Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

De liefde des Vaders voorgesteld in de gelijkenis van de verloren zoon

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De liefde des Vaders voorgesteld in de gelijkenis van de verloren zoon

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

En opstaande ging hij naar zijn vader. En als hij nog ver van hem was, zag hem zijn vader, en werd met innerlijke ontferming bewogen; en toelopende viel hem om zijn hals en kuste hem. Lukas 15: 20

Geliefde lezer(es),
Van deze bekende gelijkenis, waarin gesproken wordt van de oudste en de jongste zoon, zijn verschillende verklaringen te vinden. Velen zien in de jongste zoon de heidenen en in de oudste zoon de Joden. We moeten in het oog houden dat Christus in dit hoofdstuk drie gelijkenissen heeft uitgesproken die alle dezelfde strekking hebben. In het 2e vers kunnen we lezen: En de farizeeën en schriftgeleerden murmureerden, zeggende: Deze ontvangt de zondaars, en eet met hen. De Heere Jezus hield Zich op dat moment op met tollenaren en zondaren en niet met de farizeeën en schriftgeleerden. De tollenaren en zondaren behoorden evenwel ook tot het Jodendom.
De gelijkenis die we hier vinden geeft ons de reden waarom Hij met hen at en dronk. De farizeeën en schriftgeleerden waren in zichzelf geen zondaren. En als we geen zondaren zijn dan is er voor Christus geen plaats. Dat heeft Christus in deze gelijkenis hen aangezegd. En zo heeft Hij in deze gelijkenis de scheidslijn van het natuurlijk zaad van Abraham getrokken.
De strekking van deze gelijkenis zal ons duidelijk zijn. De jongste en de oudste zoon mochten beiden onder de zuivere waarheid leven, zoals ook wij. Daarmee heeft deze gelijkenis ons allen veel te zeggen. We vinden hier ons beeld in de jongste zoon, als het gaat om het verlaten van het huis zijns vaders. In het 12e vers lezen we immers: En de jongste van hen zeide tot den vader: Vader, geef mij het deel des goeds, dat mij toekomt. En hij deelde hun het goed.
De jongste zoon was het leven in het huis van zijn vader moe geworden. Hij wilde niet meer onder het toezicht van zijn vader staan. Letten we op zijn verzoek: geef mij! Had hij dat niet wat vriendelijker aan zijn vader kunnen vragen? Zijn verzoek is eigenlijk een eis: Geef nu!
De jongste zoon begeert feitelijk voortijdig het deel van de erfenis die hem nu nog niet toekomt, om daarmee ver en buiten het bereik van zijn vader vrolijk en prachtig te leven. We behoeven niet te zeggen dat hierin de val van het menselijk geslacht van de levende God wordt voorgesteld. De mens is in Adam moedwillig van God afgevallen. Hij heeft zich van God losgerukt en is weggereisd naar een vergelegen land, waarmee de wereld wordt bedoeld.
De jongste zoon is vermogend van zijn vader weggegaan, maar hield geen geld over om te kunnen terugkeren. Zo is het in het vermogen van de mens geweest om van God af te keren, daarin echter verliezend alle geestelijk goed; zo is hij ook niet meer in staat om uit zichzelf terug te gaan. Dat kan alleen nog in de weg van de waarachtige bekering.
Daar ligt hij nu, van God gescheiden, verstorven in een vergelegen land. Zo zijn we vreemdelingen van het burgerschap Israëls geworden. We zondigen met gedachten, woorden en werken. En wat deed de verloren zoon? Hij bracht alles in wellusten en zonden door. Ziedaar ons aller beeld. Om God en Zijn gemeenschap bekommeren we ons niet meer. Of we nu godsdienstig zijn of niet, we leven alsof er geen dood aanstaande is! Zonder God in de wereld zijnde, leven we ons op een verschrikkelijke wijze uit, de een meer, de ander minder.
En als hij het alles verteerd had, werd er een grote hongersnood in datzelve land, en hij begon gebrek te lijden. In het 17e vers lezen we: En tot zichzelven gekomen zijnde. Door genade kwam hij tot zichzelf. Daar was een hongersnood aan voorafgegaan. Dan komt men pas goed aan de weet dat we door die diepe val geen geestelijk goed hebben overgehouden. Hij begon gebrek te lijden, ging heen en voegde zich bij de burgers van het land. Hij heeft nog begeerd zijn buik te vullen met de zwijnendraf. Maar niemand gaf hem dien. Wat is de mens toch een slaaf van de duivel geworden!
Wanneer hij nu als een ellendige in zichzelf over de wereld gaat begint hij aan het vaderlijk huis te denken. Hij komt tot zichzelf. Hij overdenkt zijn ellendige staat. Hij heeft gezondigd. In het 18e vers lezen we dat hij een besluit neemt: Ik zal opstaan en tot mijn vader gaan, en ik zal tot hem zeggen: Vader, ik heb gezondigd tegen den Hemel en voor u. Er komt een oprechte wederkeer tot God tegen Wie hij gezondigd heeft en dat met een oprechte schuldbelijdenis. Hij acht het rechtvaardig wanneer hij niet meer als kind wordt erkend. Zijn gunst en gemeenschap is hij niet meer waardig. Hij heeft zich van het hart van zijn vader afgescheurd, de breuk die is geslagen kan hij nooit meer helen. En die God moet nu zijn Rechter zijn. Toch schiet er voor hem geen andere weg meer over, want hij vergaat van honger. Hij moet God in handen vallen. En opstaande ging hij naar zijn vader. Ook al zou hij rechtvaardig moeten omkomen.
Hoe duidelijk is in de wederkeer van de verloren zoon de trekkende liefde des Vaders op te merken. En hoe ziet de vader de verloren zoon? Vol toorn en gramschap? O, nee! En als hij nog ver van hem was, zag hem zijn vader, en werd met innerlijke ontferming bewogen; en toelopende viel hem om zijn hals en kuste hem. Hier ontdekt zich de eeuwige liefde des Vaders. Hij is bewogen geweest in Zichzelf. Hij heeft Zijn Kerk reeds van eeuwigheid in Christus aanschouwd. Maar de verloren zoon is het minste plaatsje niet meer waardig. Welk een wonder wordt het dan om te mogen weten dat de Vader nu altijd uitgezien heeft om hem aan Zijn hart te drukken. Zo komt de verloren zoon weer thuis!

Dit artikel werd u aangeboden door: https://www.gergeminned.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 22 september 2011

De Wachter Sions | 8 Pagina's

De liefde des Vaders voorgesteld in de gelijkenis van de verloren zoon

Bekijk de hele uitgave van donderdag 22 september 2011

De Wachter Sions | 8 Pagina's