Uit de Bron (74b)

De doortocht door de Jordaan

"En gans Israël ging over op het droge ( )." (Jozua 3:17)

Hierna was het ogenblik aangebroken, dat ook de priesters en de ark hun plaats in het midden van de Jordaan moesten verlaten. Alles gebeurde op het bevel van de Heere Die tot Jozua sprak: "Gebied den priesters, die de ark der getuigenis dragen, dat zij uit de Jordaan opklimmen." Meteen sprak Jozua: "Klimt op uit de Jordaan.”

Nauwelijks hadden de voetzolen van de priesters het water verlaten of de Jordaan begon weer te stromen.

De koningen van Kanaan hoorden met grote schrik, dat de Israëlieten in hun land gekomen waren, maar zij misten de moed om tegen Israël te strijden. Vooral het uitdrogen van de wateren van de Jordaan door de Heere had grote indruk op hen gemaakt. Hoe duidelijk bleek, dat Israël een machtige God had.

Voor de Israëlieten nu verder trokken, gaf Jozua bevel dat alle mannen eerst besneden moesten worden. Verder werd ook het paasfeest gevierd. Zowel van de besnijdenis als van het paasfeest was in de woestijn niets gekomen, zodat deze beide instellingen van de Heere nu tot de eerste werkzaamheden in Kanaan behoorden. De plaats waar dit gebeurde werd Gilgal genoemd.

Ook mocht het volk nu al de vruchten van het land Kanaan genieten, want het overjarige koren, dat de gevluchte bewoners hadden achtergelaten, kon door de Israëlieten gegeten worden, zodat het manna voortaan niet meer nodig was.

Zo was nu het hele volk aan de andere kant van de Jordaan in het beloofde land aangekomen. Deze maand was het precies veertig jaar geleden dat het Egypte had verlaten en nu mocht het onder leiding van Jozua Kanaan binnengaan. De Heere had Zijn belofte, de kinderen van Abraham, Izak en Jakob dit land te zullen geven, langs een wonderlijke weg vervuld, zodat het waar is, wat wij zingen:

't Is trouw, al wat Hij ooit beval; Het staat op recht en waarheid pal. Als op onwrikb're steunpilaren; Hij is het. Die verlossing zond Aan al Zijn volk; Hij zal 't verbond Met hen in eeuwigheid bewaren. (Psalm 111:5)

We weten, dat de Heere door de woestijnreis van de Israëlieten ook het leven van Zijn kinderen door deze wereld naar het hemelse Kanaan heeft afgebeeld.

Aan het einde van deze aardse woestijn komen zij straks aan de doodsjordaan. Niet één van Gods kinderen kan uit zichzelf door deze brede doodsrivier.

"Hoe kom ik daar toch door? " is vaak hun bange vraag.

Gelukkig, de Heere zal bij Zijn kinderen zijn.

Hij Die afgebeeld werd door de verbondsark die voorging, zal ook Zijn kinderen voorgaan, zodat ze veilig in het hemelse Kanaan aankomen.

Gij hebt mijn ziel beveiligd voor den dood; Gij richt mijn voet, dat hij zich nimmer stoot'; Gij zijt voor mij een schild in allen nood; Gij hebt mijn smart verdreven: Uw dierb're gunst is m'altoos bijgebleven. 'k Zal, voor Gods oog, naar Zijn bevelen leven; Zo word' door mij Zijn naam altoos verheven,

Zo word' Zijn lof vergroot. (Psalm 56:6)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen