Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Uit de Bron (45b)

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Uit de Bron (45b)

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

De geboorte van Mozes

”Door het geloof werd Mozes, toen hij geboren was, drie maanden lang van zijn ouders verborgen ( )." Hebr 11:23

In deze tijd leefden er een man en een vrouw, die beiden de Heere vreesden en tot de stam van Levi behoorden.

De vader heette Amram en de moeder Jochebed. Ze hadden een meisje Mirjam en een jongetje Aaron. Nu was er pas weer een jongetje geboren. Dit jongetje moest nu volgens de koning in de rivier verdronken worden. Maar de ouders dachten er niet over. Zou een moeder haar kind kunnen laten doden? In de Bijbel staat: "Door het geloof werd Mozes, toen hij geboren was, drie maanden lang van zijn ouders verborgen, overmits zij zagen, dat het kindeke schoon was; en zij vreesden het gebod des konings niet."

Vast en zeker zagen vader en moeder door het geloof iets bijzonders in hun kind. Het was alsof de Heere hen liet weten, dat Hij een speciale bedoeling met dit kind had en op weg was het verdrukte volk uit hun lijden te verlossen. Was het niet Gods belofte, dat het vierde geslacht uit Eg5T)te uitgeleid zou worden en behoorde dit kind niet tot het vierde geslacht?

Door het geloof kregen de ouders daarom de moed om dit kind in hun huis te verbergen voor de wrede soldaten die speurend en loerend rond liepen!

Maar na drie maanden moest er toch iets gaan gebeuren. Het kind werd groter en kon niet langer in eigen huis verstopt worden. Daarom werd in het geheim naar een oplossing gezocht en die werd ook gevonden.

Langs de oever van de rivier de Nijl groeide een soort riet met grote, sterke bladeren. Hiervan maakte Jochebed een rieten mandje, dat van binnen en van buiten met pek bestreken werd. Daarna werd de kleine jongen erin gelegd en in het geheim naar de oever van de Nijl gebracht. Dit gevaarlijke werk werd alleen door moeder Jochebed verricht, daar Amram met de andere Israëlieten de hele dag voor de wrede tiran moest zwoegen en zweten.

Niet zover van het huis van Jochebed was een van de koninklijke badplaatsen. De prinses. Farao's dochter, ging daar iedere dag met haar hofdames een bad nemen. Jochebed wist dit en daarom had zij het mandje met het kind tussen het oeverriet geplaatst, dicht bij die badplaats.

Mirjam, haar dochtertje van ongeveer twaalf jaar, wist van dit alles af en moest van haar moeder zo onopvallend mogelijk toezicht op haar kleine broertje houden.

Zo had moeder Jochebed haar kleine jongen tussen het oeverriet achtergelaten, terwijl rondom gevaren dreigden. De soldaten zouden het kind immers kunnen horen huilen en de krokodillen zouden het kunnen verslinden. Maar moeder Jochebed en vader Amram wisten dat er Eén was. Die hun kind beschermen en bewaren kon.

Toen Mirjam op zekere dag op de uitkijk stond, zag zij de prinses met de hofdames naderen. Zij ging met haar deftige gevolg zich wassen in de buurt van het biezen kistje en het duurde dan ook niet lang of de prinses ontdekte het. Ze ging er heen, sloeg het deksel op en zag de kleine jongen, die juist begon te huilen. De prinses begreep meteen, dat het een kindje was, dat voor haar vader verborgen werd gehouden. "Dit is een jongetje van de Hebreeën!", riep ze en daarmee bedoelde ze de Israëlieten.

”Wist ik maar iemand die zolang voor dit kind wilde zorgen!" sprak ze. Nee, de prinses dacht er niet aan dit lieve jongetje te laten verdrinken.

Meteen kwam Mirjam eraan, die alles gezien en gehoord had.

”Zal ik iemand halen die voor het kind zorgen wil? Ik weet wel iemand!" vroeg ze beleefd.

”Heel goed", sprak de prinses en meteen riep Mirjam haar moeder.

Natuurlijk kwam Jochebed meteen en de prinses gaf haar het jongetje om zolang voor hem te zorgen. Als hij wat groter was, moest de prinses hem op het paleis hebben!

”U hoeft het niet voor niets te doen, want ik betaal de kosten, " sprak de prinses.

Wat was moeder Jochebed blij!

Voorlopig mocht ze haar kind nu thuis houden. De soldaten wisten niet beter of het was de prins, het kind van de prinses. Toen het jongetje groter werd, bracht zijn moeder hem naar de prinses, die hem de naam Mozes gaf Die naam betekent: "Uit het water getrokken!"

Wat een blijdschap voor Amram en Jochebed was het, dat zij wisten dat hun kind binnen de muren van het paleis in alle rust en vrede opgroeide. Hoe zullen ze de zorg en wijsheid van de Heere in alles gezien hebben. In geloof en stil vertrouwen wachtten zij af, wat de Heere verder met dit bijzondere kind voorhad!

De prinses behandelde Mozes alsof het haar eigen zoon was. Hij kreeg een deftige opvoeding en moest heel veel leren, zodat hij al gauw een wijze en voorname prins begon te worden!

De harten der Egyptenaren, Die eertijds Isrel gunstig waren. Verkeerden toen in bitt're haat; Des HEEREN volk werd bits versmaad; Men smeedde lagen tot hun val; Verdrukking trof hun overal. (Ps. 105:14)

Dit artikel werd u aangeboden door: https://www.gergeminned.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 4 april 2002

De Wachter Sions | 8 Pagina's

Uit de Bron (45b)

Bekijk de hele uitgave van donderdag 4 april 2002

De Wachter Sions | 8 Pagina's