Uit de Bron (237b)

Daniël in de leeuwenkuil

”Hij verlost en redt, en Hij doet tekenen en wonderen in den hemel en op de aarde; Die heeft Daniël uit het geweld der leeuwen verlost.” (Daniël 6:28)

Waarom had Daniël open vensters naar Jeruzalem?

Lang geleden had Salomo bij de inwijding van de tempel gebeden of de Heere naar Zijn kinderen zou willen luisteren als ze - weggevoerd naar een vreemd land - met het gezicht gekeerd in de richting van de tempel te Jeruzalem hun zonden zouden belijden. In de tempel werden immers de offers gebracht die heenwezen naar het lijden en sterven van de Heere Jezus. Alleen om Zijnentwil kon er vergeving van zonden gekregen worden.

Daarom had Daniël het gezicht gekeerd naar de plaats waar eens de tempel gestaan had en deed, net als Salomo, belijdenis van zijn zonden en sprak: Wij hebben gezondigd en verkeerdelijk gedaan, wij hebben goddelooslijk gehandeld” (1 Koningen 8:47). In Daniëls hart leefde het:

Vraagt naar den HEER' en Zijne sterkte; Naar Hem, Die al uw heil bewerkte; Zoekt dagelijks Zijn aangezicht. (Ps.105:3)

De boze mannen stonden op de uitkijk en hadden op dat ogenblik gewacht. Toen ze Daniël naar de opperzaal

zagen gaan, zagen ze hoe hij neerknielde en tot de Heere bad. Nu wisten ze het! Hier was de man, die durfde in te gaan tegen het bevel van Daríus.

Haastig keerden ze naar het paleis terug om het de koning te vertellen.

”Hebt u niet, o koning, pas een nieuw bevel uitgevaardigd? En zou hij, die er tegen inging, niet gestraft worden met de dood in de leeuwenkuil? ” vroegen ze.

”Ja, dat bevel is uitgevaardigd, ” gaf de koning toe.

”Nu, Daniël, die Jood, durft uw bevel te overtreden. Hij bidt 's morgens, 's middags en 's avonds tot zijn God. Hij doet het openlijk, zodat iedereen kan zien, dat hij uw gebod overtreedt.”

Toen de koning dat hoorde, werd hij erg bedroefd. Nu begreep hij, waarom het de mannen te doen was. Het was hen om de val van Daniël, zijn goede vriend en raadgever, te doen. Diep verslagen zat de koning neer. Bedroefd keek hij voor zich uit. Zou er geen mogelijkheid zijn om zijn vriend van de leeuwenkuil te bevrijden? In de Bijbel staat: ”Hij stelde het hart op Daniël om hem te verlossen, ja tot den ondergang der zon toe bemoeide hij zich om hem te redden.”

Maar er was geen redden aan. ”Denk er aan, o koning, dat een wet van Meden en Perzen onherroepelijk is. Daaraan valt niet te tornen. Daniël moet naar de leeuwenkuil, ” spraken de boze mannen tot de koning.

Kort hierna werd Daniël gevangen genomen en naar de leeuwenkuil gebracht. Bij de kuil gekomen, wierpen ze hem voor de hongerige leeuwen.

De koning riep nog met droeve stem: ”Uw God, Dien gij geduriglijk eert, Die verlosse u.”

Toen werd er een steen op de ingang van de kuil gelegd en die werd verzegeld met de ring van Daríus en enkele voorname dienaars. Waarschijnlijk hebben de vijanden van Daniël hierop aangedrongen, want zij merkten wel dat de koning erg bedroefd was en alles op alles had gezet om Daniël van de leeuwen te redden. Daarom hadden zij het voor elkaar weten te krijgen dat er een steen op de toegang van de kuil kwam, voorzien met het zegel van de koning en enkele dienaars. Nu pas waren de vijanden gerust dat Daniël nooit meer uit de leeuwenkuil zou kunnen komen.

De uren die nu volgden waren voor Daríus vreselijk.

Anders was er elke avond muziek en vrolijkheid in de zaal, waar de koning zijn maaltijd gebruikte. Nu bleef het doods en stil. De koning wilde niet eten en bracht eenzaam de nacht door.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen