Noodzakelijk onderwijs om de wegen van de Goddelijke regering niet nieuwsgierig te onderzoeken maar ootmoedig te aanbidden (19)

Meditatie

Het is Gods eer een zaak te verbergen, maar de eer der koningen een zaak te doorgronden. Spr. 25:2

Geliefde lezer,

Vorige week hebben we overdacht hoe de Heere Zijn pelgrims die in onze tekst 'koningen' worden genoemd, voorsmaakjes geeft van de hemelse heerlijkheid. Hoe bekroont de Heere Zijn geestelijke koningen op aarde door iets van de kroon der heerlijkheid te tonen! Tevens verzekert Hij hen hier van Zijn blijvende liefde, onveranderlijke trouw en Goddelijke ondersteuning. Zouden zij dan Christus' liefde met Zijn kruis willen ruilen voor een leven zonder Christus en zonder kruis? Zouden zij Christus niet meer begeren te beminnen en nodig te hebben door op Hem te leunen en gebruik te maken van Zijn dierbaar bloed en gerechtigheid? O weet dat uw Jezus altijd met u is op welke weg de Vader u ook leidt. Omdat de Vader Zich niet vergist in uw leven, zo ook Christus niet, want Hij en de Vader zijn één (Joh. 10:30). Op Zijn lijdensweg heeft Jezus gezegd: n nochtans ben Ik niet alleen; want de Vader is met Mij (Joh. 16:32). In zekere maat moest Hij deze alleen betreden, zodat Hij aan het kruis uitriep van God verlaten te zijn. Dit zei Hij als Borg, opdat God de Vader u niet altijd eenzaam uw weg laat vervolgen, maar Zijn trouwe zorg en leiding doet opmerken. Daarom willen we thans overdenken dat Hij Zijn geestelijke pelgrims ook wil verzekeren van Zijn Vaderlijke leiding op de koninklijke weg naar de hemel. Vrienden, als onze ziel als een gespeend kind is, verenigd met Vaders wil (Ps. 131:2), dan zal Zijn hand in ons leven niet ver­ borgen blijven. Al mag het pad van de geestelijke pelgrims dan eenzaam zijn, en kunnen zij dikwijls hun hartgesteldheid niet uiten, nochtans begeren zij geen andere weg, omdat Jezus voor hen de Weg is en de Vader hen als met Zijn Eigen hand leidt naar het hemelse Immanuëlsland. Altijd hebben de pelgrims te zien op Jezus, hun Voorloper, Die Zijn dierbaar bloed voor hen heeft gestort, en hen daardoor nabijgebracht ofwel met God verzoend en in Zijn gemeenschap heeft hersteld. Het is Gods Geest Die voor Christus plaatsmaakt. Hem in de ziel verheerlijkt en tevens verzekering geeft dat de Vader hen om Christus' wil leidt en leert tot Zijn eer en tot hun zaligheid. Is het geen groot heilgeheim van het evangelie dat de geestelijke pelgrims de geloofsleer ontdekt krijgen dat God Vader is van al Zijn kinderen? Zeker, elk kind van de Vader weet dit naar de mate van het geloof, zoals onze catechismus in Zondag 23 zegt: Zoverre ik zulke weldaad met een gelovig hart aanneem."

De natuurlijke mens kan wel zeer goede denkbeelden van de Vaderlijke leiding hebben, doch hij blijft vreemdeling van wat onze tekst zegt: Maar de eer der koningen een zaak te doorgronden. De godsdienstige mens kan zich wel zeer veel aanmatigen, maar ook hij blijft vreemdeling van onze tekstwoorden. Weet, alleen de koningen waar onze tekst van spreekt verkrijgen de zaligmakende kennis ervan, omdat God door Zijn Geest in hun ziel schijnt. Zij zijn de zalving van Christus deelachtig, en ontvangen zaligmakend onderwijs uit de schat van het evangelie. Onze tekstwoorden bevestigen dit: Het is Gods eer een zaak te verbergen, maar de eer der koningen een zaak te doorgronden. Gods verborgen onderwijs komt dan niet alleen tot hun oor, maar ook in hun hart. Hij deelt het niet alleen mee aan hun verstand, maar Hij buigt ook hun wil, zet Zijn stempel op hun hart, openbaart hen Zijn liefde, neemt hen bij de hand, en opent hun ogen voor Zijn Vaderlijke leiding, trouw, zorg en liefde. Dit veroorzaakt een kinderlijk vertrouwen en afhankelijkheid, wat gepaard gaat met kinderlijke vreze en eerbied om in de weg van Zijn geboden te leven. Wij zullen deze grote verborgenheid nooit leren, tenzij de Heere Zelf ons onderwijst. De Vader is Vader van al Zijn kinderen. Die door Christus verlost en door Zijn Geest levendgemaakt en onderwezen worden. Door Christus mogen zij allen het voorrecht van Vaders liefde bezitten.

Gelijk in het natuurlijke leven een kind van achttien jaar en een kind van twee jaar hun vader aanspreken met vader, zo ook in het geestelijke leven. Al mist een zwakgelovige de zekerheid des geloofs, dan nog heeft het een geheiligd recht ontvangen. Vader Brakel zegt zo duidelijk: Het geloof bestaat niet in de verzekering, maar in het toebetrouwen van zijn ziel aan Christus als zijn gerechtigheid." Heeft Christus alleen de verzekerden aangedrongen om God als Vader aan te spreken, toen Hij hen het allervolmaaktste gebed leerde: ij dan, bidt aldus: nze Vader, Die in de hemelen zijt? (Matth. 6:9). Spoort onze catechismus alleen degenen aan het 'onze Vader' te bidden, die zich bewust zijn van hun aandeel aan Christus? We lezen in antwoord 120: Opdat wij van stonde aan, in het begin onzes gebeds, in ons de kinderlijke vreze en toevoorzicht tot God verwekke." Denkt u dat Christus deze aanspraak van het gebed geleerd heeft om Gods bekommerd volk, dat dikwij'ls heen en weer geslingerd wordt twijfelmoedig te maken? Integendeel, maar juist om hun geloof te versterken! Twijfelt u dan dat God uw Vader is? Des te meer moet u in kinderlijk vertrouwen Hem om de bewustheid hiervan smeken.

We lezen dat Johannes op Patmos een stem uit de troon hoorde, die sprak: ooft onzen God, gij al Zijn dienstknechten, en gij die Hem vreest, beide klein en groot! (Openb. 19:5). Hiermee worden niet alleen Gods knechten bedoeld die uitgestoten zijn in Zijn wijngaard, maar al Gods volk. Zij allen zijn dienstknechten van God en kinderen van de Vader, en dienen Hem gewillig en met blijdschap. Wat ons vervolgens opvalt, is dat de stem uit de troon beide klein en groot oproept om God te prijzen, hetzij klein-of grootgelovigen, kinderen, jonge mannen en vaders in de genade. Het is waar, het gelovig aanroepen van de Vadernaam is het deel van de meer geoefende en bevestigde christenen, die Hem door Gods Geest mogen kennen als hun Vader, en uit Zijn hand de witte keursteen van de rechtvaardigmaking hebben ontvangen. En nu is het niet alleen uit vrije genade om hen dit recht te schenken, maar ook als zij deze grote weldaad deelachtig mogen worden. Christus

Meditatie vervolg

heeft het recht voor hen allen verworven, en daarom ook het recht om hen allen aan te sporen. Hij sprak Zijn discipelen toe: ant uw Vader weet wat gij van node hebt, eer gij bidt (Matth. 6:8).

We weten hoe hoog we tegen deze zaak opzien! Doch de Heere kan de hoogten in één ogenblik wegnemen, en de innige genegenheid tot de Vadernaam gelovig verwekken. Ons hart is ontroerd terwijl wij dit schrijven, daar deze tekstwoorden ons zoveel te zeggen hebben. We weten dat de Vadernaam zulk een gewichtige en hoogwaardige Naam is, en dat we dit niet zomaar op onze lippen zullen nemen.

Toen John Knox op zijn sterfbed lag, en het 'Onze Vader' begon op te zeggen, stopte hij en zei: Vrienden, wie kan deze heilige woorden uitspreken? " We weten daarom geen heiliger naam dan die van de Vader. Doch toen we lichamelijk zwak waren, en aan de troon der genade worstelden of de Heere ons kracht wilde geven om op Zijn dag tweemaal voor te kunnen gaan, daalde er zulk een zoetigheid in onze ziel, en mochten we Jezus' beminnelijke stem horen: ijn Vader weet wat gij van node hebt, eer gij bidt (Matth. 6:8). Door de wolken die we zo zeer gevreesd hadden, braken zoveel zegeningen door, dat we het duizendste deel daarvan niet kunnen zeggen. Die dierbare Jezus maakte bekend dat niet alleen Hij van onze weg en beproeving afwist, maar ook die lieve Vader, en dat ook wij dit door Zijn Geest mochten weten! Vrienden, dit gaf een pleitgrond in onze ziel of de Vader dit ons om Christus wilde schenken. Het werd wel beproefd, maar Hij vervulde het op een wonderlijke wijze! Zijn Naam zij gedankt.

Hoe mogen de pelgrims uitvinden, dat in de Vadernaam Zijn eeuwige liefde verklaard ligt: a, Ik heb u liefgehad met een eeuwige liefde (Jer. 31:3). In deze Naam wordt bevestigd dat Hij Zijn kinderen wil onderwijzen: n al uw kinderen zullen van den HEERE geleerd zijn (Jes. 54:13). In die Naam verzekert Hij om Zich over hen te ontfermen: elijk zich een vader ontfermt over de kinderen, ontfermt Zich de HEERE over degenen, die Hem vrezen (Ps. 103:13). Ja, in deze Naam belooft Hij voor hun ziel en lichaam zorg te dragen, en hen aan het einde van de pelgrimsreis op te nemen in het Vaderhuis met Zijn vele woningen (Joh. 14:2). Vrienden, we wensen u van harte deze Vaderlijke leiding toe, want daarin vindt u werkelijk rust, veiligheid en zekerheid!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen