De HEERE is mijn Herder (9)

Enkele lezingen gehouden door een Schotse predikant voor de jongeren in Engeland over Psalm 23. De dominee was voor hij predikant werd twaalf jaar schaapherder.

We gaan nu naar het laatste gedeelte van vers 2 uit Ps. 23: "Hij voert mij zachtkens aan zeer stille wateren”.

Wat een mooi beeld wordt hier door David gebruikt. We moeten er aan denken dat David in Israël leefde, een land waar vaak gebrek aan water was. Men kende slechts de vroege en de spade regen en daarom was water een heel kostbaar bezit.

Nu zal iemand zeggen: "Schapen drinken geen water". Dat is echter niet juist. Een schaap moet drinken om te overleven. Bedenk dat een schaap zeventig procent vocht bij zich heeft en ook de mens heeft veel vocht bij zich, wat nodig is voor gezondheid en ontwikkeling.

Nu is het zo, dat schapen soms weinig schijnen te drinken. Dat komt omdat ze vaak "aan stille wateren" geleid worden. Met die stille wateren bedoelen we in de eerste plaats de dauw.

Wanneer ik 's morgens met mijn kudde op stap ging, zocht ik die plaatsen op, waar de zonnestralen het laatst opkwamen. De dauw lag in de vallei over het groene gras en de grasvelden leken wel op parelvelden. Hier konden de schapen zich te goed doen en de beesten konden eten en drinken tegelijk. Bereikten echter de zonnestralen het gras, dan verdween de dauw meteen.

De Heere heeft Zijn volk ook beloofd: "Ik zal Israël zijn als de dauw" (Hos. 14 : 6). Deze belofte van de Heilige Geest, afgebeeld door de dauw, heeft de Heere aan Zijn ganse Kerk gegeven uit Joden en heidenen. Wat een goedheid van Hem zo Zijn kerk te voeden en te leiden aan zeer stille wateren.

Maar bij "zeer stille wateren" kunnen we, behalve aan de dauw, nog aan iets anders denken.

Weer gaan mijn gedachten terug naar de tijd dat ik schaapherder was. Als ik met mijn kudde van de heuvels en valleien terugkeerde en thuis kwam, waren de dieren erg dorstig. Nu passeerde ik met mijn dorstige kudde eerst een snelstromende stroom, waarin grind en steentjes werden meegevoerd. Al hingen de tongen uit de bek van dorst, zo gingen de schapen nooit naar dit snelstromende water. Zij wilden uit dat water niet drinken! Waarom niet? Ik weet het niet. Was het omdat er grind en vuiligheid in het water waren? Was het omdat het water over hun neus spoelde? In ieder geval dronk er geen schaap van, hoe dorstig het ook was.

Daarna kwam ik met de kudde bij een ander water, een stilstaand water, een water dat nauwelijks bewoog. En hier deden de schapen zich tegoed aan het heerlijke, verkoelende vocht. "Hij leidt mij zachtkens aan zeer stille wateren”.

Er zijn mensen die aan de Bijbel genoeg hebben. "Dat is mijn voedsel", zeggen ze. Maar ze vergeten iets. Een schaap moet ook aan het water geleid worden. Zoals ik reeds opmerkte, wordt met water de Heilige Geest bedoeld. Dit wijst erop dat Gods kind Woord en Geest tot voeding nodig heeft. "HEERE, maak mij Uw wegen bekend door Uw Woord en Heilige Geest" (Ps. 25). Die Geest heeft de Heere beloofd als waterbeken op het droge te willen uitstorten. Hoe nodig is het dat Gods kinderen door de Heilige Geest onderwezen en bediend worden.

Het is mij meer dan eens gebeurd dat een schaap afdwaalde en op een klip verzeild raakte waar veel gras was. Maar zo'n schaap kon niet meer terugkeren vanwege de steilte. Soms merkte ik pas dagen later dat het beest weg was. Ook waarschuwden mij anderen weleens en riepen: "Ginds bij de zee loopt een schaap van je". Schapen kunnen gemakkelijk de weg kwijtraken, maar ze kunnen uit zichzelf niet terug. Gods kind zal hiermee instemmen!

Met veel moeite bracht ik dan het afgedwaalde schaap terug in de kudde. Het had dagen alleen maar gras gegeten. Wat gebeurde? Enkele dagen later stierf het beest en als je dan de maag open sneed vond je een vaste grasbal in de maag. Door gebrek aan water was het dier gestorven. Ik geloof dat er in de kerk te weinig behoefte is aan de leiding van de Heilige Geest en aan het gebed. Zeker, we hebben het voedsel (het gras), maar als we de bediening van de Heilige Geest (het water) missen, dan gaat het niet goed.

Ik moet nu denken aan mijn overleden leermeester. Die zei vaak tegen me: "Als ik een uur heb om me voor te bereiden voor de preek, neem ik een kwartier voor het onderzoek in diverse boeken en drie kwartier breng ik op mijn knieën voor de Heere neer om te smeken om de leiding van Zijn Heilige Geest". Daarom gaf hij mij altijd de raad: "Verdeel je tijd wijs!”

Misschien is het u weleens opgevallen dat predikanten als Mc. Chejme, Rutherford en andere trouwe dienstknechten des Heeren een ding gemeen hadden: ze brachten een lange tijd in de eenzaamheid met God door! Wat lagen ze op hun knieën te worstelen om de Geest der genade en der gebeden!

(vervolg op blz. 142)

(Veruolg 'De Heere is mijn Herder')

Hoe hebben ze bij dagen en nachten de Heere als een waterstroom aangelopen. Zeker, er kunnen tijden van achteruitgang zijn, tijden van verval, ook in het leven van Gods kinderen. Maar Hij blijft zorgen voor Zijn schapen en Hij schenkt de behoefte aan Woord en Geest. Daarom staat er ook in de tekst waarover we spraken: "Hij leidt mij..." De Heere Zelf leidt Zijn kinderen door Woord en Geest, want Hij laat niet varen enig zaligmakend werk dat Zijn hand begon. Maar laten we dan ook de middellijke weg van onderzoek en gebed niet verwaarlozen, want de Heere heeft ons die middelen gegeven.

Mijn Herder is de Heere God; In Hem is al mijn lust. In groene weiden voert Hij mij, Aan wateren der rust.

(wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen