Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Een ontmoeting in de tempel

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Een ontmoeting in de tempel

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

Meditatie

En zie, er was een mens te Jeruzalem, wiens naam was Simeon; en deze mens was rechtvaardig en godvrezend, verwachtende de vertroosting Israëls; en de Heilige Geest was op hem. En hem was een Goddelijke openbaring gedaan door den Heilige Geest, dat hij den dood niet zien zou, eer hij den Christus des Heeren zou zien. Lukas 2:25-26

Geliefde lezer, Het was op de veertigste dag na Christus' geboorte dat Hij werd voorgesteld in de tempel te Jeruzalem. In die stad werd door twee mensen een getuigenis van Hem gegeven. Hier worden we bepaald bij het getuigenis dat door Simeon is afgelegd.

En zie, er was een mens te Jeruzalem. Hoe eigen­aardig is dit gezegde. Was Simeon de enige mens te Jeruzalem? Och, er woonden vele mensen te Jeruzalem, maar niet zoals Simeon. Zoals Simeon zijn er niet zoveel in de wereld en ook niet onder de godsdienst. Jeruzalem was een godsdienstige stad en daar woonden vele kinderen Abrahams, die naar de inzettingen des Heeren leefden.

Jeruzalem was de stad des groten Konings, waar de tempel des Heeren stond. Deze trok grote scharen volk tijdens de feesten, waarin de verwachting van de komst van Christus levendig werd gehouden. Toch was er niet zoveel echte verwachting in Jeruzalem te vinden. De meeste mensen hadden genoeg aan de schaduwachtige godsdienst. Ze zagen niet met een begerig hart uit naar de komst van de Messias als hun Verlosser. Maar Simeon wél en daarom wordt Simeon in de Schrift aangewezen. ”En zie…”.

We lezen van hem dat hij rechtvaardig was. Wellicht heeft Simeon in Jeruzalem bekend gestaan vanwege zijn godvruchtig leven. Zo heeft de Heilige Geest het behaagd de belofte in het hart van Simeon te geven vóór de geboorte van Christus. Van Simeon staat ook opgetekend dat hij bedeeld was met Godsvreze; dat was een uitzondering in Jeruzalem. Gods Geest onderscheidt deze mens. Hij was godvrezend.

Er is veel naar gegist wie deze Simeon was, de een denkt een gewoon mens uit het volk, een ander dat hij de vader was van de beroemde Gamaliël. Hoe het ook zij, deze Simeon is door God van eeuwigheid verkoren. En die zijn bij mensen niet in tel, maar bij God wel. Hij was een mens die met verwachting naar de komst van de Christus uitzag. Een mens die in zijn godsdienst de dood had gevonden.

De naam Simeon betekent verhoring. Dat is waar geworden in zijn leven. God had zijn zuchten en smeken gehoord. Met minder dan de beloofde Messias kon hij het niet doen. Simeon verwachtte dus de komst van Christus. Dat was niet om een lichamelijke verlossing, maar om van zijn geestelijke ellende verlost te worden. Van zo'n mens getuigt de Heilige Geest dat hij rechtvaardig is. Hoe was hij rechtvaardig? Alleen door de toegerekende gerechtigheid van het Kind Dat hij in zijn armen mocht nemen. Die gerechtigheid heeft hij door het geloof mogen omhelzen. Daarom was hij rechtvaardig voor God.

Rechtvaardigmaking en heiligmaking gaan altijd samen. Zijn gerechtigheid is dan ook alleen in Christus. Zo is de Middelaar gekomen om de ziel te verlossen en te vertroosten. En nu was die vertroosting toegezegd en dan in het bijzonder aan het geestelijke Israël, waarvan gezegd wordt in Jes. 40:1: roost, troost Mijn volk, zal ulieder God zeggen. Dat gold dus het geestelijke Israël, want niet alle Israëlieten treurden. Simeon behoorde tot degenen die deze troost nodig hadden. Christus is de Vertroosting Israëls, Zijn komst is voor dat geestelijke Israël tot vertroosting. Dat is een volk dat buiten Christus niet te troosten is. Als die Middelaar niet op aarde was gekomen, dan was er geen ware troost geweest, dan zouden zij weggezonken zijn in de eeuwige rampzaligheid. Wat dat zeggen wil gevoelt een natuurlijk mens niet, want hij kent zijn ellende niet. Maar het geestelijke Israël leert zijn ellende kennen. Kerstfeest is een heilsfeit van eeuwigheidswaarde. De tweede Persoon in het Goddelijke Wezen en de van God van eeuwigheid verordineerde Middelaar, heeft vlees en bloed aangenomen om Zijn volk te verlossen. Die menswording is nodig geweest tot Israëls vertroosting. Want buiten die verlossing is er geen vertroosting. Dat zullen allen weten die deze vertroosting in waarheid verwachten. Dat heeft de gelovige van de oude dag geweten en de Kerk van de nieuwe dag zal het met niet minder kunnen doen.

O, hoe wordt dan alle verwachting buiten die Middelaar afgesneden! De ware troost is voor een verloren zondaar alleen in en door Hem te vinden, omdat Hij een volkomen gerechtigheid heeft aangebracht. Door Hem alleen kan een verloren zondaar met God verzoend worden. Alleen daardoor is het recht Gods bevredigd. Dat zullen allen weten die de ware vertroosting verwachten. Hier is alleen ware troost op grond van de volkomen genoegdoening door het werk van die Middelaar, zodat God niets meer te eisen heeft. Die ware troost wordt bij aanvang geschonken als voor de ziel de weg der zaligheid ontsloten wordt in die Middelaar. Maar ook in een verdere weg, als de ziel het geloven en gevoelen mag dat hij vanuit een verdoemelijke staat in een verzoende betrekking met God is overgegaan.

Die Middelaar is in de wereld gekomen om de zaligheid te verwerven. Dit is een getrouw woord en alle aanneming waardig, dat Christus Jezus in de wereld gekomen is om zondaren zalig te maken, van welke ik de voornaamste ben (1 Tim.1:15). Simeon is deze bijzondere openbaring en weldaad ten deel gevallen. Hij zou de Christus voor zijn dood in het vlees mogen aanschouwen. Simeon heeft niet kunnen sterven voordat hij de Christus had gezien. Hij heeft deze belofte geloofd, en deze is nu in vervulling gegaan, eerder kon hij niet sterven. Wij kunnen Hem niet meer naar het vlees aanschouwen. Och, Gods volk kan ook niet sterven zonder dat de belofte is vervuld. Daarom lopen ze toch zo vast, vooral als er al zo'n lange tijd is voorbijgegaan. Ermee vastgelopen en als dan de dood in zicht komt? Dan zal het genoeg zijn, als het net als met Jacob zal mogen zijn: ozef leeft nog! Dan mogen ze Hem zien eer het sterven wordt. Mocht het voor ons persoonlijk zo eens Kerstfeest worden.

Dit artikel werd u aangeboden door: https://www.gergeminned.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 23 december 2010

De Wachter Sions | 8 Pagina's

Een ontmoeting in de tempel

Bekijk de hele uitgave van donderdag 23 december 2010

De Wachter Sions | 8 Pagina's