Uit de Bron (62a)

De goede Herder

Ik ben de goede Herder; de goede herder stelt zijn leven voor de schapen.

(Joh. 10:11)

Bijna iedereen in Jeruzalem en omgeving had over de genezing van de blindgeborene gesproken. Vooral de schriftgeleerden en farizeeërs hadden zich er bijzonder druk over gemaakt. Vooral, omdat de Heere Jezus over hún blindheid had gesproken. ”Wij blind? Wij kunnen toch zien en zijn niet blind? ” hadden ze verontwaardigd aan Hem gevraagd.

Jezus legde het hun uit en zei: ”Als u zichzelf blind zou voelen, zou er redding voor u zijn, maar nu zegt u trots: Wij zijn niet blind en hebben geen hulp nodig; daarom noem Ik u blind.”

Het was duidelijk dat de Heere Jezus over hun gééstelijke blindheid sprak. Dat wil zeggen dat zij zich inbeeldden kinderen van de Heere te zijn, terwijl zij dat helemaal niet waren. Geloofden ze maar dat ze arme, ongelukkige mensen waren! Dan zouden ze de Heere smeken om een nieuw hart en roepen: ”Heere Jezus, open mijn blinde zielsogen, opdat ik U als mijn Zaligmaker mag leren kennen.”

De Heere ging hierna opnieuw de weg der zaligheid aanwijzen door over Zichzelf te spreken als de goede herder. Hij vergeleek Zichzelf met een goede herder en sprak: ”Een goede herder zorgt goed voor zijn schaapskudde. Hij loopt voor de schapen uit en probeert voedsel voor hen te vinden. Als ze moe worden, zoekt hij een geschikte plaats voor zijn dieren op waar ze kunnen rusten. Vaak is dat bij een stille beek, waar de beesten meteen kunnen drinken.

Als er schapen van de kudde afdwalen, zorgt de herder dat ze weer bij de andere schapen terugkomen. Hij gebruikt daarvoor zijn herdershond of zijn slinger, waarmee hij een steentje tegen het afgedwaalde beest slingert zodat het – opgeschrikt door de hond of de steen – gauw naar de kudde terugkeert.

Als het pad moeilijk wordt, tussen hoge rotsen en door doornige struiken, baant de herder met zijn staf een weg. Met zo'n staf of stok verjaagt hij wilde honden en vossen die zijn kudde zouden willen aanvallen. Soms gebeurt het wel dat hij met gevaar van zijn leven de kudde moet beschermen tegen beren en leeuwen.

Valt er een schaap in een put, dan trekt hij het beest eruit met zijn staf. Komt een beest in een diepe kuil terecht zodat het niet meer overeind kan komen, dan is de herder er vlug bij. Kraaien en andere roofvogels hebben meteen zo'n hulpeloos dier in de gaten en als de herder niet vlug helpt, worden meteen de ogen uitgepikt en zou het dier een ellendige dood moeten sterven.

Soms worden zwakke lammetjes door de herder gedragen. Ook worden af en toe de kop en hoornen van de schapen met olie ingesmeerd om lastige vliegen op een afstand te houden.

Na een vaak lange, afmattende en gevaarlijke reis door de hete woestijn en langs diepe ravijnen, wordt tegen de avond de schaapskooi opgezocht. Op die veilige plaats kunnen de herder en zijn kudde rusten.

Bij het naar binnengaan telt de herder bij de deur één voor één zijn schapen en als er één dier ontbreekt, laat hij de kudde even aan een andere herder over om meteen het afgedwaalde schaap te zoeken. Hij zoekt net zolang tot hij het gevonden heeft en brengt het dragend op zijn schouder bij de andere schapen terug.

Als alle schapen veilig in de schaapskooi zijn, neemt de herder plaats bij de deur of gaat in de ingang liggen om te verhinderen dat wilde dieren of dieven de kudde kwaad doen. Hieruit blijkt dat de goede herder dag en nacht over zijn kudde waakt.

(wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen