Bijbelse geschiedenis

Vluchtend naar de veilige vrijstad

21. De losser als bloedwreker

Wij zagen in vertelling 19 dat een goël of een losser heel wat plichten had. Hij moest herstellen wat verkeerd was gegaan.

Vooral het vierde punt dat daar werd genoemd, heeft met ons onderwerp heeft te maken.

Iemand had zijn naaste per ongeluk van het leven beroofd en ook dat moest ”hersteld” worden door de losser. Hoe kon dat gebeuren? Kon de losser het leven teruggeven? Nee, de niet-moedwillig gedode man kon niet tot leven worden gewekt. Dat kon de losser niet doen en de doodslager ook niet. Dat kon niemand. Maar omdat er bloed was gevloeid, moest de doodslager met zijn bloed en dus met zijn leven genoegdoen. Zijn bloed moest vloeien! Door zijn bloed moest hij ”betalen.” Nu was het de plicht van de bloedwreker (de goël of losser) het leven van de dader te nemen. Alleen op die manier kon de dood van het slachtoffer worden verzoend. Door bloed!

Alleen die ene doodslager moest sterven. Verder mocht er niet op losgemoord worden zoals bij heidense volkeren. De goël zelf mocht niet gedood worden! Hij handelde in opdracht van de Heere.

De bijbelse bloedwraak had en heeft dus niets te maken met het tomeloze geweld onder de heidense volkeren.

Misschien vragen jullie nu: ”Maar waarom moest nu ook een niet-moedwillige doodslager worden gedood? Hij deed het toch per ongeluk! Hij kon er toch niets aan doen! Is dat nu wel eerlijk? ”

De Bijbel geeft twee redenen.

1. In de eerste plaats moest het gebeuren overeenkomstig Gods recht, want de Heere had gesproken in Genesis 9:6: ie des mensen bloed vergiet, zijn bloed zal door de mens vergoten worden; want God heeft den mens naar Zijn beeld gemaakt.

Wie het beeld van God expres schond, moest onherroepelijk worden gedood.

Maar ook als er iemand per ongeluk was omgebracht, was het beeld van God geschonden! Daarom moest de bloedwreker ook de niet-moedwillige doodslager het leven benemen! Al had hij per ongeluk iemand gedood, zo was hij toch schuldig. Er was een mens gedood! Er was bloed gevloeid! Gods beeld was aangerand! En Gods recht eiste: ie des mensen bloed vergiet, zijn bloed zal vergoten worden! 2. Daar komt in de tweede plaats nog iets bij. Het vergoten bloed van een doodgeslagen mens had ook het land verontreinigd. Het land Kanaän was ontheiligd! Daarom zegt de Heere: erontreinigt dan het land niet waarin gij gaat wonen, in welks midden Ik wonen zal; want Ik ben de HEERE, wonende in het midden der kinderen Israëls (Numeri 35:34).

De heilige Heere woonde in het land en daarom mocht het niet door een moord of doodslag verontreinigd worden. Verzoening was alleen mogelijk door het bloed van de doodslager (Numeri 35:33).

Gods heiligheid gebood de dood van de doodslager. Dus: Gods recht en Gods heiligheid eisten de dood van de doodslager.

Toch had de Heere in Zijn grote goedheid ervoor gezorgd dat de niet-moedwillige doodslager in de mogelijkheid was het leven eraf te brengen door voor een vrijstad te zorgen. Als de niet-moedwillige doodslager – wiens bloed door de bloedwreker werd geëist – op tijd in de vrijstad was, bracht hij het leven er af. Dank zij de vrijstad!

Maar buiten de vrijstad loerde de dood op hem. Zonder vrijstad was hij verloren. Onherroepelijk!

(Volgende keer D.V. 22. Voor wie waren de vrijsteden? )

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen