De vriend van de Bruidegom

Meditatie

Die de bruid heeft, is de Bruidegom, maar de vriend des Bruidegoms, die staat en Hem hoort, verblijdt zich met blijdschap om de stem des Bruidegoms. Zo is dan deze mijn blijdschap vervuld geworden. Joh. 3:29

Geliefde lezer(s),

We kennen allen Johannes de Doper als de wegbereider van de lang beloofde Messias. Hij ging voor Hem heen in de kracht en de mogendheid des Heeren. Johannes was daarin de stem des roependen in de woestijn. Hij heeft het zelf getuigd dat zijn optreden zo voorzegd was door de profeet Jesaja (40:3b): ereidt den weg des HEEREN; maakt recht in de wildernis een baan voor onzen God. Johannes, we zien hem zo staan in de woestijn, bekleed met een mantel van kemelshaar, een lederen gordel om zijn lendenen, die sprinkhanen at en wilde honing; roepende: ekeert u, bekeert u, want het koninkrijk der hemelen is nabij gekomen. Toen de farizeeërs tot hem kwamen met de vraag of hij de Christus was, beleed hij en sprak tot hen: k ben de Christus niet; Die na mij komt was eer dan ik, Wiens ik niet waardig ben de riem Zijner schoenen te ontbinden.

In de zending van Johannes zien we zo duidelijk dat het niet zomaar tot de kennis van Christus komt. Er zal in onze harten voor Zijn komst plaats gemaakt moeten worden. Het komt op een zuiver begin aan, zo werd door de ouden vaak gezegd. Waar begint het dan mee? Met de schreeuw in het hart: Ik ben God kwijt. Het Godsgemis zal eerst opengelegd moeten worden, met de hartelijke droefheid naar God die een onberouwelijke bekering tot de zaligheid werkt.

Johannes heeft aan ware verslagenen en verbrijzelden van hart de Christus mogen aanwijzen met de woorden: Zie, het Lam Gods, Dat de zonde der wereld wegneemt. Zal er ooit een lieflijker werk zijn voor zo'n dienaar des Heeren dan om dit te mogen doen? Johannes zei: Die na mij komt, was eer dan ik. Om Christus ging het in zijn zending. In Hem lag ook zijn enige verwachting.

Maar zie, in onze tekst maakt Johannes nog een vergelijking. Hij doet dat op een wat verhullende wijze. Maar wel zo, dat we Johannes ook de naam kunnen geven een vriend van de Bruidegom te zijn. O Johannes toch, hoe rijk mag u hier getuigen … De vriend van de Bruidegom, die staat en Hem hoort, die verblijdt zich met blijdschap om de stem van de Bruidegom. Niemand anders dan Christus is de Zielenbruidegom van Zijn Kerk. Die de bruid heeft, is de Bruidegom … Daar gaat het toch om. Deze twee moeten bij elkaar gebracht worden.

Christus is in de wereld gekomen om te zoeken en zalig te maken dat verloren is. Hij is daarin de Verkorene des Vaders, daartoe afgezonderd in de stilte der nooit begonnen eeuwigheid. Van Wie de Vader getuigt: Zie, Mijn Knecht. De Vader geldt als de bewegende oorzaak van het uitdenken van de weg der zaligheid, namelijk hoe op eeuwige rechtsgronden aan Christus Zijn bruidskerk kan en zal gegeven worden. Maar we zien hier ook de Zoon in Zijn liefde. Hij heeft gezegd: Zie, Ik kom, Ik heb lust, o Mijn God, om Uw welbehagen te doen. Hij heeft die zwarte bruidskerk reeds van eeuwigheid aanvaard om met Zijn hart voor haar Borg te worden. Hij Die in de volheid des tijds gekomen is om de deugden Gods, zo onteerd en ontluisterd door de zonden, weer op te luisteren. Maar ook gekomen om Zich te kunnen verheerlijken in gevallen Adamskinderen. Zie hierin ook de Heilige Geest, Die Zich verbonden heeft om als een Eliëzer een Bruidswerver te zijn voor de Meerdere Izak. Die twee, Christus en Zijn bruid moesten immers bij elkaar gebracht worden. O, die dierbare Geest toch, Hij zou van Zichzelf niet spreken. Zijn werk is om Christus te verheerlijken in het hart. Daar was Johannes de Doper ook een beeld van.

Wonderlijke beschikking toch, die geloofsverbintenis met Christus. Hierdoor wordt Zijn Kerk op zo'n bijzondere wijze door het geloof met Christus, de verordineerde en in de tijd bekwaam gemaakte Middelaar, verenigd. Is het aardse huwelijk een verborgenheid, het hemelse nog veel meer: Hoe nu een verdoemelijk Adamskind moet sterven aan de eerste man, dat is de eerste Adam, om met bewustheid voor zichzelf, door het geloof met Christus te worden verenigd.

Die de bruid heeft, is de Bruidegom. Die is het een en het al voor Zijn zwarte bruid. Alles wat zij heeft en is, komt uit Hem voort. Het zijn de klederen des heils en de mantel der gerechtigheid. Maar het wonderlijkste is die inwendige betrekking, die beiden op elkaar hebben. Die liefdesuitlatingen van Christus veroorzaken wederliefde in haar hart; zij kan het wonder niet op dat zij, een hatelijke vrouw, getrouwd wordt.

Johannes zag deze vruchten op zijn arbeid. Hij stond daar en deed zijn werk te midden van het volk. Ze kwamen tot hem om te getuigen welke wonderen de Heere gedaan had in de harten van arme, zondige mensenkinderen. Hij hoorde daarin de stem van de Bruidegom. Dat heeft zijn hart doen overlopen. Hij zag daarin ook zijn zending bevestigd; dat hij daar in de middellijke weg toe gebruikt was geworden, kon hij niet klein krijgen. Te meer omdat ook hij de stem van de Bruidegom had leren kennen. Christus was hem alles geworden. Daar roept hij van uit: Hij moet wassen, maar ik minder worden. Hij had zich hierin mogen verblijden.

Johannes … hij was de stem des roependen in de woestijn. Door de komst van Christus ging de geestelijke woestijn als een roos bloeien. Hij kon met een vol gemoed zeggen: Zo is dan deze mijn blijdschap vervuld geworden. Geve de Heere, dat ook in deze donkere tijden dit getuigenis nog gehoord mag worden. Hemel en aarde staan er nog, en dat betekent ook dat er nog moeten worden toegebracht tot de gemeente die zal zalig worden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen