43. Simson en Delila

Simson was weer een vrij man. De poort van Gaza was weggenomen en de Filistijnen, die Simson dachten gevangen te nemen en te doden, moesten hem laten gaan. In de verte lag hun poort op een hoge heuvel als bewijs dat Simsons God sterker was dan Dagon, de God der Filistijnen.
Hoe ging het verder met Simson?
Het was geen kleinigheid wat de Heere voor hem had gedaan. Hij was te middernacht gewekt en ter nauwernood aan de dood ontsnapt. Als de Heere hem niet had bijgestaan, was hij een kind des doods geweest. Hoe paste het hem de Heere te erkennen voor Zijn weldaden en met David te zeggen: Loof den HEERE, mijn ziel, en vergeet geen van Zijn weldaden (…) Die uw leven verlost van het verderf (Ps. 103:2 en 4). Van het verderf wil volgens de kanttekening zeggen: ’Van de dood en het graf, of van de uiterste nood en benauwdheid.’

Loofde Simson de Heere? Liet hij, de niet onbegaafde nazireeër, een danklied horen tot eer van zijn Weldoener en Verlosser?
Laten we luisteren naar de Bijbel. Terwijl in vers 3 over het wegnemen van de poort van Gaza wordt gesproken, lezen we in vers 4: En het geschiedde daarna, dat hij een vrouw lief kreeg aan de beek Sorek, welker naam was Delila. Dat hadden we niet verwacht! Opnieuw ging hij zich in groot gevaar begeven. Het was de vierde vrouw die hij leerde kennen. En het zou de laatste worden! Van de vier vrouwen was er maar één die het goede met hem voorhad. Dat was zijn moeder, die zo blij geweest was met zijn geboorte. Maar de andere drie vrouwen deugden niet. Met de vrouw van Timnath was het verkeerd gegaan. Ook de goddeloze waardin van Gaza had het op zijn leven gemunt gehad en hij had Gaza nauwelijks kunnen ontvluchten.
Opnieuw begaf Simson zich op het hellend zondepad, meegevoerd door zijn boze lusten, die ingingen tegen het zevende gebod van Gods heilige wet.
Wat kunnen onheilige, zedeloze gedachten en slechte daden ook Gods kind parten spelen en hen aftrekken van Gods gunst en gemeenschap.
Ds. Lamain zei in Zeeland eens op de preekstoel: ’Mensen, zie je daar die witte muur van de kerk? Zou je je boze en slechte gedachten daarop durven schrijven die er soms in je opkomen? Zeg je: Ja, dat durf ik? Dan ben je een grote huichelaar, want hier van binnen in je hart woont niets goeds!’

Delila was waarschijnlijk een Filistijnse vrouw, al denken anderen dat ze ook een Israëlitische vrouw was. Matthew Henry zegt: ’Het was in ieder geval een vrouw met een Filistijns hart.’ Verder merkt die Bijbelverklaarder op dat Salomo inzonderheid naar deze geschiedenis van Simson verwijst, als hij waarschuwt tegen de zonde van onkuisheid in Spreuken 7:26: Want zij heeft vele gewonden nedergeveld, en al haar gedoden zijn machtig vele.
In de Engelse Bijbel luidt het laatste gedeelte van de genoemde tekst: Veel sterke mannen zijn door haar gedood. Simson, de sterke man, en Salomo, de wijze man, hebben het in dat opzicht van de zwakke vrouw moeten verliezen.
De naam Delila betekent ’behaagziek’ en zij schijnt dus vervuld te zijn geweest van een sterke en overdreven begeerte om te behagen. Met deze vrouw knoopte Simson vriendschapsbanden aan. Zij woonde aan de beek Sorek. De kanttekening merkt op: ’Lopende bij het dal Eskol of het druivendal uit het gebergte van Juda in de Middellandse zee en scheidende de stammen van Dan en Simeon van elkander.’ In de bekende schoolatlas voor Bijbelse Geschiedenis van dr. A. van Deursen ligt Zora, de geboorteplaats van Simson, iets ten noorden van de beek Sorek.
Aan de overzijde van de rivier, aan de zuidkant, begon het gebied van de Filistijnen.
Zora lag maar een goed uur lopen van de woonplaats van Delila vandaan.

Simson verliet van tijd tot tijd Zora om de goddeloze vrouw Delila aan de beek Sorek te bezoeken. Vanzelfsprekend hebben de inwoners van Zora hem zien gaan als hij richting de beek Sorek ging. Wat hebben die mensen gedacht? Vroegen zij zich af waar de nazireeër naar toe ging? Waren ze van mening dat hij weer contact ging zoeken met de Filistijnen zoals hij dat vroeger had gedaan toen de Geest des HEEREN hem bijwijlen begon te drijven in het leger van Dan, tussen Zora en tussen Esthaol? (Richt. 13:25). Dachten ze het goede van hem, de toegewijde knecht des Heeren?
Hij was immers een nazireeër, een man die niets onreins mocht eten en zo opmerkelijk in zijn jeugd door de Heere was gezegend? (Richt. 13:24). Waarom ging hij steeds in de richting van de beek?

Zij zullen niet het minste vermoeden hebben gehad dat hun richter, de nazireeër Gods, naar een zondige vrouw ging. Het zal in hen niet opgekomen zijn! Toch gebeurde het Geen wonder dat Gods kinderen aan de Heere gedurig vragen of zij voor alle zonden mogen worden bewaard opdat ze met David van harte zouden mogen instemmen: Ik zal in het midden mijns huizes wandelen in oprechtheid mijns harten. Die in den oprechten weg wandelt, die zal mij dienen. Wie bedrog pleegt, zal binnen mijn huis niet blijven; die leugens spreekt, zal voor mijn ogen niet bevestigd worden (Ps. 101).
Maar wat de mensen uit Zora van Simson niet wisten, dat wist de Heere wel. En spoedig wisten het ook de Filistijnen, hoe behoedzaam het Simson ook mocht hebben aangelegd. Zoals zijn komst te Gaza direct werd opgemerkt, zo wisten ook deze keer de Filistijnen al gauw dat hij bij Delila kwam. De vijanden houden Gods kinderen vaak beter in de gaten dan hun vrienden.
Ook Delia kreeg bezoek van de Filistijnen, want we lezen: Toen kwamen de vorsten der Filistijnen tot haar op (vers 5).

(Volgende keer D.V.: 44. Delila krijgt bezoek van de Filistijnen)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen