Terzijde
Popmuziek
Het RD besteedde de afgelopen weken veel aandacht aan wat genoemd wordt 'gospelmuziek'. Aanleiding was een enquète van de krant onder leerlingen van reformatorische scholen voor voortgezet onderwijs over hun muzikale belangstelling. Een op de drie reformatorische jongeren luistert naar gospelmuziek, zo rapporteerde de krant als meest in het oog springend resultaat.
Een artikelenserie over jongeren en gospelmuziek volgde. De strekking was overwegend afwijzend. Wel trof opnieuw de verdeeldheid van de gereformeerde gezindte pijnlijk. Zo kwamen ook enkele mensen aan het woord van een gereformeerde-bondsgemeente waar zelfs op gezette tijden gospelmuziek in de kerkdienst wordt toegelaten: 'We gebruiken een elektronische piano, twee gitaren, een fluit en een Peruaans drumstel. Dat is niet zo heftig, maar het geeft wel een ritmische impuls, waarbij het fijn zingen is.’
Persoonlijk konden we het meeste instemmen met de artikelen van de heer J. Mulder ('Gospel vreemd vuur op het altaar', RD 15-11) en drs. L.D. van Klinken namens de Projectgroep Media ('Popmuzieksfeer trekt jongeren af van eenvoudige bediening van Gods Woord', RD 24-11).
Gospel is het Engelse woord voor Evangelie. Gospelmuziek is een 'christelijke' variant van popmuziek. De kernbezwaren tegen gospelmuziek zijn op twee noemers te brengen. De boodschap van 'gospel' is veelal puur remonstrants of erger. Daarbij wijst de praktijk uit, dat de muziek van 'gospel' de weg baant naar de popmuziek zelf. Of, zoals de hoofdredactie van het RD 24-11 met instemming een Amerikaanse predikant citeerde: 'Gospel is de loopplank van de christelijke wereld naar die van de popmuziek'.
Maar wat ons de afgelopen weken heeft bevreemd, is dat na de bekendmaking van de scholierenenquête alle aandacht ernaar uitging dat een op de drie reformatorische scholieren luistert naar deze gospelmuziek. Dát was voor ons niet het opzienbarende. Men kon het, gezien de invloed die de EO in de gereformeerde gezindte heeft, verwachten. We wagen de stelling, dat dat onder jongeren van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland beslist gunstiger is. We denken dat onder onze jeugd bepaald breder de overtuiging leeft, dat het Evangelie (Gods Woord) niet op deze wijze gecombineerd kan worden met de popmuziek, met al het wereldse daaromheen.
Maar het scholierenonderzoek bracht meer aan het licht. Bijna twee derde van de jongeren luistert naar popmuziek. Van degenen die naar gospel luisteren, luistert meer dan de helft ook naar pop. Bij elkaar opgeteld betekent dat, dat vijf op de zes leerlingen van reformatorische scholen voor voortgezet onderwijs luistert naar pop-(en/of gospel-)muziek. Zou dát aantal onder jongeren van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland ook gunstiger liggen? We vrezen van niet.
Enerzijds beseffen deze jongeren nog wel, dat er geen gemeenschap kan zijn tussen Christus en Belial. Anderzijds zien zij er blijkbaar geen bezwaar in om Belial rechtstreeks te dienen. Want dat is het. Wij vrezen dat een aanzienlijk deel van onze jeugd zó leeft.
Onlangs viel in het RD de uitdrukking 'burgers van twee werelden'. Men bedoelde daarmee jongelui die zich thuis en in de kerk houden aan de daar geldende regels. Maar binnen hun vriendenkring, op school of op het werk, en met hulp van de moderne media volgen ze de nieuwste maatschappelijke ontwikkelingen, met muziek, uitgaansmogelijkheden, kleding, enzovoort.
Dat moet ons zeer verontrusten. Het betekent dat een belangrijk deel van onze jeugd zondags in de kerk zit en door de week op de catechisatie, maar hun hart ligt bij de popmuziek; misschien hebben zij die zo juist nog beluisterd, op weg naar de kerk....
Wat is popmuziek? Het woord betekent eigenlijk niet meer dan populaire muziek. Maar men is er speciaal een bepaald soort muziek onder gaan verstaan dat in het midden van de vorige eeuw is ontstaan in Amerika met de rage van 'rock-'n-roll', gevolgd door in Engeland de Beatles en de Rolling Stones. Ouderen onder ons zullen zich die namen nog wel herinneren. Alle popmuziek gaat daarop terug. Overigens zijn er allerhande soorten en varianten onder te vinden. Sommigen gaan heel ver, anderen minder, maar bepaalde trekken hebben ze alle gemeenschappelijk.
Kenmerkend voor alle popmuziek is het opstandige, tegendraadse, rebelse karakter. De artiesten keren zich tegen de gevestigde orde, tegen het gezag, tegen de geldende normen en waarden, tegen de oudere generatie. Alle remmen moeten los. Alles moet ondersteboven. Bandeloosheid en chaos worden verheerlijkt. De rauwe, chaotische toon van de muziek onderstreept dat. Vandaar ook de verheerlijking van vrije seks en drugsgebruik in het wereldje van de popmusici en in hun optreden.
De boodschap is: Leef je maar uit; doe wat je zelf lekker vindt. Dat kan soms heel ver gaan. Het is zelfs heel gebruikelijk, dat zij onder de muziek grove godslasterlijke taal uitslaan, en openlijk satan, dood en hel verheerlijken.
Nu weten we wel, dat veel jongeren daarop zeggen, dat zij alleen maar naar de muziek luisteren. De woorden interesseren hen niet, of – zeggen ze – we kunnen die Engelse woorden niet eens verstaan door al dat lawaai, maar het gaat ons om de muziek. Die is zo opwindend.
Juist, inderdaad, dat is zij. Opwindend. Muziek is nooit waardevrij. Muziek doet altijd wat met ons. Degene die muziek maakt, heeft een bepaalde kijk op het leven en wil die in zijn muziek uitdragen. Dat is kenmerkend voor alle kunst. Wat er in de kunstenaar leeft aan opvattingen, gevoelens, emoties, wil hij naar buiten brengen, overdragen aan anderen door middel van zijn kunst. Dat kan ten goede zijn, maar ook ten kwade. Muziek kan ontroeren, zodat je tot tranen toe bewogen wordt. Muziek kan ook verharden, zodat de stem van het geweten tot zwijgen wordt gebracht. Soms in een en hetzelfde muziekstuk.
De voornaamste instrumenten in de popmuziek zijn de gitaar, bas en drum, met elektrische versterking. Popmuziek moet meest hard zijn, genadeloos, oorverdovend. Gewetenverdovend. Het eentonig gehonkebonk stompt af. Uitgekiende instrumentele begeleiding zorgt voor een opzwepend effect dat toewerkt naar een climax. De muziek maakt het beest in de mens los.
Koning Nebukadnezar richtte in het dal Dura een gouden beeld op en wilde dat iedereen dat beeld zou aanbidden. Het was niet voor niets dat hij daarvoor gebruik maakte van muziek. De duivel weet de juiste sfeer wel te scheppen.
Popmuziek is het middel bij uitstek van de satan om het kwaad in het hart te strooien, het geweten te doen verstommen en algehele verharding en onverschilligheid in de mens te werken.
Het begint met nieuwsgierigheid, zelf ook eens willen horen waar je vrienden dagelijks over praten, en het werk gegarandeerd verslavend. Verslaafd aan de pop. Van hoe velen van onze jongeren zou dat gelden? En het gaat niet zomaar 'vanzelf' over. Integendeel, meestal van kwaad tot erger. Alle remmen van het geweten los.
Pas stond in De Saambinder een schoolervaring te lezen van de heer A. Karens, aldus: Een ouder vertelt het me. Haar zoon komt ermee thuis. Het gaat in de pauze over pop-en housemuziek. Een groep jongens en meisjes staat op het plein vlak bij het fietsenhok. Een van de jongens maakt de opmerking: 'Als er goeie brandvrije boxen zijn en ik mijn muziekje maar heb, dan geef ik er niet om als ik naar de hel moet…' Ik kan de moeder die het zegt, niet geloven. 'Het is echt waar meneer; u moet eens weten wat er hier en daar leeft onder de jeugd…!'
Jongen, meisje, die dit leest, ik hoop dat je hiervan schrikt. Zo krijgt de satan zijn prooi in zijn klauwen. En nu weet ik dat je denkt: Maar alle popmuziek is niet eender; ze gaan echt niet allemaal zo ver. Intussen zegt je geweten je al heel duidelijk (dat hoop ik tenminste) dat je breken moet met heel de boel. Doe het dan ook radicaal en vraag de Heere of Hij je wil vergeven en je standvastigheid wil geven om bij je besluit te blijven. Het zal je niet berouwen.
We besluiten met een woord van de apostel Paulus en daarmee wordt de hele popmuziekwereld geoordeeld, Filippenzen 4:8: oorts, broeders, al wat eerlijk is, al wat rechtvaardig is, al wat rein is, al wat lieflijk is, al wat wél luidt, zo er enige deugd is en zo er enige lof is, bedenkt datzelve.
Al wat rein is… Al wat lieflijk is… Al wat wél luidt…
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van donderdag 29 november 2007
De Wachter Sions | 8 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van donderdag 29 november 2007
De Wachter Sions | 8 Pagina's