig om het wonder van bescherming: "Verberg mij onder de schaduw Uwer vleugelen." Met welk een eenvoudig voorbeeld geeft David zijn gesteldheid te kennen, alsook het werk en de bewaring des Heeren. Want als hij spreekt over 'de schaduw Uwer vleugelen', dan voelde hij zichzelf als een nietig en weerloos vogeltje of een kuikentje. Hij vergelijkt zijn vijanden met roofvogels die zich op hem wilden werpen, en zijn Heere met een hen. Zoals we weten lokt een hen haar jongen naar zich toe, wanneer zij een roofvogel ziet cirkelen boven de jonge kuikens, en verbergt hen daarna onder haar vleugels. Zo lokt de Heere Zijn bestreden volk tot Zich door het geloofsbeginsel in beoefening te brengen, waardoor zij de toevlucht tot Hem mogen nemen in al hun beproevingen, en mogen zij net zo lang bij Hem blijven totdat de benauwdheid voorbij is gegaan (Ps. 57 : 2). Christus' verborgen lokkingen gaan het toevluchtnemen tot Hem vooraf. Deze lokkingen veroorzaken een afzien van zichzelf en van alle schepselen, en een gelovig opzien tot Hem om uitkomst, om bescherming alsook om in gemeenschap met Hem te mogen zijn.

Geloven brengt alreeds verlichting aan, doch het ongeloof twisting. Het geloof, hetwelk in beoefening mag zijn, ziet op Christus, doch het ongeloof ziet op zichzelf en de vijanden van de Kerk. Het geloof geeft de gelovige te geloven dat God machtig is te verlossen. Het geloof overwint de wereld van onoverkomelijke bezwaren, en ziet alles in Christus voor tijd en eeuwigheid.

Gaf de Heere dan uitkomst aan David? Jazeker, want toen David door Saul omsingeld was, kwam een boodschapper tot Saul, die hem meedeelde dat de Filistijnen het land waren binnengevallen. Daarop trok Saul met zijn mannen zich van David terug. Ziet u, dat zelfs een heel leger op de been gebracht kan worden tegen de vijanden van Gods volk, om één van hen, die in grote nood verkeerd te verlossen? Ziet u, dat alle dingen moeten medewerken ten goede, namelijk dengenen die naar Zijn voornemen geroepen zijn? (Rom. 8 : 28). Wanneer zij dan onder de schaduw van Zijn vleugelen gezeten zijn, mogen zij niet alleen weten beschermd te worden, maar ook dat zij nabij de Heere mogen zijn. O, die nabijheid des Heeren is met geen pen te beschrijven. Onder Christus' beschermende vleugels mogen zij 's Heeren daden overdenken en bewonderen. Hoor, wat David zegt: "Want Gij zijt mijn Hulp geweest, en in de schaduw Uwer vleugelen zal ik vrolijk zingen" (Ps. 63 : 8). Zingen? Wanneer de roofvogels boven hen cirkelen, wanneer de vijand op de been is om hen te verslinden? Ja, want dan is de Heere hun Toevlucht, en Hij zal het voor hen opnemen. Wat een vertroosting is dat voor Gods volk, wanneer zij in hachelijke omstandigheden verkeren, en

Meditatie vervolg

zij nabij Hem mogen zijn. Dan vrezen zij geen mens noch duivel, want God is aan hun zijde. Maar zij zullen onder deze vleugelen ook onderwijs krijgen, doordat de Heere hen bepaalt bij de oorzaak van hun bescherming en zaligheid. Die oorzaak is God Zelf. God de Vader heeft naar Zijn welbehagen Zijn Zoon gezonden om Zijn deugden te verheerlijken en Zijn Kerk te verlossen. Christus Zelf kreeg als Borg voor de Zijnen geen beschermende vleugels over Zich, zodat Hij hangend aan het kruis uitriep: "Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten." Hij hing daar als een duif omringd door roofvogels. Hij stierf, doch stond ten derde dage op als Overwinnaar over dood en hel. De vrucht daarvan is, dat Hij Zijn Kerk zal vergaderen, beschermen en in Zijn gemeenschap zal terugbrengen.

Volk, mag u zo door het geloof onder Zijn vleugelen bescherming vinden? O, dan kunt u ook de toekomst ingaan. Overdenk, wat het Christus gekost heeft om u te verlossen, en u nog verlost en u zal blijven verlossen. Straks mag u eeuwig in Zijn gemeenschap verkeren, en gelijkworden aan Zijn heerlijk lichaam. Dan zult u eeuwig verlost zijn van uzelf om dan eeuwig bij uw Heere te zijn. Jong en oud, mocht deze meditatie u tot heilige jaloersheid verwekken, opdat u door genade de inhoud mag leren verstaan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen