Uit de Bron (9b)

Simeon en Anna zien het Kindeke en prijzen de Heere

Een Licht tot verlichting der heidenen en tot heerlijkheid van Uw volk Israël. (Lukas 2:32)

Zoals meestal het geval was, waren er heel wat mensen in de tempel. Overal liepen ouders met kinderen en offerdieren rond. Toch wist Simeon precies waar hij moest zijn, want hij liep regelrecht op het Kindeke af. De Heilige Geest vertelde hem waar hij het Kindeke kon aantreffen. Verheugd liep hij naar Maria toe en nam heel eerbiedig het Kindeke in zijn armen. Hij wist dat hij nu de grootste Schat van hemel en aarde droeg. Daar lag de Schepper, de Zoon van God. Toen sloeg Simeon de ogen naar de hemel en begon de lofzang te zingen. Het was een lofzang op de Heere Jezus, met Wie hij zo onuitsprekelijk blij en gelukkig was. Hij zong:

Zo laat Gij, Heer', Uw knecht, Naar 't woord, hem toegezegd, Thans henengaan in vrede; Nu hij de zaligheid, Zo lang door hem verbeid, Gezien heeft, op zijn bede. (Lofz. van Simeon:1)

Simeon had de Heere in het hart en het Kindeke Jezus in zijn armen en nu verlangde hij om te sterven. Hij kon in vrede heengaan omdat de Heere Jezus Zijn Zaligmaker was. Alle vrees voor de dood was geweken. Er was in zijn hart een verlangen naar boven. Hij wenste spoedig te sterven en bij de Heere te zijn.

Heel lang geleden had vader Jakob, toen hij zijn dood gewaande zoon Jozef weer ontmoeten mocht, gesproken: Dat ik nu sterve, nadat ik uw aangezicht gezien heb” (Genesis 46:30). Maar nu had Simeon de ”meerdere Jozef”, namelijk de Heere Jezus gezien en daarom verlangde hij heen te gaan. Hij kon van alles afscheid nemen, nu de Heere zo dicht bij hem was. Omdat de Heilige Geest op Simeon was, voorzegde hij dat de komst van de Heere Jezus zou dienen om Joden en heidenen een nieuw hart te geven. Zij zouden uit de duisternis van de zonde worden getrokken tot het Licht, de Heere Jezus. Hem zouden ze tot hun eeuwige vreugde mogen leren kennen.

De komst van de Heere Jezus zou dus velen tot voordeel zijn. Maar anderen zouden Hem niet als Zaligmaker nodig krijgen. Zij zouden weigeren als zondaar tot Hem te komen om door Hem voor eeuwig behouden te worden. Voor die mensen zou Hij niet tot voordeel, maar tot een oordeel in de wereld gekomen zijn.

Toen gaf Simeon het Kindeke weer aan zijn moeder terug en zegende hen. Daarna voorzegde hij dat het Kindeke een weg van lijden en sterven wachtte. Straks zou Maria zien hoe de Heere Jezus aan het kruishout zou hangen en dan zou er als het ware een zwaard door haar ziel gaan, zo smartelijk zou dat voor haar zijn. Jozef en Maria luisterden met verwondering naar de woorden van Simeon.

Nauwelijks was hij uitgesproken of daar kwam nog iemand aan. Het was Anna, een profetes. Zij was een godvrezende vrouw uit de stam van Aser. Heel lang geleden was het tienstammenrijk naar Assyrië weggevoerd. Toen later het tweestammenrijk na zeventig jaar uit Babel mocht terugkeren, waren daar ook mensen uit het tienstammenrijk onder geweest. Zowel uit het tweestammenrijk als het tienstammenrijk waren er mensen tot de Heere bekeerd geworden.

Anna stond bekend als een vrouw die zelfs andere mensen de weg der zaligheid verkondigde. Daarom werd zij een profetes genoemd. Zij was al heel oud, want de Bijbel vertelt dat ze een weduwe was van vierentachtig jaar, die maar zeven jaar getrouwd was geweest.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen