Bruidskleding (2)

Het vorige artikel over dit onderwerp ging vooral over de vraag, of we beseffen waarom we op onze huwelijksdag naar Gods huis gaan en waar we dan zijn. Niet de wereld veel en God ook nog wat, maar: Heere, wilt U op deze blijde dag blijk geven van Uw goedkeuring en zegen over ons huwelijk?
Onze innerlijke houding (mentaliteit) komt tot uiting in ons gedrag en in onze kleding e.d. Het huwelijksformulier spreekt in dit verband van ’alle ingetogenheid en eerbaarheid, zonder wereldlijke pracht’. Dat geeft al een duidelijke richting aan.
Drie dingen dus: ingetogen (stemmig, zonder buitensporigheden), eerbaar (o.a. het tegenovergestelde van bloot), zonder wereldlijke pracht (sluier e.d.).
Er is in het vorige artikel dus niet gesproken over een kleur. Het ging over zaken die éérst aan de orde moeten komen. Je kunt keurig in het donker gekleed zijn én alleen maar naar de kerk gaan ’omdat het nu eenmaal zo hoort.’ Je kunt een pikzwarte trouwjurk aanhebben die beslist niet eerbaar is.
Natuurlijk gelden ook bij dit onderwerp verschillen in cultuur. Een bruid in Israël zag er heel anders uit dan bij ons. Maar eerbaarheid (1 Tim. 2:9) en het ’deze wereld niet gelijkvormig worden’ (Rom. 12:2) gelden voor alle culturen.

Schokkend verschil
Als het over de kleur van de bruidsjapon gaat, moet je denken aan twee feiten. Twee concrete punten.
Je weet wat het jaar 1953 voor ons kerkverband betekent. Dat is het jaar waarin de droevige scheuring plaatsvond binnen de Gereformeerde Gemeenten (in Nederland).
Daarbij ging het allereerst over datgene wat in de kerken geleerd werd. Er waren theologische geschilpunten. Maar het ging óók over de leefwijze! Onder andere over hoe men in Gods huis verscheen. Dat wordt wel eens vergeten.
Het was in onze gemeenten, maar ook in andere behoudende kerken, de gewoonte om in het zwart te trouwen. Maar rond de vijftiger jaren kwam het steeds meer voor dat de bruid in het wit voor Gods aangezicht kwam. Dat nieuwe werd overgenomen van de wereld en van de ’lichte’ kerken. Een verandering van zwart naar wit dus! Dat was het eerste harde féit.
Je kunt wel begrijpen dat dit voor velen - en niet in het minst voor Gods volk en Zijn knechten - een zeer schokkend verschil was.
Dat veroorzaakte droefheid.
Met wit kwam de wereld in de kerk. Het was en is daarom beslist geen zelfverzonnen ’regeltje’ om als kerk te stellen dat de bruid niet in het wit, maar alleen in een ’gedekte kleur’ mag trouwen. Gedekt betekent hier: niet wit, niet licht of fel. Eenvoudig. Dat is geheel overeenkomstig de eis van Rom. 12 vers 2: En wordt dezer wereld niet gelijkvormig.
Maar er komt nog iets bij.

Wit de kleur van reinheid?
Niet alleen de overgang van zwart naar wit was schokkend. Ook het feit dat bij een witte bruid gesproken werd over de kleur van de reinheid. Aan het wit van de bruidsjapon kon men zien dat een bruid rein en zuiver het huwelijk in ging. Bij een verplicht huwelijk droeg een eerlijke bruid een crème jurk.
Wit was het teken van reinheid. Die gedachte komt dus niet bij onze kerken of dominees vandaan! Wit wás gewoon het symbool van reinheid. Dit was het tweede feit waar men beslist niet omheen kon.
Dit gaf in onze kerken de begrijpelijke reactie, dat geen mens rein is. Ieder mens heeft een zondig en onrein hart. Alleen Gods volk zal eenmaal wandelen in witte klederen. Wanneer? Als zij verlost zullen zijn van de zonde. Lees dat in o.a. Openbaringen 7 vers 9: En na dezen zag ik, en zie, een grote schare, die niemand tellen kon, uit alle natie en geslachten en volken en talen, staande voor de troon en voor het Lam, bekleed zijnde met lange witte klederen.

En de baby’s dan?
Het is heel begrijpelijk dat jongeren nu de vraag stellen: Waarom worden baby’s dan wel in het wit gedoopt? Wij leren toch op grond van Gods Woord dat ook baby’s al erfzonde hebben?
De vraag waarom kinderen in het wit worden gedoopt, is echter van een heel andere orde.
De witte doopkleding ziet niet op de reinheid, maar men kleedt een kind, zoals het een kind eigen is. Het zou niet passen om van ouders te eisen dat de doopkleding van een kind donker behoort te zijn. Paulus zegt in 1 Kor. 13 vers 11: Toen ik een kind was, sprak ik als een kind, was ik gezind als een kind, overlegde ik als een kind. En wij kunnen eraan toevoegen: ”Was ik gekleed als een kind.”
Het zou juist werelds en onstichtelijk zijn, wanneer baby’s in allerlei bonte kleuren ten doop gehouden werden. Het wit bij de doop heeft iets eerbiedigs. Maar ook dán geldt de regel van eenvoud …

Regel
En wordt deze wereld niet gelijkvormig. Deze Bijbelse eis wordt dus aangehouden in ons kerkverband en in andere behoudende gemeenten. We staan wel in de wereld, maar door de doop zijn we niet ván de wereld. Als het goed is zijn we daarvan afgezonderd.
Niet omdat we beter zijn, maar omdat we onze levenswijze willen onderwerpen aan Gods Woord. In alle gebrek. Ook bij de huwelijksbevestiging. Niet in wereldlijke pracht in Gods huis en daarbuiten, zoals het huwelijksformulier aangeeft. Geen tegenstrijdigheid tussen hetgeen wordt voorgelezen en onze uitstraling.
Wat zou het fijn zijn als ook jij daar van harte achter kunt staan.

Brief
Enkele kerkenraden hebben de gewoonte om in een brief aan toekomstige bruidsparen, voor deze zaken aandacht te vragen.
Wij laten een dergelijke brief hier volgen:
”Geacht bruidspaar, onlangs heeft u een afspraak gemaakt voor de kerkelijke bevestiging van uw huwelijk in onze kerk. Zoals u bekend kan zijn, hechten we eraan, dat u als bruidspaar op die dag stemmig en eenvoudig gekleed zult zijn.
Tijdens de huwelijksbevestiging komt u als bruidspaar voor de kansel om Gods zegen te vragen over het huwelijk. Het huwelijksformulier zegt, dat ’gij in alle ingetogenheid en eerbaarheid, zonder wereldlijke pracht zult wandelen’. Dat betekent dat u niet alleen tijdens de trouwdienst eerbaar voor Gods aangezicht verschijnt, maar dat u de hele trouwdag, ja dat u uw hele leven daarnaar zult richten.
Daarom is de regel gesteld dat de bruidsjapon een gedekte kleur heeft. Bovendien draagt de bruid een hoed en zijn de hals en bovenarmen bedekt. Een sluier, oorversierselen en andere uitingen van wereldgelijkvormigheid zijn niet toegestaan.
We nemen als kerkenraad aan, dat deze zaken u voldoende bekend zijn. Waarom dan toch deze brief? Helaas is het de laatste tijd enkele malen voorgekomen dat de bruid in de kerk stemmig gekleed was, maar op andere dagdelen, bijvoorbeeld in het gemeentehuis of op de receptie, bepaalde kledingstukken verwijderde, de hoed omruilde voor een sluier of oorversierselen droeg. U begrijpt dat deze handelwijze niet in overeenstemming is met een eenvoudige levenswandel en in strijd is met de belofte ingetogen en eerbaar te zullen wandelen.
We wensen u van harte sterkte in alle voorbereidingen voor uw huwelijksdag.”

De brief sluit af met een zin die bóven alles uitgaat: ”Bovenal dat het uw en onze bede mag zijn of de Heere Zelf Zijn onmisbare zegen wil schenken over uw voorgenomen huwelijk.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen